Special Rob Walker Racing Team: Winnaar zonder eigen wagen

De bekendste en meest succesvolle van deze privateers is Rob Walker. Rob Walkers vader Campell is erfgenaam van het beroemde whisky-imperium ‘Johnny Walker’. Het team van Rob Walker is actief van 1953 tot en met 1970 en weet met coureurs Stirling Moss, Maurice Trintignant en Jo Siffert in totaal negen Grand Prix-zeges te behalen. De kant-en-klare Formule 1-wagens worden onder andere gekocht van Cooper, Lotus en Brabham. Walker is zo succesvol in het prepareren van zijn gekochte F1-auto’s dat de eerste overwinningen van een Cooper en een Lotus niet op naam staan van deze teams maar op naam van het Rob Walker Racing-team.

Op het circuit van Brooklands wint Rob Walker in 1939 bijna zijn debuutrace

Foto: Motorsport Images

Rob Walker wordt geboren op 14 augustus 1917 in Sutton Veny-estate in de buurt van het Engelse Warminster waar hij opgroeit samen met zijn oudere broer John. Dankzij het whisky-imperium is er aan niets gebrek in Rob zijn jeugd en werken voor de kost is geen noodzaak. Het ouderlijk huis van Rob telt maar liefst honderd kamers. Een deel van deze kamers wordt permanent bewoond door het personeel dat bestaat uit butlers, kamermeisjes, koks, chauffeurs en hoveniers. Zijn interesse voor autosport wordt aangewakkerd op zevenjarige leeftijd als hij in 1924 de Grand Prix van Bologna in Italië bezoekt. Naast hem op de tribune zit de vrouw van racewinnaar B.S. Marshall. Zij neemt Rob onder haar hoede en legt hem alle regels van het racen uit. Een paar jaar zeurt Rob zijn moeder de oren van het hoofd om een auto voor hem te kopen en op tienjarige leeftijd krijgt hij zijn zin. Zijn moeder koopt een oude Bull-Nose Morris voor hem. Vanwege zijn leeftijd mag Rob hiermee niet op de openbare weg rijden maar dat is voor de Walker-familie geen probleem. Het enorme landgoed heeft een oprijlaan van een slordige anderhalve kilometer lang.

Hier leert hij autorijden van de tweede chauffeur van de familie Walker, die tevens de taak heeft ervoor te zorgen dat de kleine Rob geen ongeluk krijgt. Niet alleen leert Rob autorijden van deze chauffeur maar hij leert ook veel over het onderhouden van auto’s. Rob maakt er een sport van om de anderhalve kilometer oprijlaan steeds sneller af te leggen. Desondanks komt hij zijn tienerjaren door zonder dat hij tijdens zijn snelle ritten een ernstig ongeluk krijgt. Na een aantal jaren thuisonderwijs van gouvernantes gaat hij naar de Sherbourne kostschool maar zijn interesse voor autosport zorgt ervoor dat zijn prestaties op deze school hieronder behoorlijk te lijden hebben. Gedurende zijn schooltijd haalt hij zijn motorrijbewijs en koopt hij een Morgan driewieler-auto: een onstabiele wagen met ook nog eens slechte remmen. Ook haalt hij zijn vliegbrevet maar de vliegpret is van korte duur. Als Rob aan het stunten is met een sportvliegtuigje noteert een politieagent het nummer van zijn vliegtuig en zijn brevet wordt weer ingetrokken.

Brooklands en Le Mans

Als hij 21 jaar is, koopt Rob in het geheim een Delahaye Type 35 racewagen want zijn moeder mag niets weten van zijn gevaarlijke hobby. Op het circuit van Brooklands wint hij in 1939 bijna zijn debuutrace tot hij in de laatste ronde een stuurfout maakt. Later dat jaar weet Rob alsnog een race op Brooklands te winnen. Ook wordt een van zijn dromen werkelijkheid als hij, samen met Ian Connel, deelneemt aan de 24 uur van Le Mans. Aanvankelijk verloopt de race voorspoedig tot een uitlaatpakking het begeeft en hete gassen de vloer van de wagen dusdanig verhitten dat Connel zijn voeten verbrandt en moet opgeven. Walker neemt het restant van de race voor zijn rekening en springt tijdens de pitstops met zijn voeten in een emmer koud water die de monteurs voor hem klaar zetten. Rob weet de wagen als achtste overall en als derde in zijn klasse over de finish te krijgen, hetgeen een meer dan geslaagd debuut te noemen is in zijn eerste 24-uursrace. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, gaat Walker in dienst bij de marine en volgt een opleiding tot piloot. Hij verzwijgt gemakshalve maar dat een paar jaar eerder zijn brevet is ingenomen vanwege gevaarlijk vlieggedrag. De oorlog wordt een veelbewogen periode. Rob vliegt missies met diverse toestellen zoals de Gloster Gladiator, Skua, ROC, Swordfish en Fulmar. Gedurende deze tijd blijkt echter dat Walker nachtblind is waardoor hij geen missies meer mag vliegen. Ook ontmoet hij zijn vrouw Betty met wie hij in 1940 trouwt.

