Verboden radicale concepten: De aangeblazen diffuser in de F1

Alles komt terug, wordt weleens gezegd over modetrends. Dat concept kan je ook toepassen op de Formule 1, want de wetten van de aerodynamica veranderen niet. Door een steeds veranderend boek met technische reglementen zijn concepten die in het verleden al eens hun deugd bewezen soms ook nuttig in een nieuw tijdperk.

De aangeblazen diffuser is daar een goed voorbeeld van. Het concept om de uitlaatgassen op de diffuser te richten werd in de jaren '80 en '90 al een keer benut, maar was na bepaalde regelwijzigingen niet meer mogelijk of relevant. 

6

De originele interpretatie richtte de uitlaatpijp rechtstreeks op de diffuser en maakte het de rijders bijzonder moeilijk. Met hun rechtervoet controleerden de rijders namelijk met een omweg hoeveel downforce de wagen genereerde. De rijders die met dit concept aan de slag moesten gaan, moesten dus hun rijstijl aanpassen. De behandeling van het gaspedaal was niet bepaald intuïtief.

De interpretatie van Newey

In 2009 sloegen de teams die een dubbele diffuser installeerden, zoals Brawn GP, hun slag. Naast een eigen versie voor Red Bull werkte Adrian Newey ook aan de rol van de uitlaat in het benutten van de diffuser en het opwekken van extra downforce achteraan de wagen. 

Red Bull RB6 uitlaat

Photo by: Giorgio Piola

Newey verplaatste de uitlaten naar beneden in de richting van de vloer, zodat die van bovenaf de diffuser aan zouden blazen. Het team probeerde dat eerst zelfs te verbergen omdat het wist dat andere teams het zelf zouden proberen en plakte stickers van de oude uitlaat op de originele locatie (zie insteek boven).

Die vrees was terecht, want andere teams begonnen ook te experimenten met de positie van de uitlaat. Red Bull was de tegenstand echter een stap voor en slaagde er samen met motorbouwer Renault in om er een flink voordeel uit te halen. Zelfs wanneer de rijder niet op het gaspedaal drukte werden er nog uitlaatgassen naar de diffuser gestuurd om downforce op te wekken, een praktijk die bekend staat als 'off-throttle blowing'.

De FIA probeerde daar een einde aan te maken door de regels voor 2011 aan te passen en de uitlaten te verplaatsen. Die poging haalde niets uit, want er kwamen onmiddellijk drie verschillende ontwerpen om die verloren downforce weer in te halen.

De meest extreme voorbeelden kwamen van McLaren en Lotus. Zij besloten uitlaatgassen via de sidepods af te leiden om de uitlaatpijp op een zo gunstig mogelijke plaats te installeren. McLaren probeerde de uitlaatgassen af te leiden naar de vloer om zo de zijkant van de wagen af te sluiten, maar die oplossing werkte niet en werd na een test afgevoerd. Lotus boog de uitlaat via de sidepod helemaal af naar de voorkant van de vloer. Dat leverde een wagen op die makkelijker was te besturen.

Red Bull kwam dan weer op de proppen met een minder ingewikkelde oplossing, die snel werd overgenomen door de rest van de paddock. Het tekende platte uitlaten die op de vloer werden gemonteerd en uitlaatgassen naar een opening tussen de buitenkant van de diffuser en de binnenkant van de band leidde. Die oplossing had ook een gunstig effect op 'tyre squirt', turbulente lucht die via de band bij de diffuser terechtkomt. 

4

Blowing hot and cold

De FIA bleef zich eraan storen dat de motor werd gebruikt zonder input van de rijder en extra benzine verbruikte. Door het extra verbruik was de praktijk niet toe te passen tijdens een volledige race, maar op bepaalde momenten kon het de auto wel een serieuze boost geven. De FIA besloot om te praktijk aan banden te leggen tijdens het seizoen 2011. Na lobbywerk van de teams werd het verbod uitgesteld en werden de reglementen aangepast om 'off throttle blowing' te voorkomen. In de nieuwe reglementen voor 2012 probeerde de FIA het concept helemaal af te voeren door specifiek de positie van de uitlaat aan te duiden. Daardoor konden alle tekeningen weer naar de prullenbak, maar niet voor lang. Dat kom je te weten in het volgende artikel van deze reeks. 

Ferrari F2012 en F150 vergelijking

Photo by: Giorgio Piola