Vader van Jules Bianchi geeft emotioneel interview

Jules Bianchi overleed op 17 juli 2015 in Nice vanwege verwondingen die hij aan zijn ongeluk op het circuit van Suzuka had overgehouden. Hij verloor de controle over zijn Marussia en botste tegen een bergingstruck die de gestrande auto van Adrian Sutil probeerde op te ruimen.

De wedstrijd stond ter discussie omdat een tyfoon naderde, maar van afgelasting was geen sprake. Wel kwam de regen met bakken uit de lucht waardoor de wedstrijd achter de safety car werd gestart. Even later werd het veld losgelaten, maar het gladde wegdek kon ongelukken niet voorkomen.

De Formule 1 heeft sindsdien wel maatregelen genomen, zoals de introductie van de Virtual Safety Car, waarin auto’s worden gedwongen over de gehele lengte van het circuit langzamer te rijden, het risico op inval van duisternis te verkleinen, het eerder zwaaien met de rode vlag en de recente tests voor betere cockpitbescherming.

Maar dat is voor Philippe Bianchi niet genoeg, omdat hij met veel vragen is achtergebleven. Hij vertelde:

Het leven gaat door, we hebben geen keus. Een jaar geleden verloren we Jules en dat is verschrikkelijk. De Grand Prix van Italië was verschrikkelijk voor me, want dit was de laatste keer dat ik bij Jules was, vlak voor de Grand Prix van Japan in 2014. Ik moet bekennen dat het niet makkelijk is. De tijd vliegt, maar het nare gevoel overheerst.

Ik zou het graag anders zien, maar er zijn momenten dat we ons enorm verdrietig voelen en dat verbruikt al onze energie. Het zijn momenten, met betrekking tot Jules, waar je van moet herstellen. Maar Jules was geen persoon die de moed liet zakken en dat geeft mij de kracht om door te gaan met het leven.

Toch realiseren we ons na verloop van tijd, hoewel mensen herinneringen koesteren, dat het leven voor iedereen doorgaat, maar Jules is er niet meer. Als we de herinneringen niet vasthouden en de dingen doen die hij graag had gewild dat we zouden doen, zouden we hem snel vergeten.

Formule 1 was zijn leven en het is moeilijk om te beseffen dat het doorgaat zonder hem. Hij had een mooie toekomst voor zich en we weten dat zonder het ongeluk hij veel verder was gekomen. Wat heel positief is, is dat je iedere race progressie zag. Maar dat ligt nu gecompliceerder omdat hij er niet meer is.

Maar het is nog niet voorbij. Ons gevecht gaat nu niet alleen over het behouden van Jules’ gedachtegoed, maar ook om te voorkomen dat een soortgelijk incident nog eens voorkomt. Ik zeg telkens maar weer, fouten worden gemaakt. En het ongeluk van Jules was geen risico van het vak.

Na de crash kwam ik in actie omdat ik de waarheid wilde weten. Ik denk dat er voor de crash iets is gebeurd. Er zijn beelden van alle crashes uit de geschiedenis van de Formule 1, zelfs van nog ergere, maar deze keer zijn er geen beelden van de FOM die aantonen wat er is gebeurd.

Ik ben er naartoe gegaan, analyseerde enkele luchtfoto’s die van de betreffende bocht waren gemaakt. En na het zien van deze foto’s begrijp ik niet hoe Jules van de baan reed en waarom hij niet reageerde. Ik snap er helemaal niets van. Ik verdien de waarheid en dat wil ik boven tafel krijgen. Hij kan op geen enkele manier verantwoordelijk zijn voor wat er is gebeurd, er zijn namelijk veel fouten gemaakt. Er zijn veel te veel elementen die ervoor konden zorgen dat de race zou zijn gestaakt. Dan was het bergingsvoertuig daar ook niet geweest, er zou er geen groene vlag gezwaaid zijn gezwaaid… het was een zooitje!

Sommige mensen vallen mij aan omdat zij een goede functie in de Formule 1 bekleden en zij willen hun privileges behouden. Maar dat maakt me niet uit. Als sommige mensen zouden zeggen, ‘het is waar, er zijn fouten gemaakt maar we kunnen het allemaal niet terugdraaien’, dan zou dat wat mij betreft een stap vooruit zijn.

Ik heb advocaten ingehuurd die achter de waarheid moeten komen en dat mensen schuld bekennen. Ik kan andere ouders, die in dezelfde schuitje zitten, niet onder ogen komen; inclusief die kritiek op ons hebben en zeggen dat het fout is om Formule 1 aan te klagen. Wie zou niet hetzelfde doen als hun kind was verongelukt?

En wat betreft Henry Surtees: toen een auto een wiel verloor en zijn helm raakte, was dat het risico van het vak. Toen Felipe Massa werd geraakt door een veer, was dat heel ongelukkig, maar dat is het risico dat een coureur neemt. Als Jules zo’n ongeval had gehad, dan zou ik niets hebben gezegd omdat hij wist welk risico hij nam.

Jules sprak de dag voor zijn ongeval met zijn zus en hij had haar verzekerd dat hij de wedstrijdleiding kon vertrouwen, dat de Grand Prix misschien vanwege een tyfoon zou worden afgelast. Maar het is nu eenmaal anders gelopen.