De 24 uur van Le Mans 1949 is de eerste race waarvoor Rob Walker zich inschrijft met het ‘Rob Walker Racing Team’.

Foto: Motorsport Images

Teammanager

Omdat Rob zijn vrouw Betty belooft niet meer te racen wil hij zich toeleggen op het managen van een team en in 1949 schrijft Walker zijn renstal voor het eerst in voor de 24 uur van Le Mans. Coureurs zijn oorlogsheld Tony Rolt en Jason Henry. In Le Mans moet de equipe van Walker opgeven met een technisch defect maar in een andere sportwagenrace in Frankrijk worden Rolt en Henry derde waarmee Rob Walker Racing haar eerste aansprekende resultaat behaalt. Als Rob Walker zijn wagen weer terug naar Engeland wil verschepen, ontdekt de douane een tweede, valse, benzinetank waarin 3000 horloges gesmokkeld worden. Het blijkt dat dit een stukje handwerk is van Jason Henry en Walker moet driehonderd pond boete betalen om zijn wagen terug te krijgen. Uiteraard betekent dit het ontslag van Henry bij het team van Walker.

Eenzitters

Walker besluit Henry niet te vervangen maar in plaats hiervan zich met Tony Rolt te gaan toeleggen op eenzitters. Aanvankelijk vallen de resultaten tegen, tot Walker een Connaught A-Type koopt. Coureur Rolt wint hiermee diverse races die niet meetellen voor het wereldkampioenschap Formule 1, hetgeen Walker en Rolt het nodige prijzengeld oplevert. In 1954 stopt Rolt met racen en gaat Walker door met Peter Collins in de Formule 2. Ondanks het talent van Collins vallen de resultaten tegen en weet hij geen races te winnen. Alleen Tony Brooks, die zo nu en dan invalt bij Walker, schrijft een race op zijn naam. De ommekeer naar succes voor het Rob Walker Racing-Team wordt gemarkeerd door twee gebeurtenissen: in 1956 gaat Stirling Moss voor Walker rijden en in hetzelfde jaar besluit Rob over te gaan op Cooper Formule 2-wagens. Direct komen ook de successen in de vorm van overwinningen. In het volgende jaar debuteert het Rob Walker Racing Team ook met Coopers in de Formule 1 maar kan daar nog geen potten breken. Uitvalbeurten zijn meer regel dan uitzondering in 1957.

In Argentinië 1958 behaalt Stirling Moss een spectaculaire eerste zege voor het Rob Walker Racing Team

Foto: Motorsport Images

De eerste Grand Prix-overwinningen

In 1958 staan sterrijders Stirling Moss en Tony Brooks onder contract bij het Britse Vanwall-team. Als beide coureurs echter geen verplichtingen hebben voor Vanwall dan rijden zij voor Rob Walker. Zo ook in 1958 als Walker Formule 1-wagens inzet die hij van Cooper heeft gekocht. De Cooper T43 is revolutionair als eerste naoorlogse wagen met de motor achterin in plaats van voorin. Het overkoepelend autosportorgaan heeft bepaald dat in 1958 geen methanol meer gebruikt mag worden als brandstof in de Formule 1. De Britse teams protesteren hiertegen en boycotten de eerste Grand Prix op 19 januari in Argentinië. Dit heeft tot gevolg dat alleen de Italiaanse teams aan de start verschijnen. Zij hebben hun motoren wel aangepast aan de nieuwe brandstof. Stirling Moss weet Rob Walker echter te overtuigen om zijn Cooper ook aan te passen aan de nieuwe brandstof waardoor het Rob Walker Racing Team de enige Britse constructeur is die aan de start verschijnt van deze Grand Prix.

