Retro: Winnen zonder een ronde aan de leiding te hebben gereden

De San Marino Grand Prix 1985 is een van de meest memorabele Formule 1-wedstrijden in de geschiedenis. Drie rijders reden in de laatste vijf ronden aan de leiding, en geen van hen slaagde erin de race te winnen.

Imola stond bekend als circuit waarop het brandstofverbruik vaak een probleem was. Dat werd in 1984 nog aangetoond door Elio de Angelis, die op weg naar de finish zonder benzine kwam te staan. De Italiaan wist alsnog een podiumplaats uit de brand te slepen. In 1985 besloot De Angelis het over een andere boeg te gooien en het slimmer aan te pakken.

De teamgenoot van De Angelis bij Lotus was Ayrton Senna, die net zijn eerste Grand Prix-overwinning op zak had gestoken na een regenrace op Estoril. Een jaar eerder slaagde Senna er niet in om zich met Toleman voor de race te kwalificeren na een dispuut met bandenfabrikant Pirelli en een motorprobleem tijdens de kwalificatie.

Lees ook:

Retro: De enige dag dat Senna zich niet kwalificeerde

Ayrton Senna, Lotus 97T Renault

Photo by: Rainer W. Schlegelmilch

Ayrton Senna, Lotus 97T Renault, on the grid

Photo by: Ercole Colombo

De eergierige Senna had dus wat recht te zetten en reed op vrijdag en zaterdag telkens de snelste tijd in de kwalificatieritten om de pole te pakken. De Braziliaan was slechts 0,027 sneller dan Keke Rosberg in de Williams-Honda, maar wist dat de buit nog lang niet binnen was. "De pole is hier op Imola niet zo belangrijk als op andere circuits. Het wordt een lange, zware race voor de remmen en het brandstofverbruik."

De Angelis stond derde op de startgrid, gevolgd door de Ferrari van Michele Alboreto, een sterke Thierry Boutsen in de Arrows en de McLaren van wereldkampioen Alain Prost.

Elio de Angelis, Lotus 97T Renault

Photo by: Motorsport Images

Alain Prost, McLaren MP4/2B

Photo by: Sutton Images

Het seizoen 1984 maakte deel uit van het turbotijdperk, met extreem krachtige 1,5 liter turbo's die ook erg gulzig waren. Er was een strikte brandstoflimiet van 220 liter per race, dus moesten de teams strategisch omgaan met hun brandstofverbruik, zeker op Imola.

Ayrton Senna, Lotus 97T Renault leads

Photo by: Motorsport Images

Ayrton Senna, Lotus 97T Renault leads Michele Alboreto, Ferrari 156/85

Photo by: Rainer W. Schlegelmilch

Senna ging aan de leiding en legde meteen een geselend tempo op. Hij hield halfweg de race de opkomende Prost af en breidde zijn voorsprong daarna weer uit tot tien seconden. In de slotfase ging het echter mis. De Lotus-Renault van Senna begon in de laatste ronden te proesten door een gebrek aan benzinedruk. Met vier ronden te gaan moest Senna zijn wagen bij Tosa parkeren.

Zo verscheen Stefan Johansson in de Ferrari aan de leiding, tot groot jolijt van de Italiaanse tifosi. De Zweed was als vijftiende gestart in zijn tweede race voor de Scuderia. Na één glorierijke ronde moest ook hij zijn wagen aan de kant zetten. Een elektronisch probleem zorgde ervoor dat de benzinemeter niet klopte. Zijn Ferrari stond ook helemaal droog.

Elio de Angelis, Lotus 97T Renault, leads Stefan Johansson, Ferrari 156/85

Photo by: Ercole Colombo

Stefan Johansson, Ferrari 156/85, in scrutineering

Photo by: Rainer W. Schlegelmilch

Zo kreeg Prost de leiding in handen. De Professor rekende zich rijk, want hij had meer brandstof gespaard en hield zijn toerental laag. Prost kwam als winnaar over de streep en viel halfweg de uitloopronde stil. Prost kreeg een lift van Renault-rijder Patrick Tambay op weg naar het podium.

Uiteindelijk bleek zijn McLaren MP4/2B TAG Porsche twee kilogram te licht bij de technische controles na de races. McLaren-baas Ron Dennis nam echter geen genoegen met die beslissing. Na twee uur van discussies, en verschillende weegschalen, werd de beslissing van de stewards bevestigd.

Podium: Second placed Elio De Angelis, Lotus, race winner Alain Prost, McLaren, third placed Thierry Boutsen, Arrows

Photo by: Motorsport Images

Thierry Boutsen, Arrows A8 BMW

Photo by: Motorsport Images

En wie won uiteindelijk de race? Dat was Elio de Angelis, die het jaar ervoor zelf zonder benzine viel en zich voor had genomen om dat niet nog een keer te laten gebeuren. De Angelis was 38 seconden na Prost over de finish gekomen, maar ook voor hem was het nog nipt. "De motor besloot zelf de boost omlaag te halen, dat heeft me wellicht geholpen", reageerde hij achteraf. "Daarna verhoogde ik de boost weer en dat lukte, maar aan het einde vlogen mijn remmen in de fik en had ik de laatste drie ronden helemaal geen remmen meer."

Het zou de laatste overwinning zijn van De Angelis, die een jaar later om het leven kwam na een testcrash op Paul Ricard. Boutsen was uiteindelijk tweede op een ronde achterstand, hoewel de Belg ook zonder benzine was gevallen. Boutsen moest zijn Arrows zelf over de meet duwen en bleef net uit de greep van Tambay in de Renault en de McLaren van Niki Lauda.