Interview met Robert Doornbos: "Krijg soms kippenvel als ik Max Verstappen zie rijden"

Je zit tegenwoordig als Formule 1-analist op de bank bij Ziggo Sport. Mis je het niet om zelf te racen?
“Nee. Dat hoofdstuk is al een tijdje gesloten. Mijn droom was om in de Formule 1 te rijden en die droom heb ik verwezenlijkt. Daarna ben ik in de IndyCar gaan rijden, wat natuurlijk ook waanzinnig was. En sportief gezien misschien nog wel leuker omdat ik daar meer succes had dan in de Formule 1. In Amerika kon ik races winnen en podiumplaatsen pakken. Dat gaf natuurlijk wel een kick. Vervolgens kun je ervoor kiezen om de rest van je leven autosport te blijven bedrijven, maar het niveau wordt alleen maar lager. Sommige jongens weten al vroeg dat ze naar de 24 uur van Le Mans willen en kiezen er bewust voor om die richting op te gaan. Maar ik heb nooit de ambitie gehad om in de GT’s of iets dergelijks te gaan rijden. Ik leefde echt voor de sportieve en mentale uitdaging op het allerhoogste niveau. Misschien ben ik door omstandigheden met sponsoren iets te vroeg gestopt met racen, maar uiteindelijk kan ik toch terugkijken op een mooie loopbaan.”

Je hebt dus nooit gekeken of er mogelijkheden waren voor een carrière in de toerwagens? Of in de endurance-racerij?
“Nee, eigenlijk niet. Ik heb wel even gekeken naar endurance, maar dan kom je ook niet gelijk bij de beste programma’s terecht, want die zitten al vol met jongens die al jaren in dat wereldje bezig zijn. Dus dat was vrij lastig. Ook was er wat gedoe met sponsoren waarvoor ik wat tijd opzij moest zetten en wat ik eerst moet zien op te lossen. Uiteindelijk ga je het leven als topsporter wel missen, maar je weet ook dat je door moet naar je tweede carrière. Ik ben gaan ondernemen en beleef daar erg veel plezier aan. En dankzij Ziggo Sport ben ik nu toch weer veel bezig met mijn eerste carrière." 

Robert Doornbos in actie voor Red Bull Racing.

Foto: XPB Images

In 2006 was je vrijdagcoureur bij Red Bull Racing en zat je er vaak erg goed bij. Je was zelfs twee keer tweede in een vrije training. Vervolgens mocht je de laatste drie races van het seizoen rijden en ook daarin ging het niet onaardig. Baalde je ervan dat het Formule 1-avontuur daarna stopte?
“Ja en nee. Als je in de Formule 1 een kans krijgt, dan moet je hem pakken. Voor mijn gevoel heb ik dat gedaan. Ik had David Coulthard als teamgenoot. Dat is toch iemand die dertien Grands Prix heeft gewonnen en echt wel wat kan. Ik kon hem bijhouden en was soms sneller dan hij. Dus dan hoop je dat het team voor jou kiest. Maar uiteindelijk leerde ik de politieke kant van de Formule 1 kennen. Er werd naar een andere motorfabrikant overgestapt en die nam Mark Webber mee. Toen was het voor mij klaar. Ik kon weer testrijder worden bij het team, maar het testen in de Formule 1 werd steeds verder aan banden gelegd, dus dat werd minder en minder. Bovendien had ik zoveel lol beleefd aan het rijden van die drie Grands Prix dat ik heel graag wilde blijven racen. Met dank aan Red Bull ben ik toen in Amerika terechtgekomen en kon ik het testen in de Formule 1 combineren met racen in de Champ Car. Het bleek uiteindelijk een hele goede zet om naar de andere kant van de grote plas te gaan. Ik kan Red Bull dus alleen maar dankbaar zijn voor wat ze voor mij hebben gedaan.”

Daniel Ricciardo en Max Verstappen lijken het erg goed met elkaar te kunnen vinden. In 2005 hadden we even ’Double Dutch’ bij Minardi. Je vormde de laatste acht races van dat jaar een rijdersduo met Christijan Albers. Volgens mij hadden jullie een iets andere relatie met elkaar dan Max en Daniel. Hoe kijk je terug op de samenwerking met Albers?
“Dat is natuurlijk een wereld van verschil. Teamgenoten in de Formule 1 zijn over het algemeen elkaars grootste vijanden, omdat je wordt afgerekend op je prestaties en je allebei met hetzelfde materiaal rijdt. Max en Daniel zijn volgens mij wel twee leuke gasten bij elkaar. En ze zijn ook goed voor elkaar, doordat ze elkaar dwingen om het onderste uit de kan te halen. Ze willen allebei dolgraag winnen. Daar kun je als teambaas alleen maar blij mee zijn."

"Twee Nederlanders bij hetzelfde Formule 1-team, oftewel 'Double Dutch', ik denk dat dat nooit meer zal gebeuren. Dat was een unieke situatie. Christijan en ik hadden allebei dezelfde sponsor en er speelden nog een hoop andere factoren mee. Wat betreft het rijden zelf: Christijan had een zware rechtervoet, maar ik ook! Ik denk dat we allebei wel het maximale uit die Minardi hebben gehaald. De auto ging gewoon niet harder. Op een gegeven moment houdt het dan op. Hoe goed je ook bent, zo’n team krijg je niet verder naar voren. Een Formule 1-team heeft geld nodig om de auto te ontwikkelen en dat hebben we allebei proberen mee te brengen met onze sponsoren maar het was niet voldoende om de auto sneller te maken.”

