Special feature

De mooiste dag uit mijn carrière: Robin Frijns

In de rubriek 'De mooiste dag uit mijn carrière' blikt Motorsport.com met prominenten uit de vaderlandse auto- en motorsport terug op het meest bijzondere moment uit hun loopbaan. In deze aflevering: DTM- en Formule E-coureur Robin Frijns.

Robin Frijns, Fortec Motorsports

Robin Frijns, Fortec Motorsports

Dutch Photo Agency / Motorsport Images

Datum: 14 juli 2012

Plaats van handeling: Moscow Raceway, Rusland

Wat vooraf ging: Wie denkt dat Frijns voor zijn zege in de E-Prix van Parijs kiest, heeft het mis. In plaats daarvan gaan we terug naar 2012, het jaar waarin hij namens Fortec Motorsports uitkomt in de World Series by Renault. In het 3.5 liter-kampioenschap moet hij het opnemen tegen onder meer Kevin Magnussen, Sam Bird en wijlen Jules Bianchi. Door dit ijzersterke deelnemersveld verwacht de Limburger op voorhand niet vaak voor de prijzen te strijden. Of zoals hij het acht jaar na dato zelf verwoordt: “Toen ik net in de World Series kwam kijken, had eigenlijk niemand verwacht dat ik races zou winnen. Ikzelf trouwens ook niet.”

Maar de realiteit blijkt rooskleuriger. Na het vierde raceweekend, bestaande uit twee krachtmetingen op de Nürburgring, staat Frijns pardoes aan de leiding van het kampioenschap. Tot verrassing van vriend, vijand en ook van zichzelf. "En de deal was dat degene die halverwege het jaar aan de leiding zou staan een soort Formule 1-test van Red Bull zou krijgen", vervolgt hij terugblikkend tegenover Motorsport.com. "Het ging eigenlijk om zes à zeven demorondjes op het eerstvolgende circuit van de World Series-kalender."

 

Wat er op de dag zelf gebeurde: Dat eerstvolgende circuit is de gloednieuwe Moscow Raceway. Aan de World Series de eer om dit Russische prestigeproject te openen. Een demorun met de RB6, de auto waarmee Sebastian Vettel in 2010 wereldkampioen werd, staat op het programma. Daar komen de Russen eigenlijk voor: F1-actie. Naast Daniel Ricciardo staat er geheel volgens afspraak ene R. Frijns uit Maastricht opgeschreven als bestuurder. Het zegt de toeschouwers niks, maar dat mag de pret niet drukken. “Het was de allereerste keer dat ik in een F1-auto stapte. Maar het was ook middenin mijn eigen raceweekend, dus ik moest de focus ook op de World Series zien te houden. Echt een bomvol programma. Ik weet het allemaal nog goed: ik pakte eerst pole, mocht vervolgens in die F1-auto stappen en moest daarna meteen terug om mijn eigen wedstrijd rijden.”

Probeer het hoofd dan maar eens koel te houden als 20-jarige jongeling. En oh ja, tussendoor ook niet vergeten om te genieten. Want voor het eerst in een F1-auto rijden is voor iedere coureur een jongensdroom die uitkomt. Zo ook voor Frijns. “Maar ik had er eigenlijk veel meer van verwacht. Ik keek altijd naar de Formule 1 en zag dat als het ultieme. In mijn hoofd zat dus nogal stellig dat een F1-auto veel bruter en sneller zou zijn dan onze World Series-wagen. Maar dat was niet zo, in die tijd was de Formule 1 maar iets van vijf seconden per ronde sneller. De stap dus was helemaal niet zo groot als gedacht, qua snelheid en downforce had ik er eerlijk gezegd ietsje meer van verwacht.”

Een grote schok wordt zijn vuurdoop dus niet, maar goed: het blijft een bijzonder moment. En eentje om tot in lengte van dagen te koesteren. “Het blijft inderdaad wel leuk om aan terug te denken, want het gaat toch om mijn allereerste keer in een Formule 1-auto. Je stapt voor het eerst in en om je heen is alles anders. Je ziet ineens overal knoppen voor je neus, terwijl je van de World Series-auto hoogstens vijf van die knoppen kent. En het geluid is ook anders. Dus in dat opzicht is het toch wel een hele ervaring geweest”, zegt hij met gevoel voor understatement.

 

Hoe het eindigde: Maar tijd om na te genieten, is er na het uitstappen niet. Want ja, we hebben ook nog die World Series-race. Hoe is dat dan afgelopen? Nou, wonderwel goed. “Ik startte dus vanaf pole en kon in de beginfase samen met Marco Sørensen wegrijden van de rest. Hij was iets sneller, maar ik probeerde hem expres binnen een seconde achter mij te houden, zodat hij zijn banden kapot zou rijden. Maar op een gegeven moment kwam hij wel heel dichtbij en viel hij mij aan. Maar goed: wij waren dus de allereerste auto’s op dat circuit en er lag nog heel veel zand naast de ideale lijn. Toen hij mij via de buitenkant probeerde in te halen, verloor hij dus enorm veel grip en ging hij uit zichzelf in de rondte.”

