Analyse: Winnaars en verliezers van de Grand Prix van Toscane

Winnaars:

Valtteri Bottas topte alle vrije trainingen op het Autodromo Internazionale del Mugello, maar in de twee sessies die er echt toe deden, stond de gebruikelijke naam bovenaan: Lewis Hamilton. Het zegt alles over het verschil tussen beide coureurs. Waar Bottas als ideale tweede man leuk meedoet en zo nu een dan een keer wint, is hij geen 'killer' in de positieve zin van het woord. Hamilton is dat wel, hij staat op als het moet. De Brit sloeg zoals zo vaak toe in Q3 en weerstond op zondag ook alle druk en hectiek. Bottas wist bij de eerste van drie starts nog wel de leiding te pakken, maar aan het eind van de rit stond de Fin er toch weer beteuterd bij. Weer net niet voor hem en zo zal het ook blijven. Zeker met veelvraat Hamilton als teamgenoot. De Mercedes-kopman heeft nog één zege nodig om het recordaantal (91) van Michael Schumacher te evenaren en zal aan het eind van dit jaar ook qua wereldtitels naast de Duitser staan. De zevende titel is immers in de maak, want ach wie twijfelt daar nu nog aan?

Politiek correct, een tikkeltje bescheiden en vooral niet te uitbundig. Het zijn typeringen die perfect bij Alexander Albon passen. Maar op het podium van Mugello viel alle schroom van de Britse Thai af. Driemaal bleek scheepsrecht, eindelijk raak. Nadat Hamilton hem al tweemaal een bezoekje aan het ereschavot door de neus wist te boren (Brazilië 2019 en Oostenrijk 2020) bleef de Mercedes-coureur ditmaal op veilige afstand. Albon maakte het zelf trouwens nog wel even spannend door zijn beslissende inhaalactie weer aan de buitenkant in te zetten. Juist dat ging faliekant mis op de Red Bull Ring. In het schilderachtige Toscane kwam hij er echter mee weg en werd het grind ingeruild voor champagne. De podiumnotering die volgde, kwam op een uitstekend moment voor Albon. Juist op het moment dat Red Bull zal nadenken over volgend jaar en er met Sergio Perez, Nico Hülkenberg en Pierre Gasly al enkele gegadigden op de deur kloppen, heeft Albon bewezen dat hij in potentie nog altijd geschikt is voor het vlaggenschip van Red Bull.

Op weg naar het podium rekende Albon zoals benoemd af met Daniel Ricciardo. Op basis daarvan zou je kunnen zeggen 'de Australiër heeft een buitenkansje op een podium met Renault laten liggen'. Maar laten liggen is niet de juiste typering. Ricciardo liet namelijk bitter weinig liggen op Mugello. Hij versloeg Esteban Ocon op zaterdag en leek met P8 zo ongeveer te staan waar Renault thuishoorde op dit circuit. Een dag later bleef hij uit alle mêlee, was hij scherp op de belangrijkste momenten (de herstarts) en reed hij een foutloze wedstrijd. Ricciardo maximaliseerde zodoende knap met P4. Hij lag zelfs nog even op podiumkoers, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de Red Bull van Albon simpelweg een klap sneller was. Ricciardo kon met inferieur materiaal weinig uitrichten tegen de Thai, met de eerste plek naast het podium tot gevolg. Het blijft overigens de vraag hoezeer Renault-teambaas Cyril Abiteboul deze afloop betreurt. Een podium was ook voor hem best leuk geweest, maar ach anderzijds scheelt dit de Fransman weer een ongewenste tatoeage...

 

Verliezers:

Wie enkele minuten na de derde uitvalbeurt in 2020 naar het aangezicht van Max Verstappen heeft gekeken, kan de voornaamste verliezer al wel raden. Niet dat de Nederlander daar zelf iets aan kon doen trouwens, zijn initiële start was goed genoeg om Hamilton te bedreigen. Daarna was het echter rap gebeurd met de pret, het wapentuig van Red Bull-Honda liet hem voor het tweede achtereenvolgende weekend in de steek. "Op dit moment ben ik er wel even klaar mee en heb ik er niet zo veel zin in", liet de Limburgse coureur voor de camera van Ziggo Sport weten. Die frustratie is begrijpelijk, zeker enkele minuten na een nieuwe domper. Daarnaast heeft Verstappen gelijk als hij zegt 'dit mag niet twee weken achter elkaar gebeuren'. In een professionele organisatie met kampioensambities is het funest als je twee keer op rij wordt geveld door ogenschijnlijk hetzelfde euvel. Als we iets verder uitzoomen is de realiteit na afloop van dit weekend ook glashelder: geen titelstrijd in 2020 en zeer waarschijnlijk ook niet in 2021, door de stabiele reglementen en beperkte doorontwikkeling. Het blijft jagen op dagsucces voor Verstappen en dan in 2022 maar weer hopen op een ommekeer. Geduld is een schone zaak...

Van Red Bull is het een kleine stap naar Pierre Gasly. De Fransman kreeg na zijn spectaculaire zege op Monza hernieuwde hoop (aangepraat) om zijn oude zitje naast Verstappen in te nemen. Een week later staat iedereen weer met beide benen op de grond, al blijft die prachtige overwinning van vorige week wel een herinnering voor de eeuwigheid. Die nemen ze Gasly nooit of te nimmer meer af. Op Mugello bleek echter dat er ook een kern van waarheid zat in de woorden die Verstappen tijdens de donderdagse persconferentie uitsprak: "Ze hebben ook wel veel geluk gehad." Dat geluk bleek in Toscane niet meer aan de zijde van Gasly. Zo was hij net als de Nederlander snel klaar na die malle crash in de eerste ronde. Een dag ervoor waren de prestaties van Gasly ook niet om over naar huis te schrijven. De Fransman sneuvelde in de kwalificatie al in Q1 met een zestiende tijd en werd zodoende verslagen door teamgenoot Daniil Kvyat, een zeldzaamheid in 2020.

Tot slot komt Ferrari aan bod. Vijf punten, dat is de magere oogst van diens duizendste Grand Prix in de Formule 1. Het is veelzeggend dat Ferrari daar talloze DNF's en een tijdstraf van Kimi Raikkonen ('For what?') voor nodig had. Met de uitvallers Lance Stroll, Carlos Sainz en Verstappen er normaliter voor had dit weekend qua pure snelheid ook prima een puntloos kunnen eindigen voor Ferrari. De plekken acht en tien zijn op zichzelf niet eens zo wereldvreemd in 2020, al vatte de Gazzetta dello Sport het wel aardig samen: "Het blijft pijnlijk om te zien dat de Ferrari's zo makkelijk voorbij werden gereden op het eigen circuit." En pijnlijk was het inderdaad, zeker doordat er zich op zaterdagmiddag zich wat hoop meester maakte van de tifosi. Charles Leclerc kwalificeerde zich als vijfde en kende ook een goede start. Nadien kwamen de gebreken echter aan het licht. Waar Leclerc de subtop niet kon bijbenen, had teammaat Sebastian Vettel zijn handen vol aan achterhoedeklanten Alfa, Haas en Williams. Dat de Heppenheimer zijn eigen toekomst heeft veiliggesteld, is nog wel het meest positieve van dit weekend. Het maakt hem op ongebruikelijke wijze toch nog een soort winnaar van het Ferrari-feestje.