Terug naar 1982, het kampioensjaar van vader Rosberg

Twintig jaar geleden gebeurde het voor het eerst en als Nico Rosberg de Formule 1-titel verovert, wat volgende week zondag in meerdere scenario's kan gebeuren, dan is de Duitser de tweede zoon van een wereldkampioen die zelf ook met de hoofdprijs aan de haal gaat. Na Graham en Damon Hill kunnen Keke Rosberg, die in 1982 zijn naam in de geschiedenisboeken liet noteren, en zoon Nico het tweede duo worden dat kampioen wordt. GPUpdate.net kijkt terug op de roerige titelstrijd van 34 jaar terug.

In het roerige jaar 1982, dat wordt overschaduwd door politieke chaos binnen de F1, is het vader Rosberg die aan het langste eind trekt. De Fin wordt na zestien races tot de nieuwe kampioen gekroond met het verbijsterend lage aantal van 44 punten, vijf meer dan enig overgebleven concurrent John Watson. Door punten te scoren in tien van de zestien races blijkt Rosberg het constantste van iedereen, ook al wint hij maar één keer.

Van tevoren is er niemand die met de besnorde, dan 33-jarige Williams-coureur rekening houdt. Rosberg heeft in zijn voorgaande vier F1-seizoenen slechts zes puntjes bijeengereden en is bij gratie van Frank Williams bij het team terecht gekomen. Alan Jones, de kampioen van 1980, is namelijk met pensioen gegaan en Rosberg wordt als de ideale tweede man naast Carlos Reutemann, die een jaar eerder nipt naast de titel greep, gezien.

De regerend kampioen is Nelson Piquet, naast hem bij Brabham de jonge Riccardo Patrese. Ferrari houdt vast aan haar duo Gilles Villeneuve en Didier Pironi, McLaren heeft een stunt van jewelste geleverd door tweevoudig wereldkampioen Niki Lauda tot een comeback te verleiden. De Oostenrijker stapte eind 1979 uit zijn Brabham om te stellen dat 'we toch alleen maar rondjes aan het rijden zijn', maar het bloed kruipt blijkbaar waar het niet gaan kan. De Noord-Ier Watson is zijn teammaat. Verder zijn daar de jonge Franse honden Alain Prost en René Arnoux (Renault), hun geroutineerde landgenoot Jacques Laffite (Ligier) en het talentvolle Lotus-tweetal Nigel Mansell en Elio de Angelis.

Commotie alom in het openingsweekend in Zuid-Afrika. De FISA (voorloper van de FIA) stelt dat er superlicenties moeten worden verstrekt in de toekomst, waardoor coureurs voor langere tijd aan hun renstal gebonden kunnen worden. De rijders vinden het zelf maar niets en sluiten zich onder leiding van Lauda op in het Sunnyside Hotel in Johannesburg, dat nabij het circuit van Kyalami ligt. Ondanks dat er geen overeenstemming wordt bereikt, wordt er wel gereden. Prost wint: de Fransman krijgt in leidende positie een klapband, maar knokt zich knap terug.

De controverse vervolgt, maar niet in Argentinië. De race in Buenos Aires wordt mede dankzij het geharrewar over de licenties geannuleerd. In Brazilië en de VS (Long Beach) heeft de wedstrijdleiding het er maar druk mee: turboteams als Ferrari en Renault stellen dat de equipes die gebruik maken van atmosferische krachtbronnen, valsspelen. Diskwalificaties vliegen over en weer, uiteindelijk gaan Prost en Lauda de boeken in als de winnaars van race twee en drie. Rosberg is met acht punten goed voor een gedeelde derde plaats in de tussenstand om het WK. Ondertussen is Reutemann afgetaaid: de Argentijn geeft de Falklandoorlog als reden op om te vertrekken bij zijn Britse werkgever, die daar op haar beurt niets van wil weten. "Volgens mij schort het hem gewoon aan motivatie", laat Patrick Head optekenen.

Villeneuve en Pironi delen de lakens uit op Imola, waar tijdens de vierde race van het jaar slechts veertien auto's meedoen. De FOCA-gerelateerde teams, een Britse samenwerking onder leiding van Bernie Ecclestone, boycotten de wedstrijd vanwege de concessies die men moet maken omwille van de na Long Beach bijgewerkte reglementen. De Grand Prix zelf zal de boeken ingaan als de race waarin Pironi teamorders naast zich neerlegde, waardoor hij Villeneuve tegen zich in het harnas jaagt. "Ik zal nooit meer één woord met hem spreken", briest de Canadees.