Frijns is hierdoor verlost van zijn naaste belager en lijkt onbedreigd op weg naar winst. Maar het zou geen ‘mooiste dag’ zijn als die zege niet zonder slag of stoot komt. “Ik weet ook nog wel dat ik een mooie marge had, maar dat we in de slotfase ineens twee safety car-fases kregen, met Bianchi en Bird dus weer kort achter mij. Maar ik heb ze bij de restarts geen enkele kans gegeven, ik was die dag volledig 'in control'.” Frijns komt als eerste over de meet en gaat de boeken in als allereerste winnaar op de Moscow Raceway. Maar nog veel belangrijker: met pole, een geslaagde F1-vuurdoop en deze prestigieuze overwinning heeft hij zichzelf aan de hele racewereld laten zien. Hij staat op de kaart. “Klopt, al ben ik in dat opzicht altijd wel vrij nuchter gebleven. Maar inderdaad: die dag liep alles gewoon perfect. In dat opzicht zal mij die dag ook altijd wel bijblijven.”

 

Hoe ging het daarna verder: Het voorlaatste weekend van oktober zal Frijns eveneens bijblijven. Dan kroont hij zich tot kampioen van de World Series. “Dat zijn inderdaad ook twee dagen die ik niet snel vergeet. Voor dat slotweekend stond ik nog tweede, vijf punten achter Bianchi.” Frijns moet dus aan te bak tijdens de seizoensfinales in Barcelona. “In de eerste wedstrijd lag ik derde en Bianchi volgens mij vijfde. Als dat zo was gebleven, dan stond hij nog steeds bovenaan. Maar hij wilde Magnussen koste wat kost inhalen in de voorlaatste ronde en ging daarbij zelf rond.” Frijns komt wel gewoon als derde over de meet en neemt zodoende de leiding in het kampioenschap over.

Als Bianchi in de zondagse slotrace niet voor hem eindigt, is Frijns kampioen. Of zoals hij terugblikkend zegt: “Door dat voorval van zaterdag zat ik ineens in een zeer goede positie. Dat wist ik voor de start en daardoor kon ik doen wat ik later heb gedaan.” Met die laatste woorden duidt Frijns op de controverse die zou ontstaan. Bianchi passeert de Limburger, die niet veel later ook onder druk van Magnussen komt te staan. Maar op dat moment besluit Frijns tamelijk enthousiast naar de binnenkant te sturen en extreem laat te remmen. Een touché met de voorliggende Bianchi is het gevolg: de Fransman eindigt in het grind en kan de titel vergeten. Frijns speelt het keihard, maar wel slim. Hij kan uiteindelijk als kampioen worden opgeschreven. “Maar de dingen die ik in de tweede race heb gedaan, had ik nooit kunnen doen als Bianchi op zaterdag gewoon vijfde was geworden. Hij heeft de titel dus ook zelf een beetje weggegooid.”

Met het binnenhalen van de World Series-titel is het succesjaar van Frijns nog niet voorbij. Twee weken later mag hij opdraven voor opnieuw F1-actie, ditmaal tijdens de post-season testdagen in Abu Dhabi. Op 8 november voelt hij de RB8 aan de tand, twee dagen eerder stapt hij al in bij Sauber. “Ik moest toen in korte tijd alles leren, bijvoorbeeld wat al die knoppen op het stuur zouden doen. Dat was in het begin best moeilijk voor mij. Maar als je eenmaal in die auto zit, moeten die dingen natuurlijk gaan en moet je niet teveel meer nadenken. Daar heb je simpelweg geen tijd voor. Ik weet nog goed dat ik het stuur van Sauber een dag voor de test meekreeg naar mijn hotelkamer om alles te kunnen ontdekken. Dat was op zich wel leuk en het hielp ook nog. De test zelf verliep namelijk erg goed. Ik voelde me comfortabel in de auto en ik was ook redelijk snel, ik kon dus tevreden weer naar huis.” Tot een formeel F1-debuut zou echter niet komen, het blijft nadien bij een rol als testcoureur. Maar goed: in andere klassen zal wel een respectabele carrière volgen. En alhoewel het einde daarvan nog niet in zicht is, blijven de gloriedagen van 2012 alvast mooie herinneringen om te koesteren. Frijns uit Maastricht was toen voor één dag de tsaar van Moskou.

 

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Van Hamilton tot Newgarden: de erelijst van 2017

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland