Special: Tien eerste overwinningen die verloren gingen

Norris had in Sochi de overwinning voor het grijpen. Hij vertrok van pole-position en wist na een machtsovername van Carlos Sainz (Ferrari) de eerste plek weer in te nemen. Ronde na ronde voerde zijn McLaren het veld aan. Tot in de slotfase de hemelsluizen open gingen. Norris besloot buiten te blijven, op slicks. Het bleek de verkeerde keuze. De baan was te nat en met nog drie ronden te gaan moest hij wel naar de pits voor intermediates. Norris finishte uiteindelijk slechts als zevende.

Bij wie ging het in de jacht op de allereerste F1-zege ook afschuwelijk mis? 

Nigel Mansell – 1984, Grand Prix van Monaco

Nigel Mansell, Lotus 95T

Foto: Motorsport Images

In een grijs en kletsnat Monte Carlo pakte Lotus-coureur Nigel Mansell in de openingsfase van de race de leiding af van Alain Prost. Voor de eerste keer reed de Brit aan kop! Mansell leek niet onder de indruk te zijn van de bizarre weersomstandigheden en in de smalle straten vergrootte hij zijn leiding met zo'n twee seconden per ronde. Maar het viel allemaal in het water. Mansell verloor de controle over zijn wagen bij het uitkomen van de eerste bocht, St. Devote. Hij spinde, de achterkant raakte de vangrail en zijn droom viel in duigen.

Ayrton Senna – 1984, Grand Prix van Monaco

Racewinnaar Alain Prost, McLaren en Ayrton Senna, Toleman

Foto: Ercole Colombo

Diezelfde middag reed er nog iemand rond in Monaco die voor het eerst kon winnen: Ayrton Senna. De jonge Braziliaan was op dreef in de laatste ronden. Gestart vanaf de dertiende plek ging Senna als een warm mes door de boter. In de slotfase liep hij snel in op raceleider Prost, terwijl de omstandigheden alleen maar slechter werden. Prost gebaarde richting de stewards van de race dat het beter was om te stoppen. En zo geschiedde. De rode vlag werd uitgehangen. Wedstrijdleider Jacky Ickx verklaarde later dat dit inderdaad de beste beslissing was. Senna was Prost nog wel voorbij gegaan, maar voor de uitslag telde de laatste doorkomst. De kopman luisterde toen nog naar de naam Prost.

Damon Hill – 1993, Grand Prix van Duitsland

Damon Hill, Williams, 1993 German GP

Damon Hill begon zijn eerste seizoen bij Williams met meerdere podiumplaatsen. Tijdens zijn thuisrace op Silverstone, halverwege het jaar, leek het te gaan gebeuren: de eerste overwinning. Hill pakte de leiding af van teamgenoot en poleman Alain Prost en hield die rondenlang vast. Maar helaas. In ronde 41 van 59 gaf zijn Renault-motor de geest en blies het sprookje uit. Twee weken later was de eerste zege nog meer binnen handbereik voor Hill. Zijn voorsprong op Prost was comfortabel, maar in de voorlaatste ronde klapte de linker achterband. Het lukte Hill zelfs niet meer om de pits te bereiken voor een nieuwe.

Jean Alesi – 1994, Grand Prix van Italië

Jean Alesi, Ferrari aan de leiding in de Italiaanse GP van 1994

De tifosi wilden in 1994 - opnieuw een moeilijk jaar voor Ferrari - niks liever dan een overwinning van Jean Alesi op Monza. Het begin was goed. Uitstekend zelfs. De Fransman veroverde de pole-position, zijn eerste. De start van de race gaf een passend vervolg; Alesi pakte de leiding voor teamgenoot Gerhard Berger. Een droomscenario. Alesi ging ervandoor en had bij zijn eerste stop een voorsprong van maar liefst elf tellen. In de pits leek ook alles goed te gaan. De verse banden gingen er zonder problemen op, het bijtanken verliep soepel. Alesi aarzelde ook geen moment toen hij mocht vertrekken. Had die versnellingsbak toen maar meegeholpen... Fine della storia.

Jacques Villeneuve – 1996, Grand Prix van Australië

Jacques Villeneuve, Williams FW18 Renault, Damon Hill, Williams FW18 Renault, Eddie Irvine, Ferrari F310

Foto: Motorsport Images

Als regerend IndyCar-kampioen en de Indy 500-winnaar van 1995 waren de verwachtingen rond Jacques Villeneuve's F1-debuut in 1996 hooggespannen. De Canadees stelde niet teleur. Gelijk bij zijn eerste race, in Melbourne, liet hij in de kwalificatie zijn ervaren Williams-teamgenoot Damon Hill achter zich en pakte de pole-position. Villeneuve wist bij de start de leiding te behouden. Hill hield de druk er flink op, maar kwam er niet langs. Een olielek gooide roet in het eten. Villeneuve kon niet anders dan gas terugnemen en zag Hill voorbij snellen. De debutant finishte als tweede.

