Albert Park ontleed: Waarom een 'saai' circuit altijd spektakel oplevert

Sinds 1996 trekt de Formule 1-karavaan met veel plezier naar het bruisende Melbourne voor de Australische Grand Prix. Met het Melbourne Grand Prix Circuit heeft de Formule 1 een locatie die perfect naar de maat is van nieuwe eigenaren Liberty Media. Het prachtige Albert Park is centraal gelegen in een wereldstad, een destination city zoals dat heet in marketingjargon. Niet ver van Saint Kilda en het strand en ook vanuit hartje Melbourne makkelijk te bereiken per tram.

 

De semi-stratenomloop zelf is minder gedenkwaardig. Omdat het circuit bestaande wegen gebruikt in het park bestaat het vooral uit snellere chicanes en bochten van negentig graden. Zelfs met drie DRS-zones bleek inhalen bijzonder moeilijk. Het rechte stuk biedt de enige kans op positiewisselingen, maar de remzone voor de behoorlijk snelle eerste bocht is veel te kort om iemand uit te remmen.

En toch. Melbourne biedt altijd spektakel en verrassende resultaten. Hoe komt dat? Of het nu ligt aan die problematische eerste bocht, de zenuwen voor de eerste race of roest na een lange winter zonder races, Albert Park is een plaats van onheil. Van de 23 verreden edities ging het maar liefst twaalf keer mis in de eerste bochtencombinaties. Een op de twee edities werd verstoord door een startcrash. 

Wat dat onheil betreft bleek de eerste editie in 1996 al meteen een waarschuwing voor wat komen ging. Door een uitwijkbeweging van David Coulthard in de aanloop naar bocht drie tikte de Schot Johnny Herbert aan. Martin Brundle kon in de Jordan geen kant op en knalde vol op de voorliggers. Brundle ging over de kop de grindbak in en mocht van geluk spreken dat hij dat kon navertellen. 

Bij een zo goed als identiek incident in 2001 liep het wel slecht af. Jacques Villeneuve klapte in de hekken na contact met de Williams van Ralf Schumacher. Graham Beveridge, een marshal langs de omloop, werd geraakt door een losgekomen wiel en stierf ter plekke. Een derde megaklapper in bocht 3 werd getekend door Fernando Alonso, die in 2016 met zijn McLaren inreed op de Haas van Esteban Gutierrez en uit een volledig verhakkelde bolide wist te klauteren.

De startcrash die het meest op het netvlies staat gebrand is ongetwijfeld die van 2002. Ralf Schumacher ging vol op en over de Ferrari van Rubens Barrichello en vloog ettelijke tientallen meters door de lucht. Achter hem vielen de dominosteentjes alle kanten op. In totaal werden maar liefst acht wagens ter plekke uitgeschakeld. Uiteindelijk zagen slechts acht rijders de finishvlag. Lokale held Mark Webber bezorgde Minardi voor eigen publiek een sensationele vijfde plek en kreeg zowaar zijn eigen podiumviering. 

Bovendien organiseerde Melbourne op die 23 jaar bijna altijd de seizoensopener. Slechts twee keer was Australië als tweede aan de beurt na Bahrein. Het testwerk van de teams is de voorbije jaren steeds meer aan banden gelegd, zodat veel teams niet optimaal voorbereid aan de start komen en soms met veel vraagtekens hun eerste volledige raceafstand voor de kiezen kregen. 

De betrouwbaarheid van de Formule 1-wagens is de laatste jaren veel verbeterd, maar toch regent het nog steeds uitvalbeurten in Melbourne. Denk maar aan 2014, toen tenoren Lewis Hamilton en Sebastian Vettel in de eerste ronden al uitvielen met motorpech. Of 2015, toen Max Verstappen bij zijn debuut de finish ook niet zag. Nico Hülkenberg haalde in zijn tot nu toe behoorlijk ongelukkige carrière tot twee keer toe niet eens de start. En dan is er nog Haas, dat vorig jaar in enkele ronden tijd zowel Romain Grosjean als Kevin Magnussen zag uitvallen omdat bij beide pitstops een wiel niet goed werd vastgemaakt. Een trauma dat prachtig werd vastgelegd door de Netflix-reeks Drive to Survive.

Tel daar nog de behoorlijke kans op regen en Safety Cars bij op - Melbourne staat bekend voor een wispelturig klimaat met four seasons in one day - en er gebeurt dus altijd wat in Albert Park. Ook al is het circuit niet om in te lijsten en zijn inhaalacties nauwelijks te bespeuren, wie vroeg de wekker zet voor de eerste grand prix van het jaar beklaagt zich nooit. Wij hebben de onze al gezet: 7.00 uur op zaterdag voor de kwalificatie, 6.10 uur op zondagochtend voor de race. Hoog tijd om aan het seizoen te beginnen.