Tsunoda: Moeilijk om limiet te vinden zonder te crashen

Yuki Tsunoda maakte eerder dit jaar indruk door punten te scoren bij zijn Formule 1-debuut in Bahrein, maar wist in de races die volgden minder te overtuigen. Afgelopen weekend eindigde de Japanner slechts als zestiende in de Grand Prix van Monaco, wat in schril contrast stond met de prestatie van zijn teamgenoot Pierre Gasly, die de zesde plek in de wacht sleepte.

De 21-jarige coureur uit Sagamihara laat weten zich nog niet helemaal comfortabel te voelen in de AT02 van AlphaTauri. “Ik heb nog altijd niet het gevoel dat ik de auto volledig onder controle heb”, vertelt hij in de Beyond the Grid-podcast. “Om tot een percentage van zeventig of tachtig procent te komen, was niet zo moeilijk. Je hebt alleen meer downforce in de Formule 1, waardoor je gewoon wat meer vertrouwen in de auto moet hebben. De Formule 2-auto is met name bij het ingaan van de bocht wat onstabieler. Je voelt de auto daardoor wat beter aan. Als je in de Formule 1 over de limiet gaat, breekt de auto weg en eindig je in de bandenstapels. Zolang je nog onder de limiet zit, is het niet al te moeilijk, maar om op 99 of 100 procent te komen is wel heel lastig, zonder dat je bijvoorbeeld een crash hebt of spint.”

Tsunoda zegt verder dat hij in het begin ook even moest wennen aan de hoeveelheid schakelaars op het stuur. “Je kan zoveel dingen veranderen op het stuur. Als je in de Formule 2 veel overstuur of onderstuur hebt, moet je wachten tot het einde van de sessie voor je daar wat aan kan doen. Of je moet naar de pits om de auto aan te laten passen, maar dat kost veel tijd. Als je in de Formule 1 last hebt van overstuur, hoef je alleen maar aan een paar schakelaars te draaien om de auto iets stabieler te maken. Zo kun je de auto voor elke bocht optimaliseren. Zelfs tijdens een kwalificatieronde kun je voor elke bocht de settings veranderen, zodat de balans van de auto precies is zoals jij graag wil hebben. Het gaat dus niet alleen om het rijden. Het gaat ook om het veranderen van de settings om de auto helemaal naar wens te krijgen. Als coureur gaat het er dus om een zo goed mogelijk gevoel van de wagen te krijgen, zodat je weet wat je moet veranderen om de auto zo snel mogelijk te maken, en hoe je de auto samen met het team verder kan ontwikkelen.”

Inmiddels weet de AlphaTauri-coureur de knopjes blind te vinden. “Het gaat nu vanzelf. Maar toen ik vorig jaar in Imola voor het eerst met een Formule 1-auto reed, moest ik echt naar beneden naar mijn stuur kijken en gas terugnemen om te zien waar de knop zit en om zeker te weten dat ik de knop naar de juiste positie heb gedraaid. Mijn rondetijden waren daardoor natuurlijk erg inconsistent, vooral tijdens een racerun. Maar inmiddels ben ik aan de knoppen gewend. In Monaco is het heel lastig om de schakelaars aan te passen omdat het rechte stuk daar heel kort is, maar zelfs daar ging het vrij soepel.”