Vertellingen van de monteur van Hill, Alonso en Raikkonen

Na zijn studie begon Greg Baker aan een lange carrière in de autosport. Zijn eerste stappen in de racerij zette hij bij Tom Walkinshaw Racing, waar hij van 1990 tot 1992 sleutelde aan de Groep C-wagens. Later werd hij eerste monteur bij Williams, dat met drie Renault Laguna’s actief was in het destijds prestigieuze British Touring Car Championship. Baker promoveerde naar de Formule 1 en ging als eerste monteur aan de slag bij Arrows-Yamaha. Na vier jaar stapte hij over naar Renault, waar hij wereldkampioen werd met Fernando Alonso. De laatste jaren van zijn carrière bracht hij als hoofdmonteur door bij Renault/Lotus en werkte onder meer aan de zijde van een andere wereldkampioen: Kimi Raikkonen.

Greg Baker, Lotus F1 hoofdmonteur

Foto: René Fagnan

Greg, alle Formule 1-coureurs zijn exceptioneel goed maar het zijn ook ongelofelijk egoïstische individuen waarvan enkelen behoorlijk temperamentvol zijn. Wat is jouw mening daarover?

“Nou, ja. Een aantal jaar geleden klaagde een van onze rijders enkele races over de slechte kwaliteit van zijn TV-scherm. Hij werd boos en gooide de afstandbediening dwars door het scherm heen! Zijn engineer kwam op de radio om te vragen om een nieuw scherm. Die gaven we hem pas tijdens de volgende sessie, samen met een in bubbeltjesplastic gewikkelde afstandsbediening. Uiteindelijk zag hij de humor er wel van in.”

“En een aantal jaar geleden hadden we een Braziliaanse rijder, die met een paar ronden te gaan crashte. We vroegen waarom hij crashte en hij antwoordde: ‘Mijn drinkslang viel. Ik keek naar beneden om hem te vinden’. En daardoor ging hij van de baan en crashte. Ik denk dat hij die twee ronden ook wel zonder drinken had kunnen volbrengen. Je bent gefrustreerd wanneer dergelijke dingen gebeuren maar enkele jaren later kan je erom lachen.”

“Ik werkte ontzettend graag samen met Kimi [Raikkonen]. Hij heeft het team zo veel gebracht. Na zijn zege in Abu Dhabi ging ik op zoek naar zijn monteurs. Ik kon zijn crew nergens vinden. Kimi had ze allemaal uitgenodigd op het terras van onze hospitality unit. Daar zaten ze, met een paar kratjes bier, lekker te ontspannen. Hij heeft er echt een team van gesmeed.”

Nu we het over Lotus hebben, komen er herinneringen naar boven over de serieuze financiële problemen van het team in de tijd dat jij er werkte en je leven behoorlijk zuur maakten, nietwaar?

“De periode voordat Renault Lotus kocht, was echt heel erg zwaar. Enkele jaren geleden stonden op Spa de curatoren op de deur te bonken. We hadden deurwaarders op het circuit. De vrachtwagens waren in beslag genomen. Ze wilden onze pitboxen sluiten. Uiteindelijk kwamen ze tot het inzicht dat dat geen goed idee was, dus we mochten racen. De deurwaarders keken toe toen we al onze spullen inpakten. Dat was ironisch want we hadden met Romain [Grosjean] de derde plaats gehaald.” 

Derde plaats Romain Grosjean, Lotus F1 viert feest met zijn team

Foto: Sutton Motorsport Images

“De Grand Prix van Italië was het daaropvolgende weekend. De vrachtwagens werden in Spa in beslag genomen. Na veel gepraat konden de trucks eindelijk de weg op. Pas op donderdagmiddag konden we de auto’s monteren, we werkten de hele nacht door. Dan pas zie je wat een goed team is. Niemand liet verstek gaan. Hoewel het een van de zwaarste jaren was, was het ook een van de meest plezierige.”

