Enerverend weekend voor Nyck de Vries: “Potentie telt niet zonder klinkend resultaat”

De Vries was een van de hoofdrolspelers van het Formule 2-weekend in Azerbeidzjan. In de hoofdrace was hij op weg naar een tweede plaats, totdat een Safety Car de situatie veranderde. De achterstand van vier seconden op raceleider George Russell was opeens verdwenen. Bij de herstart probeerde de McLaren-junior de Brit te verschalken en de leiding in handen te nemen maar ging daarbij iets te enthousiast te werk. De Vries schoot op het vuil rechtdoor, Russell kon ternauwernood een aanrijding voorkomen en beide coureurs zakten ver weg. 

In race twee moest de Prema-coureur vanaf P14 vertrekken maar dat deerde hem weinig. Met een indrukwekkende inhaalrace klom hij op tot de derde plaats en pakte zo toch belangrijke punten voor het kampioenschap.

“Om eerlijk te zijn ben ik vooral opgelucht”, blikte De Vries terug op zijn derde plaats in de sprintrace. “We wisten dat we veel potentie hebben maar potentie telt niet wanneer je het niet kunt omzetten in klinkend resultaat. Kijk maar naar de eerste drie races: we reden tweede in de eerste race in Bahrein en leidden de tweede race, op zaterdag in Baku reed ik tweede. We zitten er dus gewoon goed bij. Er is geen enkele twijfel over ons potentieel maar zolang je dat niet kunt omzetten in resultaat telt het niet. Ik ben dus opgelucht dat het nu eens op z’n plaats valt. Ik ben blij met dit podium. Vanaf hier begint ons kampioenschap, het seizoen is nog erg lang.”

In gesprek met Motorsport.com blikte hij terug op het incident met George Russell in de hoofdrace: “Uiteraard begrijp ik zijn frustratie. We waren bezig aan een goede race en het is teleurstellend voor iedereen om zo te eindigen. Niemand deed dit met opzet. Wanneer hij de beelden terugkijkt en zijn eigen data ziet, kan hij toegeven dat we op onze eigen manier allemaal fout zaten. We remden allemaal te laat. En ik blokkeerde dus ik moest hem aan de binnenkant ontwijken. Dat was erg ongelukkig dat ik door die keuze onze race vergooide maar ik kon nergens anders hen. Het was gewoon allemaal ongelukkig.”