Special: De Grand Prix van Frankrijk van 1979

Als komende zondag de Franse Grand Prix verreden wordt, zullen enkele Franse veertigers nog wel eens terug denken aan een race die 28 jaar geleden plaatsvond. Die race was ook op 1 juli, ook in Frankrijk en is de geschiedenis ingegaan om drie redenen: het was de eerste overwinning voor het team van Renault, het was de eerste zege voor een auto met een turbo-motor en dan was er nog het duel tussen Gilles Villeneuve en René Arnoux. Vandaag in de special: de Grand Prix van Frankrijk in 1979.

[img,77606,right,Jean-Pierre Jabouille]De Grand Prix van Frankrijk werd in 1979 verreden op het circuit van Dijon-Prenois. Een vrij snelle baan met slechts acht bochten. Renault was toentertijd bezig met het ontwikkelen van de turbo-motor en om eerlijk te zijn werd er door de andere teams wel eens schamper om gelachen. De krachtbron begaf het constant en er leek geen grote toekomst weggelegd voor het project. In Dijon was er in de kwalificatie echter een teken dat het wel eens anders zou kunnen lopen.

[img,77609,left,De Renault-krachtbron]Jean-Pierre Jabouille en teamgenoot René Arnoux lieten het Franse publiek juichen door de beide Renaults op de eerste startrij te nestelen. De chauvinistische Fransen konden hun geluk niet op; een Frans team, twee Franse rijders en ook nog eens helemaal vooraan op Frans territorium. De algemene verwachting in de pits was echter dat de turbo's ergens halverwege de race de geest zouden geven. De concurrentie maakte zich niet echt druk.

[img,77604,right,Villeneuve leidt]De race begon niet goed voor Renault. Gilles Villeneuve pakte met zijn Ferrari de leiding, voor Jabouille. Arnoux viel terug naar de negende plaats na een slechte start. Villeneuve bleef lange tijd op kop rijden, maar zijn auto voelde steeds slechter aan. De banden van de Ferrari waren het langzaam maar zeker aan het begeven en in ronde 47 nam Jabouille de leiding over van de Canadees.

[img,77600,left,René Arnoux]Ondertussen was Arnoux druk bezig met een opmars en lag hij al in de vijftiende ronde derde. De bandenproblemen van Villeneuve zorgden ervoor dat Arnoux ook de Ferrari in het vizier kreeg. Met nog drie ronden te gaan dook Arnoux binnendoor bij Villeneuve en leek Renault op weg naar een één-twee! Het Franse publiek ging op de banken en juichte hartstochtelijk hun helden toe. Een ronde later, in de op één-na-laatste ronde, plaatste Villeneuve echter zijn tegenaanval. Met vier blokkerende wielen zette hij zijn Ferrari weer naast de Renault en was hij er voorbij.

Wat volgde, werd een van de meest legendarische gevechten die de Formule 1 ooit zag. Met nog twee ronden te gaan waren Villeneuve en Arnoux verwikkeld in een strijd op leven en dood om de tweede plaats. Villeneuve met zijn versleten banden en Arnoux, bleek later, met een sputterende motor. De Ferrari en de Renault denderden zij aan zij over de baan, geregeld met de wielen tegen elkaar, soms even naast de baan. Het leek onvermijdelijk dat dit zou resulteren in een ongeluk, maar op de een of andere manier bleven beide coureurs in het juiste spoor.

De laatste ronde, Jabouille ver op kop, werd bijna compleet naast elkaar afgelegd. Met nog twee bochten te gaan leek het pleit beslecht in het voordeel van Arnoux, maar de Fransman ging iets te wijd in de laatste bocht, waardoor Villeneuve er nog net voorbij kon glippen. Jabouille won, Villeneuve werd tweede, Arnoux derde. Je zou bijna medelijden hebben met Jean-Pierre Jabouille. Hij reed foutloos naar de zege, maar alle aandacht ging uit naar het titanengevecht achter hem.

De wedstrijdleiding was achteraf niet echt te spreken over het duel. Gevaarlijk en onverantwoord, vonden ze. Er volgden geen sancties, maar ze moesten wel een beetje op hun tellen passen. Villeneuve en Arnoux bekeken naderhand de video van de race en lagen beide krom van het lachen. Ze vonden het geweldig.

En de turbo? Zo gek nog niet, bleek. Een paar jaar later reden alle grote teams met turbo's en hadden kwalificatiemotoren soms wel tot 1500 pk. Bommen. Aan het einde van de jaren tachtig greep de FIA in en werden er in eerste instantie restricties opgelegd, en per 1989 verboden. Het ging te hard, het was te gevaarlijk. Maar Renault heeft wel een tijdperk ingeluid. Dat hadden ze niet gedacht in 1979...