Mika Hakkinen – 1997, Grand Prix van Luxemburg

De start van de Luxemburgse Grand Prix in 1997

Gaandeweg in 1997 werden McLaren, in hun derde jaar met de Mercedes-krachtbron, en Mika Hakkinen steeds competitiever. Tijdens de Grand Prix van Luxemburg (op de Nürburgring) was daar de bevestiging met een fraaie pole-position, Hakkinens eerste. Het was tevens McLarens eerste sinds de Grand Prix van 1993 (Ayrton Senna) en Mercedes' eerste sinds 1955. Halverwege de race lag Hakkinen tien seconden voor op teamgenoot David Coulthard. Daarna was het uitgerekend de Mercedes-motor die beiden in de steek liet; eerst Coulthard en even later ook Hakkinen. 

Juan Pablo Montoya – 2001, Grand Prix van Brazilië

Michael Schumacher, Ferrari F2001, battles with Juan Pablo Montoya, Williams FW23 BMW

Foto: Motorsport Images

Juan-Pablo Montoya kwam vanuit de IndyCar naar de Formule 1 en stond bekend als een harde coureur, een knokker. Zou hij de dominante Michael Schumacher kunnen verslaan? Op Interlagos bewees Montoya niet bang te zijn voor de Duitser en verschalkte hem in de eerste bocht na een safety car-herstart. De Colombiaan was daarna ontketend en bouwde een flinke voorsprong op. Die bedroeg halverwege de race bijna dertig seconden. Bij het inhalen van Jos Verstappen in de Arrows ging het in ronde 39 gigantisch mis. Montoya haalde de Nederlander op het rechte stuk in, maar bij het remmen voor de bocht erna klapte Verstappen tegen de achterkant van de Williams.

Kimi Raikkonen – 2002, Grand Prix van Frankrijk

Kimi Raikkonen, McLaren Mercedes MP4/17 gaat wijd en Michael Schumacher, Ferrari F2002 passeert hem.

Foto: Rainer W. Schlegelmilch / Motorsport Images

McLaren had Kimi Raikkonen weggekaapt bij Sauber, na diens sterke debuutjaar. De Fin was in de eerste races met de befaamde Britse renstal goed voor de nodige podiumplaatsen, maar de wagen was ook niet altijd even betrouwbaar. In Frankrijk leek alles op zijn plek te vallen. Mede dankzij een goede pitstopstrategie was Raikkonen aan kop gekomen en met vijf ronden te gaan, was het verleidelijk om aan de champagne te denken. Allan McNish verpestte het feest. Zijn Toyota was kapot gegaan richting de haarspelbocht na het rechte stuk. Raikkonen gleed weg op het oliespoor van de Schot en zag Michael Schumacher er met de buit vandoor gaan. De McLaren arriveerde als tweede.

Charles Leclerc – 2019, Grand Prix van Bahrein

Charles Leclerc, Ferrari staat teleurgesteld in parc ferme

Foto: Mark Sutton / Motorsport Images

Na een indrukwekkend debuutjaar met Sauber maakte Charles Leclerc in 2019 de overstap naar Ferrari. Al in zijn tweede race, in Bahrein, stond hij op pole-position. Die wist de Monegask niet te verzilveren bij de start, maar in de zesde omloop nam hij de leiding weer over van stalgenoot Sebastian Vettel. Leclerc liet er geen gras over groeien en verdween aan de horizon. Ook Lewis Hamilton en Valteri Bottas hadden het nakijken. Maar een cilinder van de krachtbron van de Ferrari functioneerde plotseling niet meer naar behoren. Het Mercedes-duo pakte Leclerc terug, die het moest doen met de derde plek.

George Russell – 2020, Grand Prix van Sakhir

George Russell, Mercedes F1 W11 in de pits

Foto: Steve Etherington / Motorsport Images

Wat een kans kreeg George Russell eind vorig jaar in zijn schoot geworpen toen Lewis Hamilton door het coronavirus niet in staat bleek om uit te komen in de voorlaatste race. Mercedes vroeg hun testcoureur om in te vallen. Nu kon hij tonen wat hij waard was, na al het geworstel met het zwakke Williams. Russell kwalificeerde zich als tweede, achter teamgenoot Valteri Bottas. Een dag later wist hij de Fin bij de start te pakken en het leek een dominante zege te gaan worden. Er kwam echter een safety car, door een crash van Jack Aitken met de Williams. Russell ging naar de pits voor vers rubber, maar kreeg een mix van banden mee. Door de fout van het team moest hij opnieuw binnenkomen. Teruggevallen in het veld, wist Russell weer naar voren te komen. Hij leek zelfs leider Sergio Perez te kunnen uitdagen. Nu was het een lekke band die hem van de zege hield; weer een pitstop wierp hem terug naar de negende plek.   

Russells pech zorgde ervoor dat niet iemand anders in dit rijtje is beland. Perez wist de wedstrijd te winnen. Zijn eerste.