“Een paar weken later in Japan waren de financiële problemen nog altijd niet verholpen. We kregen geen toestemming om de hospitality unit te gebruiken, ik meen vanwege achterstallige betalingen. We konden nergens eten. De Paddock Club bood ons hun faciliteiten aan. Daar aten we met al het personeel, de hele week. Alle teams kwamen langs om te vragen of we iets nodig hadden: ‘Wil je koffie? Heb je thee nodig? Wil je broodjes?’. Dat is typisch de Formule 1. Nog een laatste verhaal: Bij Lotus was er een probleem met de bandenwarmers, die werkten niet goed meer. En er was geen geld voor nieuwe. Teams als Ferrari en Toro Rosso kwamen langs en boden hun reserve-bandenwarmers aan voor de kwalificatie. Dat laat zien welke sfeer er binnen de Formule 1 heerst.”

Je hebt ook gewerkt aan de titelwinnende Renaults R25 en R26 van Fernando Alonso. Hoe was dat?

Foto: LAT Images

“Het meest fantastische aan dit verhaal is dat we het al in hem zagen zitten toen hij 17 jaar oud was. We hebben zijn gehele ontwikkeling meegemaakt. Toen ik bij Renault begon, had de Franse fabrikant net het team overgenomen dat bekend stond als Benetton. Ze hadden een vijfjarenplan om met Fernando wereldkampioen te worden. En dat lukte. Het was hard werken maar het waren mooie tijden. Heel anders dan de hedendaagse F1, aangezien we een relatief klein team waren. Fernando was en is nog steeds een fenomenale coureur. Zelfs toen ik niet meer in de F1 werkte kwam hij langs om even te praten, om te vragen of alles goed ging.”

Flavio Briatore, een flamboyant persoon, leidde het team. Hoe was hij als teambaas? 

Racewinnaar Fernando Alonso viert feest met Flavio Briatore

Foto: XPB Images

“[Lacht] Flavio was geweldig! Hij was een karakter, een entertainer. Hij was zo iemand die de pitbox binnen kon lopen en zonder dat hij je ook nog  maar had aangekeken wist je al dat je iets fout had gedaan. Er hing iets om hem heen. Je wist altijd waar je stond met hem. Hij heeft in de loop der jaren wel wat dingen gezegd die hij beter niet had kunnen zeggen. Maar hij heeft wel een team bijeen gebracht. Er is niemand, en ik denk ook niet dat er ooit nog iemand komt, die is zoals Flavio.” 

Werken in de Formule 1 zorgt voor momenten van ongelofelijke vreugde maar ook van immense teleurstellingen. Je hebt alles wel meegemaakt, nietwaar? 

Damon Hill, Arrows A18

Foto: LAT Images

“Ik begon mijn F1-loopbaan in 1997 bij Arrows. Damon [Hill] had net met Williams de wereldtitel gewonnen en ik had geen flauw idee hoe Tom [Walkinshaw] het voor elkaar had gekregen om Damon aan boord te halen. Hij verwachtte er veel meer van en de auto was nou niet echt briljant. Tijdens de eerste shakedown met de auto op Silverstone viel de voorvleugel eraf. Dat was lastig. En toen kwam Hongarije. Door een sluitring van vijftig cent liepen we de winst mis. De nacht voor de race werkten we door om een probleem met de wielsnelheidsensor op te lossen. Uit voorzorg wisselden we ook het hydraulisch verdeelstuk en juist dat ding ging stuk toen Damon aan de leiding reed. We waren zo dicht bij de overwinning en toen hoorden we hem via de boordradio zeggen: ‘Ik heb een probleem’. Dat was zeer pijnlijk.”

F1-monteurs hebben een geweldig leven: je reist de wereld over, werkt aan de meest bijzondere machines, schouder aan schouder met de beste rijders ter wereld en staat vaak naast filmsterren, VIP’s, atleten en modellen. Is het wel echt zo’n zwaar werk?

“Je moet stevig in je schoenen staan om in de F1 te kunnen werken. Het is een pittig wereldje. Je kunt niet verlegen zijn. Vandaag de dag is de F1 erg zakelijk: je bent er om zaken te doen. De leukste momenten vinden nu buiten de circuits plaats. De jongens genieten van de road trips. Zoals tussen België en Italië, dan huren ze twee of drie busjes en gaan naar Chamonix om daar een paar dagen door te brengen. Eenmaal terug op het circuit is het weer intens. We reizen veel, over de gehele wereld, en we zijn 180 dagen per jaar weg van onze familie. We maken lange dagen onder enorme druk. De F1-auto’s zijn extreem complex, veel complexer dan toen ik twintig jaar geleden begon!”

Interview door René Fagnan, Motorsport.com Canada