'Double Dutch' bij het Minardi Formule 1-team.

Foto: XPB Images

Voormalig Minardi-teambaas Paul Stoddart is dit jaar terug in de Formule 1-paddock met zijn tweezitters. Lijkt het je niet wat om daar weer eens mee te gaan rijden?
“Ik heb al heel vaak met de tweezitters van Paul gereden om gasten, relaties en sponsoren te entertainen en ze dat Formule 1-gevoel mee te geven. Hij kan me altijd bellen. Hij heeft mijn nummer. Het is gaaf om te doen, maar om eerlijk te zijn voel je je wel een beetje een taxichauffeur hoor, als je dat de hele dag moet doen. Laat Patrick Friesacher en Zsolt Baumgartner, ook twee oud-Minardi-coureurs, het maar lekker doen. Ik heb het prima naar mijn zin in de studio van Ziggo Sport. Maar het is goed dat je Paul even noemt, want ik krijg nog een paar bekers van hem uit mijn Champ Car-tijd. Die staan nog bij hem op kantoor. Hij zou er een paar replica's van laten maken. Het zijn er een stuk of twaalf. Die wil ik eigenlijk nog wel terug. Ik ga hem bellen!”

Wat vind je het leukste aan je werk bij Ziggo Sport?
“Om samen met die meer dan een miljoen andere Nederlanders die ook zitten te kijken getuige te zijn van de prestaties van Max. Ik denk dat we met Max iets heel bijzonders hebben wat maar eens in de zoveel tijd voorbij komt. En het is ook nog eens een Nederlander! Ik merk aan mezelf dat als ik naar de trainingen, kwalificatie of race zit te kijken, dat ik soms weer kippenvel krijg en de hartslag omhoog gaat. Ik ken de circuits natuurlijk nog uit mijn hoofd en weet hoe het is om in een Formule 1-auto te zitten, dus het haalt heel veel bij me naar boven, moet ik eerlijk zijn. Het voelt dan ook niet als werk om bij Ziggo Sport te zitten. Ik doe het met heel veel plezier.”

Als je kritisch bent op een coureur en iemand is het niet met je eens, dan zie je wel reacties voorbij komen als: ‘Ja, maar die Robert Doornbos heeft het zelf niet veel beter gedaan’. Hoe ga je om met dat soort opmerkingen?
“Nou ja, er zijn maar heel weinig Nederlanders die in de Formule 1 hebben gereden. We hebben af en toe Jan Lammers in de studio en Giedo van der Garde komt wel eens langs. Dat zijn mannen die weten hoe het is om in een Formule 1-auto te zitten. Natuurlijk: de beste stuurlui staan aan wal. Maar met je inzicht, je passie en je kennis van de sport probeer je toch zo goed mogelijke analyses te geven en daarbij objectief te blijven. Natuurlijk heb ik een Max-bril op en vind ik het waanzinnig wat hij allemaal doet, maar als ik hem kan betrappen op een fout, dan zal ik dat ook met iedereen delen.” 

De vorige week gelanceerde Ziggo eBattle F1-stand op Hoog Catharijne in Utrecht.

Foto: Pim Geerts

Volgens mij noemde je een coureur onlangs een koekenbakker.
“Dat zal waarschijnlijk Tom Coronel zijn geweest, want dat woord gebruik ik eigenlijk nooit. Ik heb wel eens ‘pannenkoek’ gezegd. Maar goed, soms worden er ook fouten gemaakt die op Formule 1-niveau echt niet kunnen. Je kan zeggen wat je wil over mijn carrière, maar crashen achter de safety car, zoals Sauber-coureur Marcus Ericsson tijdens de vorige race in Monaco, dat mag toch eigenlijk niet gebeuren als je bij de twintig beste coureurs ter wereld hoort. Aan de andere kant maakt dit de sport ook wel weer mooi. Als niemand een fout maakt, dan is het ook niet leuk om ernaar te kijken. Maar soms moet je er geen doekjes om winden en gewoon vertellen hoe het is. Dat hoort ook bij je werk als analist.”

Je doet bij Ziggo Sport altijd een rondje in de simulator. Speel je thuis veel racegames?
“Tegenwoordig iets meer. Sinds we de eBattle-campagne zijn gestart bij Ziggo Sport word ik elke vrijdagavond zwaar uitgedaagd. Ik heb nu een Playseat thuis staan en wanneer ik een moment heb, dan probeer ik even wat rondjes te maken, zodat ik op vrijdagavond toch kan winnen. Ik weet zeker dat er heel veel virtuele racers zijn die sneller zijn dan ik, maar doordat het live op televisie gebeurt en je maar één rondje hebt om het te doen, bezwijkt er nog wel eens één onder de druk. Maar ik weet zeker dat ik dit seizoen nog wel een paar keer om mijn oren wordt gereden. Ik ben heel competitief ingesteld, dus dat gaat pijn doen. Maar ik zal mijn best doen om dit te voorkomen.”

Tot het einde van het Formule 1-seizoen kun je nog bij de Ziggo eBattle F1-stand op Hoog Catharijne terecht om je raceskills te tonen in een van de simulatoren. Per Grand Prix krijgen de tien snelste coureurs uit de afgelopen periode een uitnodiging voor de finalewedstrijd. De winnaar van deze finale krijgt vervolgens de kans om live in het programma ‘Formule 1 Café’ tegen Doornbos te racen.