Waarom die ‘andere’ kombocht in Zandvoort veel interessanter is

Met een hellingshoek van 18 graden en een stijgingspercentage van 32 procent is de vernieuwde laatste bocht dit weekend de grote blikvanger van het circuit van Zandvoort. De imposante kombocht – toevalligerwijs al een tijdje vernoemd naar ovalspecialist Arie Luyendijk – is een geheel nieuwe uitdaging voor de Formule 1-coureurs en hun -engineers en bovendien ook een stuk steiler dan de kombochten op het circuit van Indianapolis, het circuit waar Luyendijk zelf twee keer de Indy 500 won.

Tijdens de trackwalk krioelde het donderdag in de Arie Luyendijkbocht van de fotografen en bijna elk Formule 1-team heeft inmiddels wel iets getwitterd over de imposante helling van de kombocht. McLaren-coureur Daniel Ricciardo waagde zich er zelfs aan een bijzonder experiment met een stroopwafel. Ook in de aanloop was de bocht al onderwerp van discussie, nadat er besloten was om de coureurs – in ieder geval voorlopig – toch niet met een opengeklapte achtervleugel door de bocht te laten rijden.

Ondanks alle aandacht is de Arie Luyendijkbocht niet de kombocht waar de coureurs dit weekend de meeste moeite mee zullen hebben. Waar de laatste bocht van het rondje namelijk makkelijk vol gas is, zit de voornaamste uitdaging hem dit weekend vooral in die andere kombocht gaan zitten. Net als de laatste bocht is namelijk ook de vernieuwde Hugenholtz een bocht die de coureurs op geen enkel ander circuit op de F1-kalender zullen aantreffen. De hellingshoek van deze bocht is variabel van 6 tot 18 graden, waarmee hij nog het meeste doet denken aan de Carraciola-Karussell op de befaamde Nordschleife, ook al zo’n beroemde bocht die eveneens een hellingshoek van 18 graden heeft.

Meerdere lijnen

Waar de Arie Luyendijkbocht makkelijk vol gas is, biedt de Hugenholtzbocht de coureurs beduidend meer uitdaging. De bocht ligt niet alleen na een snelle knik naar rechts, maar biedt de coureurs ook de optie om meerdere lijnen te rijden. “De laatste bocht is makkelijk vol gas”, sprak Max Verstappen donderdag al. “Maar de derde bocht geeft je absoluut meerdere opties wat betreft de lijnen die je er kunt rijden.” Ook Alpine-coureur Esteban Ocon ziet dat er in de Hugenholtz meerdere lijnen gereden kunnen worden: “Ik ben nog nooit op een circuit geweest met zoveel banking. We zijn de Sachskurve in het stadiongedeelte op de Hockenheimring wel gewend, maar dat is niets vergeleken met wat we hier in Zandvoort zien. Hier is de helling drie tot vier keer steiler, dat biedt ons meerdere opties voor verschillende lijnen.”

Tekst loopt door onder de foto

Zicht op de Hugenholtzbocht

Photo by: Tim Biesbrouck / Motorsport.com

Ook Charles Leclerc is enthousiast. De Ferrari-coureur ziet de Hugenholtzbocht zelfs als een van de schaarse punten waar ingehaald kan worden op het duinencircuit: “Het gaat echt heel gaaf worden, ook voor ons als coureurs”, aldus de Monegask. “We kunnen er verschillende lijnen rijden die we nergens anders zien, omdat de bocht verder naar boven steeds steiler wordt. We gaan misschien dus wel lijnen buitenom zien in bocht 3. Dat zie je niet heel erg vaak.”

Ook circuitarchitect Jarno Zaffelli, de man die namens Dromo Circuit Design verantwoordelijk was voor de renovatie van het circuit van Zandvoort, ziet de Hugenholtzbocht als een plek om in te halen. Het relatieve korte rechte stuk op start/finish biedt de coureurs namelijk de kans om in de Tarzanbocht een inhaalactie in te zetten, die mogelijk na een wiel-aan-wiel duel van honderden meters pas wordt afgerond in de Hugenholtzbocht.

Waar vooraf dus vooral de Arie Luyendijkbocht de hoofdrol opeiste, weet Zaffelli vrijwel zeker dat er vrijdagavond vooral zal worden gesproken over die andere kombocht: “Ik denk dat de coureurs het er vrijdagavond [tijdens de drivers’ briefing] met Michael Masi wel over gaan hebben, omdat het denk ik niet is wat ze ervan hadden verwacht”, vertelt Zaffelli in gesprek met Motorsport.com Nederland. “Ja, ze hebben het al uitgeprobeerd in de simulator, maar als je er zelf niet bent kun je het niet voelen. Ik kan het wel uit proberen te leggen in het Engels, Italiaans of welke taal dan ook, maar het heeft geen zin. Je moet het met je eigen ogen zien.”

Niet alleen een uitdaging voor de coureurs

Volgens Zaffelli stelt de Hugenholtzbocht niet alleen de coureurs voor een uitdaging: “Ik was er [woensdagochtend] met de cameramensen, omdat ze er niet op waren voorbereid. Ze hadden zich voorbereid op normale lijnen, hoogtes en gebruikelijke geometrieën, maar ze hadden niet verwacht dat het zo anders zou zijn als elke andere bocht op het circuit.” Naast de gebruikelijke focus van links naar rechts of omgekeerd, is het voor de cameramensen in de Hugenholtzbocht dus ook nog maar afwachten of een auto aan de boven- of onderkant van de bocht in het beeld verschijnt: “Het is een totaal andere dynamiek. We zullen het allemaal gaan leren tijdens het raceweekend, het is een leerproces.”

Hugenholtzbocht de sleutel tot een goede rondetijd

Volgens Zaffelli is het voor de coureurs zaak om de Hugenholtzbocht dit weekend zo snel mogelijk onder de knie te krijgen. Door het razendsnelle gedeelte richting het Scheivlak is een goede acceleratie uit de eerste kombocht namelijk cruciaal voor een goede rondetijd. Op de vraag waar de architect zaterdag de kwalificatie zou kijken als hij het voor het uitkiezen had, hoeft Zaffelli niet lang na te denken: “In de Hugenholtzbocht, zonder twijfel. Het is er best smal en omdat het een langzame bocht is, verlies je daar de meeste tijd als je er een fout maakt. De tijd die je daar laat liggen, verlies je ook in de bochten vier, vijf, zes en zeven.”

Een goede afstelling voor de Hugenholtzbocht kan de coureurs dus veel tijdwinst opleveren, maar vanwege het unieke karakter van de bocht moet er een compromis worden gesloten voor de rest van het circuit: “Het is de plek waar je je ronde kunt maken of breken. Je kunt proberen om de auto zo af te stellen dat hij snel is in bocht 3, maar vervolgens tref je in bochten negen en tien geen banking aan. Dus, veel succes”, sluit Zaffelli glimlachend af.