Aanvankelijk lijkt de overwinning naar een van de krachtige Maserati’s of Ferrari’s te gaan maar deze moeten allemaal een noodzakelijke bandenstop maken waardoor Moss de leiding in de race kan overnemen. De Italiaanse wagens zijn een stuk zwaarder dan de kleine lichte Cooper T43 waardoor de banden snel slijten. Maserati en Ferrari gaan er vanuit dat Moss ook nog een pitstop zal maken nadat hij de leiding in de race heeft overgenomen. Als tot ontsteltenis van deze teams blijkt dat Moss géén pitstop maakt, is het te laat. Moss wint, op bijna volledig versleten banden, de eerste Grand Prix die meetelt voor het wereldkampioenschap Formule 1 voor het Rob Walker Racing-team. Tot twijfelachtig genoegen van het Cooper-team die deze eerste raceoverwinning niet de boeken in ziet gaan als overwinning voor het eigen team. In de volgende race in Monaco zijn ook de Britse constructeurs weer aanwezig, zo ook Cooper. Het is echter de Franse coureur Maurice Trintignant die de tweede race wint voor het Rob Walker Racing Team. In 1959 gaat de wereldtitel naar Jack Brabham en het Cooper-team maar Stirling Moss bezorgt Walker, wederom in een Cooper, overwinningen in Portugal en Italië.

Nederland 1958. Maurice Trintignant en Rob Walker

Foto: Motorsport Images

Lotus

Voor het seizoen 1960 stapt Rob Walker over op wagens van Lotus die hij koopt bij Lotus-teambaas Colin Chapman. De Lotus 18 is volgens veel Formule 1-liefhebbers geen mooie wagen maar blijkt wel snel te zijn. Tot ontsteltenis van Chapman voltrekt zich eenzelfde scenario als bij Cooper. De eerste overwinning van een Lotus komt niet op naam van het Lotus-team maar wordt behaald onder de vlag van het Rob Walker Racing Team. Wederom is het Stirling Moss die in Monaco de zege naar zich toetrekt. Gedurende 1960 zijn het Jack Brabham en Cooper die het seizoen domineren en de meeste races winnen maar in de laatste Grand Prix in de Verenigde Staten is het opnieuw Moss die zegeviert. Het volgende jaar komt Ferrari met zijn beroemde en oppermachtige F156 ‘Sharknose’. Ferrari-rijders Phil Hill, Wolfgang von Trips en Giancarlo Baghetti winnen bijna alle races in 1961. Slechts drie races worden door een Lotus gewonnen. In Monaco en Duitsland is het wederom Stirling Moss die wint in een Lotus 18 voor Rob Walker. Pas in de laatste race van het seizoen in de Verenigde Staten wint Innes Ireland de eerste officiële Grand Prix die meetelt voor het wereldkampioenschap Formule 1 voor het Lotus-team: een kleine twee jaar nadat Stirling Moss in een Lotus voor het Rob Walker Racing Team won in Monaco.

Stirling Moss op weg naar de zege in de Grand Prix van Portugal 1959

Foto: Motorsport Images

Zware tijden

Met een overwinning van Maurice Trintignant in de niet voor het wereldkampioenschap meetellende race in Pau, begint 1962 nog goed voor de formatie. Kort daarna krijgt Moss echter een ernstig ongeluk in een race op Goodwood. Het betekent het einde van de carrière van de razendsnelle rijder. Voor de 44-jarige Trintignant, die nu als enige coureur nog voor Rob Walker rijdt, beginnen de jaren te tellen en de resultaten vallen tegen. Het team blijft dit jaar puntloos. Tot overmaat van ramp sterven coureurs Gary Hocking en Ricardo Rodriguez in een Lotus 24 die door Rob Walker wordt ingezet.

