Breaking news

Special: Tom Pryce, het verloren talent

Hij was een veelbelovende coureur uit Wales, met een ongekend talent op een natte baan. In 1977 kwam hij om het leven in het meest bizarre ongeluk in de geschiedenis van de Formule 1. Deze week is het 31 jaar geleden dat Tom Pryce stierf in Zuid-Afrika. Tijd voor een special.

[img,93151,right,Pryce in de Token]Tom Pryce maakte in 1974 op 25-jarige leeftijd zijn debuut in de Formule 1, in een klein, beginnend team met de naam Token. De eerste keer dat hij tussen de grote jongens op de grid stond, was tijdens de International Trophy, op het circuit van Silverstone. Het was een race die niet meetelde voor het kampioenschap en Pryce startte achteraan en zag de finish niet. Zijn debuut in het wereldkampioenschap kwam tijdens de Grand Prix van België in datzelfde jaar. Ook toen kwam hij niet aan de finish. De Grand Prix van Monaco werd een apart verhaal. Volgens de officiële lezing mocht hij niet meedoen vanwege een gebrek aan ervaring. Dan maar de Formule 3-race rijden, dacht hij. Pryce won met groot gemak.

Het dominante optreden in de Formule 3-race betekende een nieuwe kans voor Pryce. Het team van Shadow toonde direct interesse en wilde hem als opvolger voor Brian Redman. De kans was te mooi om te laten liggen en Pryce reed vanaf de Grand Prix van Nederland de rest van 1974 bij Shadow. Zijn eerste punt behaalde Pryce op de Nürburgring, maar meer zat er dat jaar niet in.

[img,93154,left,Winst op Brands Hatch]Zijn grootste triomf beleefde Tom Pryce in 1975, tijdens de Race of Champions. Toenterijd was de Race of Champions een race waarin zowel Formule 1-wagens als Formule 500-bolides aan mee konden doen. De race werd verreden op het circuit van Brands Hatch, een baan die Pryce kende als zijn broekzak. Op een halfnatte baan ging Pryce op slicks van start en hoewel de eerste fase van de race erg zwaar was, bleek de bandenkeuze de juiste en drifte Pryce naar zijn eerste Formule 1-zege. De race telde niet mee voor het kampioenschap, maar de vreugde was er niet minder om.

[img,93155,right,Driftend in Barcelona, 1975]Pryce ontwikkelde zichzelf als een uitstekend en spectaculair regenrijder. En regen viel er veel in 1975. In de races in Engeland en Oostenrijk was Pryce briljant. Op Silverstone werd hij echter verrast door een plotselinge stortbui en klapte hij van de baan, terwijl hij aan de leiding lag en in Oostenrijk was hij gestart vanaf plaats veertien en vocht hij zich terug naar de derde plaats. Die eerste zege in het wereldkampioenschap zou nooit komen.

1976 begon nog met een mooie derde plaats in Brazilië, maar de Shadow was niet zo goed als een jaar eerder en het jaar mondde uit in een teleurstelling. In 1977 was er hoop op verbetering, maar in de eerste twee races van dat jaar kwam Pryce niet aan de finish. De auto kreeg een flinke update voor de Zuid-Afrikaanse Grand Prix en Pryce verrastte vriend en vijand door in de tweede training de snelste tijd te rijden. Op een natte baan, dat dan weer wel. De volgende dag was het droog en Pryce moest genoegen nemen met een plaatsje op de achterste startrij.

[img,93153,left,Pryce op Kyalami]De Grand Prix van Zuid-Afrika van 1977 wordt niet herinnerd als de eerste zege van Niki Lauda na zijn ongeluk op de Nürburgring. Het zou de race worden van het horror-ongeluk van Tom Pryce. In de eenentwintigste ronde van de race valt de teamgenoot van Pryce, de Italiaan Renzo Zorzi, stil op het rechte stuk van Kyalami, vlak na de beroemde 'kink'. Zorzi stapt uit de auto, ziet dat er rook begint op te stijgen uit de motor en lijkt wat in paniek te raken. Aan de overkant van de baan zien twee marshalls dat de auto waarschijnlijk in de fik gaat vliegen als ze niks doen.

Het rechte stuk van Kyalami werd in die tijd gekenmerkt door een prachtig glooiend recht stuk. Zorzi stond net voorbij de top van de heuvel, waardoor je niet kon zien of er iets aankwam als je de baan wilde oversteken. Coureurs konden op hun beurt niet zien wat er bovenop de heuvel gebeurde. De marshalls aan de overkant van de baan besloten tot actie over te gaan en staken het circuit over. Een van hen was de negentienjarige Frederick Jansen van Vuuren. Van Vuuren liep vlak achter zijn collega de baan over. Er kwam een groepje auto's aan, met de Duitser Hans-Joachim Stuck voorop. De Duitser week net op tijd uit voor de marshalls, maar Pryce had geen schijn van kans en schepte de jonge Van Vuuren met 270 kilometer per uur.

[img,93152,right,De bebloede auto van Pryce]Van Vuuren droeg een brandblusser bij zich en het zware ding trof Pryce vol in het gelaat. De helm van de Welshman werd afgerukt en het bandje van de helm onthoofdde hem bijna. De Shadow, nu met een dode coureur achter het stuur, denderde voort, ramde de Ligier van Jaqcues Laffitte uit de race en kwam tot stilstand in de eerste bocht. Laffitte stapte woedend uit en wilde verhaal halen, maar zag direct wat er zich in de cockpit van de Shadow had afgespeeld. Het lichaam van Jansen van Vuuren was dermate toegetakeld, dat identificatie pas mogelijk was toen na de race alle marshalls bijeen werden geroepen, waarna bleek dat hij ontbrak.

Het was een afschuwelijk ongeluk in een tijd waarin veiligheid in de sport zo anders werd bekeken als nu. De dood van Tom Pryce betekende het einde van een getalenteerde coureur, die de vaardigheden bezat om een van de grootste rijders van zijn generatie te worden. Dat de veiligheid in de sport nu van een totaal ander niveau is, is duidelijk. In mei is het veertien jaar geleden dat er voor het laatst iemand stierf achter het stuur van een Formule 1-wagen. Een record.

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Irvine: "F1 is bijna een gezelschapsspel"
Volgend artikel Hill: "McLaren staat onder veel druk"

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland