Special: Silverstone 1992, Mansell Mania

Als de Britten een sportheld hebben, wordt die vaak op dezelfde manier behandeld en gestalkt als leden van het koningshuis. Vraag maar aan David Beckham. Als de helden goed presteren, worden ze aanbeden, maar als ze ook maar één misstap maken, is het hek van de dam. Opnieuw, vraag maar aan David Beckham. De ene week was hij God, de andere week werd hij door de pers aan stukken gereten.

In het begin van de jaren '90 had Engeland ook een Formule 1-held. De besnorde Nigel Mansell stal met zijn bravoure de harten van de Britten, maar dreef ze tegelijk tot wanhoop met zijn gemekker en onverklaarbare fouten achter het stuur. Reed hij echter op Silverstone, dan was hij 'Our Nige' en wapperde de Union Jack fier op de tribunes. In 1987 ging het publiek al compleet uit z'n dak toen Mansell op heroïsche wijze de race wist te winnen.

Hij reed dat jaar naast Nelson Piquet in de Williams en de twee gingen onderling uitmaken wie er met de titel vandoor zou gaan. Mansell en Piquet waren zeker niet de beste maatjes. Sterker, de twee konden elkaars bloed wel drinken. Mansell begon de race niet echt lekker door te spinnen, maar een waanzinnige inhaalrace die volgde bracht het publiek op de banken. Met een paar ronden te gaan had hij Piquet in het nekvel gegrepen en zeilde hij op magistrale wijze voorbij de Braziliaan in Stowe-corner. Mansell won en het publiek werd collectief gek.

Een ronde over Silverstone:

In 1991 was het opnieuw raak. Mansell reed de pole en won de race. Titelrivaal Ayrton Senna viel vlak voor de finish uit met een lege tank, waarna Mansell hem een lift terug naar de pits gaf. Het publiek was uitzinnig, maar wist tegelijk dat Mansell ver achter lag in de titelstrijd. 'Red Five' was nog nooit wereldkampioen geworden en zou het ook dat jaar niet halen. Het publiek was blij met de zege, maar Mansell mocht nu wel eens wereldkampioen worden.

Een jaar later was alles anders. Mansell was oppermachtig in zijn Williams en het was na een paar races eigenlijk wel duidelijk dat hij kampioen ging worden. De Britse fans togen dit keer nog enthousiaster naar Silverstone en de pers sprak van 'Mansell Mania'. Vlaggen wapperden, bier vloeide, liederen werden aangeheven en toen Mansell op zaterdag, net als een jaar eerder, de pole pakte, werd Engeland gek.

Een dag later reed Mansell onbedreigd naar de overwinning en Silverstone ontplofte. Nog voordat de Brit over de finish was gekomen, hadden de fans al bezit genomen van de baan. Toen de vlag viel, verdween de Williams in de mensenmenigte. Mansell was de grootste held van Groot-Brittannië. Het was misschien niet de moeilijkste, maar zeker de mooiste zege van zijn loopbaan. Mansell werd dat jaar kampioen, maar werd wel ontslagen bij Williams. Zo ging dat toen. Vraag maar aan Damon Hill.

Lewis Hamilton arriveert dit weekend als nummer twee in het klassement in zijn thuisland, op één punt achterstand van Sebastian Vettel. Wint hij voor de vijfde keer op rij op Silverstone en slaat hij daarmee een dubbelslag met het heroveren van de leiding in het WK? Dan zou het weer een prachtig Brits feest worden.