Zwanenzang

Vanaf 1963 rijdt de Zweed Jo Bonnier voor Rob Walker Racing. Afgezien van een paar podiumplaatsen in Formule 1-races die niet meetellen voor het wereldkampioenschap, zijn de resultaten niet om over naar huis te schrijven. In 1965 komt de Zwitserse coureur Jo Siffert in dienst bij Rob Walker. Hoewel het tij niet gekeerd kan worden en de resultaten mager blijven, weet Jo Siffert in 1968, na een duel met de Ferrari van Chris Amon, nog een laatste overwinning te behalen in de Grand Prix van Engeland. Het hoogtepunt van 1969 is een tweede plaats in Nederland. In de overige races weet Siffert nog wat punten te sprokkelen maar het podium in Zandvoort zal het laatste hoogtepunt zijn op de erelijst van het Rob Walker Racing Team. Aan het einde van 1969 verlaat Jo Siffert het team. Veteraan Graham Hill vervangt Siffert in 1970 maar Hill heeft niet meer de vorm die hij in de jaren zestig had toen hij twee keer wereldkampioen werd. Dit komt niet in de laatste plaats door een ernstige crash aan het einde van 1969 waarbij hij beide benen breekt. Hill weet gedurende het seizoen zeven punten bij elkaar te rijden. Het beste resultaat behaalt hij in de Grand Prix van Spanje met een vierde plaats.

Tijdens de Grand Prix van Engeland 1968 behaalt de Zwitser Jo Siffert de laatste overwinning voor het Rob Walker Racing Team

Foto: Motorsport Images

Het einde van het Rob Walker Racing Team

Door de tegenvallende resultaten, en de steeds maar stijgende kosten, besluit Rob Walker aan het einde van 1970 zijn team op te heffen. In plaats daarvan neemt hij zijn sponsor Brooke Bond Oxo mee naar Surtees waar hij coureur Mike Hailwood sponsort. De organisatie van John Surtees laat echter veel te wensen over en Hailwood valt in de meeste races uit. Het hoogtepunt komt in Italië 1972 waar Hailwood tweede wordt. Nadat ook in 1973 het team geplaagd wordt door uitvalbeurten en kansloos is voor punten in de races die Hailwood wel kan uitrijden, besluit Rob Walker zich helemaal terug te trekken uit de racerij. In de jaren daarna is Walker nog wel actief als journalist en verslaat tot medio jaren negentig de Formule 1-races voor het tijdschrift Road & Track. In 2002 overlijdt Rob Walker, op 84-jarige leeftijd, aan een longontsteking.

Graham Hill wordt zesde in de Lotus 49C tijdens de Grand Prix van Engeland 1970. Hill behaalt met deze zesde plaats het laatste punt uit het bestaan van het Rob Walker Racing-team

Foto: David Phipps

Gentlemans-agreement

De meeste mensen die Rob Walker hebben gekend omschrijven hem als een perfecte gentleman. Iemand die eerlijk was en nooit opschepte met geld of status. In 1958 staat Stirling Moss onder contract bij Vanwall maar als hij geen verplichtingen heeft voor dit team rijdt hij races voor Walker. Later zou Moss hierover zeggen dat het gegeven woord van Rob Walker grote waarde had: “Ik heb het altijd een genoegen gevonden om voor Rob te rijden. Zijn team was kleinschalig en gezellig maar desondanks zeer professioneel. Rob was een man van zijn woord. Een contract was nooit nodig bij hem. Een handdruk volstond. Als Rob zijn woord had gegeven over gemaakte afspraken zou hij deze altijd nakomen.”

Stirling Moss, Rob Walker Racing Team

Foto: Motorsport Images

Statistieken Rob Walker Racing Team 1953 - 1970:

Aantal deelgenomen Grands Prix: 124

Ingezette wagens: Connaught, Cooper, Lotus, Ferguson, Brabham.

Aantal pole-positions: 10

Aantal zeges in de Formule 1: 9

1958 Grand Prix van Argentinië. Stirling Moss. Cooper T43

1958 Grand Prix van Monaco. Maurice Trintignant Cooper T45

1959 Grand Prix van Portugal. Stirling Moss. Cooper T51

1959 Grand Prix van Italië. Stirling Moss. Cooper T51

1960 Grand Prix van Monaco. Stirling Moss. Lotus 18

1960 Grand Prix van de Verenigde Staten. Stirling Moss. Lotus 18

1961 Grand Prix van Monaco. Stirling Moss. Lotus 18

1961 Grand Prix van Duitsland. Stirling Moss. Lotus 18

1968 Grand Prix van Engeland. Jo Siffert. Lotus 49B

Door Taco van der Zant