Special: Ralf Schumacher, zien we hem nog terug?

Ralf Schumacher gaat volgende week testen in Jerez voor Force Inda F1. Opmerkelijk, want Mike Gascoyne heeft al laten weten dat hij niet zit te wachten op de komst van de Duitser. Het lijkt op de laatste stuiptrekking van de loopbaan van Ralf, die nooit echt van de grond is gekomen, ondanks een veelbelovende start. Vandaag in de special: Ralf Schumacher, zien we hem nog terug?

Er bestaat een video, het betrof een Duitse reportage, waarin Ralf en Michael Schumacher als twee jonge knapen te zien zijn. Ze werken er aan hun karts op het bekende kartcircuit in Kerpen en Michael is duidelijk de oudere, meer volwassen broer. Ralf wordt in de documentaire neergezet als een knorrig mannetje, dat maar wat graag zijn grote broer wil evenaren. Het zijn koddige beelden. Ralf met zijn bolle, rode wangetjes en Michael die midden in de puberteit zit en een donzig snorretje laat groeien.

[img,89129,right,Michael, Ralf en Hakkinen, Canada 2001]Het is een reportage die goud waard is. Wie had ooit kunnen denken dat die broers vele jaren later als eerste en tweede zouden finishen in de Grand Prix van Canada in 2001? Ralf en Michael zijn het meest succesvolle broederpaar in de geschiedenis van de Formule 1, maar de jongste van de twee heeft altijd in de schaduw van zijn recordbrekende broer moeten staan. En dat heeft hem gevormd tot de man die hij nu is.

[img,89131,left,Villeneuve en Ralf, Buenos Aires 1997]In zijn derde Grand Prix stond hij al op het podium. Dat deed zelfs Michael hem niet na. De race was echter niet zonder controverse. Ralf kwam in 1997 de Formule in met Jordan en tijdens de Argentijnse Grand Prix van dat jaar duwde hij zonder pardon teamgenoot Fisichella van de baan, om vervolgens als derde te finishen. Sensatie, maar niet voor lang. Het was Fisichella die dat jaar soms bijzonder mooie dingen liet zien en de Jordan verder naar voren wist te krijgen dan eigenlijk de bedoeling was. De beloning was daar: Fisi ging naar Benetton en Ralf bleef bij Jordan, waar hij naast voormalig wereldkampioen Damon Hill kwam te rijden.

[img,89132,right,Hill wint, Ralf is niet blij]Het knorrige wat Ralf zo herkenbaar maakte in die oude video, kwam terug toen hij als tweede finishte in de Grand Prix van België van 1998. In de stromende regen lagen de beide Jordans op kop en werd ze verteld dat ze elkaar niet mochten aanvallen. Ralf kwaad. Eerst deed hij alsof hij niks gehoord had op de radio. Het team vertelde hem dat hij genoegen moest nemen met P2 en pas na veelvuldig aandringen kwam er een korte grom van de Duitser over de boordradio. Begrepen. Terecht dat hij niet blij was, hij was immers sneller dan Hill. Maar het valt ook te begrijpen dat Jordan geen risico's wilde nemen. In een race waar zo ongeveer het gehele veld de auto kapot had gereden, moesten geen domme fouten meer gemaakt worden. Met een gezicht als een oorwurm stond hij op het podium, terwijl zijn teambaas van vreugde niet meer wist waar hij het moest laten. Het was een apart gezicht.

[img,89130,left,Ralf en Montoya, Frankrijk 2003]Het jaar erop ging hij naar Williams, waar hij furore maakte. In 2001 won Ralf zijn eerste Grand Prix in Imola, na een geweldige start vanaf P3. Hij had direct de leiding te pakken en keek nooit meer om. Grootse stijl. Nieuwe wereldkampioen, werd er gejubeld. Maar Ralf was te wisselvallig. Hij won nog in Canada en op Hockenheim, maar liet zich ook intimideren door Colombiaanse gifkikker Juan Pablo Montoya. Montoya reed dat jaar zijn eerste F1-seizoen en wond het team van Williams moeiteloos om zijn vinger. Veel geintjes, lachen en rijden met het hart. Dat tegenover de koele, nukkige Ralf en je hebt vuur en water. Beide heren konden hard rijden, maar werkten niet samen.

Ralf en Montoya vertrokken eind 2004 bij Williams. Beide hadden ze er een handvol races gewonnen, maar kampioen werden ze niet. Het was geen team. Alonso en Hamilton zullen het herkennen. Ralf vertrok naar Toyota, dat in 2005 het heilige vuur gevonden leek te hebben. Podiumplaatsen, pole-positions, de eerste zege leek slechts een kwestie van tijd. Ralf werd royaal betaald, maar delfde keer op keer het onderspit tegen Jarno Trulli. Het jaar erop viel Toyota flink terug en was het geen schim meer van het competitieve team dat in 2005 zo hard op de deur van de topteams klopte. Ralfs prestaties werden bleker en bleker en ook afgelopen seizoen was het weinig soeps.

Ralf leek het hoofd te laten hangen. Toyota betaalde hem nog steeds alsof hij het kampioenschap ging binnenslepen, maar ze hadden het geld beter in de ontwikkeling van de auto kunnen steken. Ralf reed ongemotiveerd rond en was amper vooruit te branden. Zijn vertrek bij de Japanse renstal kwam dan ook niet als een verrassing. Nu mag hij nog een keer testen voor Force India, maar het lijkt erop dat we 'die andere Schumacher' niet meer gaan terugzien. En gezien zijn prestaties van de afgelopen twee jaar is dat maar goed ook. De motivatie leek verdwenen en zijn loonstrook stond totaal niet in verhouding tot zijn snelheid.

Ralf wil niet vergeleken worden met zijn broer. Maar daar ontkom je niet aan. Waar Michael een heel team naar zijn hand zette en de Formule 1 ongehoord op zijn donder heeft gegeven, leek het alsof Ralf vaak mokkend in een hoekje zat. Hij kon rijden, zeker, maar als het niet helemaal lekker ging, kwam die norse blik weer op het gezicht en was er geen land met hem te bezeilen. Mike Gascoyne heeft met hem samengewerkt bij Toyota en zegt niet voor niets dat hij zal vertrekken als Ralf gaat racen bij Force India. Want dat het daar niet direct zal gaan zoals hij wil, lijdt geen enkele twijfel. Het zou een uiterst moeizaam huwelijk worden.