Special: Didier Pironi, omgeven door tragiek

Vandaag is het twintig jaar geleden dat Didier Pironi om het leven kwam in een crash met een powerboat. De Fransman werd vooral bekend als de teamgenoot van Gilles Villeneuve bij Ferrari in 1981 en 1982. Het verhaal van Pironi is er een met een tragisch einde, net zoals dat van zijn illustere teamgenoot. Vandaag in de special: Didier Pironi, omgeven door tragiek.

[img,81698,right,Pironi bij zijn F1-debuut]Met de steun van oliemaatschappij Elf, kon Didier Pironi in 1978 bij Tyrrell aan de slag. Het was geen bijzonder groot succes. Het beste resultaat dat hij dat jaar behaalde, was een vijfde plaats in Monaco en Duitsland. Buiten de Formule 1 viel er wel wat te vieren. In een Renault A442B wonnen hij en Jean-Pierre Jaussaud de 24 uur van Le Mans.

[img,81693,left,Pironi wint op Zolder]In 1979 konden de eerste podiumfinishes van Pironi gevierd worden. Derde plaatsen in België en Amerika hielpen hem naar de elfde plaats in de eindrangschikking, maar het echte succes bleef uit en Pironi ging zijn heil ergens anders zoeken. Waar beter dan in een Frans team? Ligier verwelkomde hem in 1980 en Pironi stelde niet teleur. De Grand Prix van België betekende de eerste zege voor de Fransman, die in de rest van het seizoen nog een stapeltje podiumplaatsen bijeen reed en vijfde werd in het kampioenschap.

[img,81699,right,Villeneuve en Pironi]De rijzende ster van Pironi was Enzo Ferrari niet ontgaan en il Commendatore deed hem een aanbod dat hij niet kon weigeren. In 1981 werd Pironi naast Gilles Villeneuve gezet. Ferrari was echter nog herstellende van een absoluut dramatisch verlopen 1980, waarin het met de grootste moeite slechts een paar puntjes bijeen kon sprokkelen. Dat Ferrari in 1981 twee races won, was enkel en alleen te danken aan de kunsten van Villeneuve, die de wagen dingen liet doen, die niemand voor mogelijk had gehouden. Pironi stond dat jaar geen een keer op het podium.

In 1982 had Ferrari de zaakjes een stuk beter voor elkaar en tot ieders verrassing was het vooral Pioni die daarvan wist te profiteren. Al was het niet op een manier die iedereen positief stemde. In Imola, tijdens de Grand Prix van San Marino, ging het helemaal mis tussen de teamgenoten. Villeneuve reed in de slotfase van de race op kop, voor Pironi, en Ferrari had beide rijders verteld hun posities te behouden. Villeneuve verwachtte dat Pironi die wens zou respecteren, maar keek raar op toen de Fransman hem in de Tosa-hairpin voorbij stak. Even dacht Villeneuve dat Pironi een spelletje speelde, even de toeschouwers gek maken, maar die gedachte verdween erg snel toen Pironi de Ferrari als eerste over de finish stuurde.

[img,81695,left,Het podium in Imola]Gilles was woest. Op foto's is te zien hoe hij met een zuur gezicht op het podium staat, terwijl Pironi met de champagne spuit. Het kwam nooit meer goed tussen die twee. Villeneuve zwoer nooit meer een woord te wisselen met Pironi, die zich van geen kwaad bewust was. De spanningen zetten zich door tijdens de Grand Prix van België, waar Villeneuve uit alle macht de kwalificatietijd van zijn teamgenoot probeerde te verbeteren. Zijn woeste rijstijl werd hem fataal toen hij bovenop de wagen van Jochen Mass klapte en in de daaropvolgende salto's uit de auto werd gesmeten.

Pironi was kapot. Ferrari was kapot. Villeneuve, de lieveling van Enzo Ferrari, de 'prince of destruction', was dood. De last op de schouders van Pironi was enorm. Niet alleen moest hij nu de leider worden van het Ferrari-team, ook de miljoenen fans verwachtten van hem dat hij de titel ging winnen. En hij was goed op weg. Een tweede plaats in Monaco en een derde in Amerika maakten van hem een van de favorieten.

[img,81697,right,Pironi in Zandvoort]Op Zandvoort won Pironi zijn tweede race van het jaar en leek het onwaarschijnlijk dat iemand hem van zijn eerste wereldtitelaf ging houden. Nog twee podiumfinishes in Engeland en Frankrijk maakten het alleen maar beter. Echter, waar de resultaten zo goed waren, werd Pironi achtervolgd door tragiek. De dood van Villeneuve had hem enorm aangegrepen en in Canada werd daar nog een schepje bovenop gedaan.

Op het Circuit Gilles Villeneuve, zoals de baan werd gedoopt, kwam Pironi niet weg vanaf pole-position. Iedereen leek eromheen te kunnen, totdat jongeling Ricardo Paletti bovenop de stilstaande Ferrari klapte. Paletti was waarschijnlijk op slag dood, omdat de stuurkolom zich in zijn borstkas had geboord. Toen marshalls de jonge Italiaan uit de auto probeerden te halen, vatte de Osella vlam en brandde hij uit. Pironi stond ernaast, net als de moeder van Paletti, die alles vanaf de pitmuur zag gebeuren.

Het was wrang. Het meest succesvolle jaar van Pironi stond bol van de tragiek. Het werd alleen maar erger. In de trainingen voor de Grand Prix van Duitsland regende het pijpestelen en was het zicht zeer beperkt. Pironi week op een van de lange rechte stukken uit voor de Williams van Derek Daly en klapte vervolgens vol achterop bij Alain Prost. De Ferrari steeg op, metershoog, en sloeg meerdere malen over de kop. Pironi overleefde de crash, maar zijn seizoen was voorbij. De voorkant van de Ferrari was volledig vernietigd en zijn beide benen waren verbrijzeld.

Het was het einde van de Formule 1-loopbaan van Didier Pironi. Artsen vochten om amputatie te voorkomen en slaagden daar uiteindelijk in, maar Pironi zou nooit meer aan de start van een F1-race verschijnen. In 1987 besloot hij daarom om zijn adrenaline op een andere manier te laten vloeien en ging hij racen met powerboats. Op 23 augustus van dat jaar ging het echter compleet mis en crashte Pironi. De crash was zo hevig dat Pironi het niet overleefde. Ook zijn twee co-piloten kwamen om.