Die voorspelling wordt bittere waarheid. Villeneuve is twee weken later bezig aan een snelle kwalificatieronde op het circuit van Zolder in België, als de Duitser Jochen Mass op zijn pad komt. De Canadees verwacht dat zijn concurrent naar links stuurt om plaats te maken, maar dat gebeurt niet en zodoende maakt de Ferrari-rijder een fatale smak. Villeneuve vliegt over de achterkant van Mass, wordt uit zijn wagen gekatapulteerd, ligt roerloos tegen de omheining aan en overlijdt later die avond. Enzo Ferrari trekt uit respect voor zijn populaire rijder de wagen van Pironi terug, de race die een dag later plaatsheeft wordt gewonnen door Watson, die Rosberg van de zege af weet te houden.

De sfeer is bedrukt als de rijders aankomen in Monaco, de race die Villeneuve een jaar eerder nog won. De straten van Monte Carlo blijken onverbiddelijk als altijd en een ware slijtageslag volgt. Het is uiteindelijk Patrese, die zelf amper kan geloven wat er in de laatste rondjes allemaal is gebeurd, die met de grootste bokaal mag pronken. Rosberg heeft in de tussentijd slechts zes puntjes aan zijn totaal toegevoegd, maar omdat Prost niet heeft gescoord en ook Lauda amper in de top zes is belandt, staat de Fin daarmee alsnog vierde, binnen vier punten van de koppositie.

Het tripje naar Noord-Amerika (Detroit en Montréal) wordt opgeschrikt door een tweede ongeval met dodelijke afloop. Pironi blijft staan op de startgrid in Canada, waarop de 23-jarige Riccardo Paletti achterop de Ferrari klapt. De Osella van de hulpeloze Italiaan vliegt in brand en de jonge rijder komt om het leven, al blijkt de vuurzee daar naderhand niet aan te hebben bijgedragen. Piquet wint, nadat Watson eerder in Detroit een briljante prestatie heeft geleverd door te zegevieren vanaf startplaats zeventien.

Als het circus naar Zandvoort trekt heeft Watson tien punten voorsprong op naaste belager Pironi, die door een zege in de duinen tot op één punt in weet te lopen. Rosberg rijdt naar een derde plaats en klimt zodoende in het klassement, al is de achterstand op Watson nog behoorlijk. Nadat Lauda op Brands Hatch wint en Arnoux op Paul Ricard (tegen het zere been van werkgever Renault, dat Prost omwille van zijn kampioenschapsaspiraties wilde zien winnen) heeft Pironi dankzij twee podiumplaatsen zijn leiding in de WK-stand verstevigd.

Het toch al zeer bewogen jaar krijgt nóg een andere wending als Pironi een zware crash meemaakt op de Hockenheimring. In een verregende training merkt de Fransman de Renault van Prost veel te laat op, waardoor hij een vervaarlijke klap maakt. Door de zware verwondingen die Pironi met name aan zijn benen en onderrug oploopt, is de F1-carrière van de Ferrari-coureur ten einde.

De bonte verzameling aan racewinnaars (zeven stuks tot op dat moment) loopt op tot liefst elf coureurs, als Villeneuves vervanger Patrick Tambay in Duitsland wint (waar Piquet uiteindelijk knokkend met Eliseo Salazar langs de baan belandt), De Angelis met een minieme voorsprong op Rosberg zegeviert op de Österreichring en laatstgenoemde dan eindelijk zijn eerste overwinning boekt op Dijon-Prenois. Na het treffen in Frankrijk, dat overigens als Grand Prix van Zwitserland door het leven ging, is het pardoes Rosberg die een gigantische leiding heeft in het WK. Oke, Pironi staat op drie punten van de Fin, maar de Fransman zal nimmer meer in actie komen. Nummer drie Prost staat met twee races te gaan op elf punten achterstand en zodoende kan Rosberg kampioen worden op Monza.

Dat eerste matchpoint moet hij door een nulscore aan zich voorbij laten gaan: Watson wordt vierde en haalt zodoende precies genoeg punten binnen om mathematisch nog een kans op de titel te maken. Achter de groene tafels proberen meerdere teams hun rijders nog voor het kampioenschap te laten strijden: zo vecht McLaren bijvoorbeeld een diskwalificatie van Lauda aan.

Watson kan het niet bolwerken tijdens de slotrace, die wordt gehouden op het parkeerterrein van het Caesar's Palace-casino in Las Vegas. De Noord-Ier wordt keurig tweede, maar dat is onvoldoende voor de titel: hij moest immers winnen. Rosbergs resultaat (P5) is alleen relevant voor de statistieken: met de twee puntjes die hij scoort besluit hij het seizoen met 44 stuks. De eerste titel voor een Finse coureur (die later naar Duitsland zou verhuizen, waar zoon Nico werd geboren) is een feit, de eerste titel voor de familie Rosberg ook. Kan Nico er binnenkort een tweede aan toevoegen?

Door: René Oudman