Voormalig F1-coureur Chris Amon op 73-jarige leeftijd overleden

Amon was van 1963 tot en met 1976 actief in de koningsklasse van de autosport. De eerste jaren verliepen moeizaam. In 1964 behaalde hij zijn eerste punten in de Grote Prijs van Nederland door vijfde te worden op Zandvoort, maar verder waren er vooral veel uitvalbeurten. 

In 1966 won hij samen met Bruce McLaren de 24 uur van Le Mans, waarna hij het jaar erop voor Ferrari aan de slag kon in de Formule 1. Tijdens zijn eerste seizoen bij de Italiaanse renstal behaalde hij vier derde plaatsen en eindigde hij als vierde in het kampioenschap, maar het jaar werd overschaduwd door de tragische dood van teamgenoot Lorenzo Bandini na een ongeluk in Monaco.

Aan het begin van 1968 stond hij drie keer op pole-position, maar mede door technische problemen verliepen de race minder succesvol. Een tweede plaats in de Grand Prix van Groot-Brittannië was dat jaar zijn beste resultaat. In 1969 was de Ferrari hopeloos onbetrouwbaar, waarop Amon, die nog wel een derde plek behaalde in Zandvoort, besloot om zijn heil ergens anders te zoeken. Hij reed hierna voor onder andere March, Matra en Tyrrell en verscheen zelfs een aantal keren met een eigen team aan de start, maar de gedroomde Grand Prix-zege kwam er nooit.

In 1976 kwam er een einde aan zijn Formule 1-carrière, toen hij na het ongeluk van Niki Lauda in de Grand Prix van Duitsland weigerde aan het vervolg van de race deel te nemen. Hij werd ontslagen door het team van Ensign, waarna hij een punt besloot te zetten achter zijn Formule 1-loopbaan.

Amon keerde terug naar Nieuw-Zeeland waar hij op de boerderij van zijn familie ging werken, maar bleef altijd in nauw contact met de autosportwereld. Amon is overleden aan de gevolgen van kanker.