Ricciardo blikt terug op zijn meest memorable Formule 1-races

De Australiër heeft in totaal zeven Grands Prix gewonnen, maar kende ook al enkele opdoffers. Op sociale media stond Ricciardo stil bij zijn meest memorabele races, zowel in positieve als negatieve zin.

 

Bahrein 2012: Ik werd verslonden

Met Toro Rosso werkte Ricciardo in 2012 zijn eerste volledige seizoen af. Bij HRT reed hij in 2011 alleen maar achteraan, met Toro Rosso moest hij plots knokken in de middenmoot en dat ging niet altijd even goed. In Bahrein kwalificeerde hij zich vooraan, maar bij de start werd hij opgepeuzeld door de rest van het veld. Na een pitstop voor een nieuwe voorvleugel eindigde hij als 15de. 

"Bahrein was pijnlijk. Iedereen had het over mijn kwalificatie, waarin ik zesde was in de Toro Rosso. Vierentwintig uur later werd ik helemaal verslonden. Ik wist dat ik de snelheid had, maar ik had nog niet de juiste mindset om vooraan te racen en te knokken."

 

Japan 2012: Het respect van Schumacher 

Ricciardo paste zich aan en scoorde in de tweede seizoenshelft vijf keer punten. Vooral zijn tiende plek in Suzuka is hem bijgebleven omwille van een memorabel duel met de grote Michael Schumacher. 

"Michael zat me enkele ronden op de huid en ik kon hem afhouden voor de tiende plek. Dat was mijn eerste volledige jaar in de F1, dus dat was een groot moment. Ik herinner me dat hij het volgende weekend in de rijdersbriefing naar me toe kwam om me te feliciteren met de manier waarop ik me verdedigde. Dat had hij niet hoeven doen, dus dat was cool." 

 

Duitsland 2014: Alonso aftroeven

In 2014 dwong Ricciardo promotie af naar Red Bull en pakte hij in Canada zijn eerste overwinning. In Hockenheim dwong Ricciardo ook respect af bij Fernando Alonso.

"Ik voelde dat ik het respect van Alonso nog niet had verdiend tot die dag. Ik moest me nog bewijzen tegenover hem. Hij kwam na me uit de pits en ging me op het rechte stuk voorbij, maar liet de deur open. Hij verwachtte wellicht niet dat ik hem opnieuw zou proberen te passeren, dus ik ging ervoor. Daarna vochten we een kat-en-muisspel uit. Ik liet zien dat ik wel de strijd durfde aan te gaan. Hij zei achteraf mooie dingen over me, dus ik denk dat hij me sindsdien anders bekeek."

 

Hongarije 2014: Een vleugje arrogantie

Ricciardo won in totaal drie races in 2014, waaronder een demonstratie op de Hungaroring.

“Dat was puur genieten. Ik voelde alsof ik die dag niet te verslaan was. Ik lag lang aan de leiding, maar moest aan het einde Fernando en Lewis [Hamilton] passeren. Maar ik had veel zelfvertrouwen en pakte de zege met beide handen, en een vleugje arrogantie. Nadat ik de leiding pakte gooide ik ‘that’s how you do it, ladies’  eruit. De emoties die dag waren enorm krachtig."

 

Monaco 2016: Pure woede

In de Monaco Grand Prix 2016 pakte Ricciardo zijn eerste pole en lag hij comfortabel aan de leiding in de regenrace. Zijn zege ging echter in rook op toen Red Bull bij een tergend trage pitstop niet de juiste banden klaar had. Ricciardo verloor zo de zege aan Lewis Hamilton, een nederlaag die lang bleef hangen.  

"Zelf vier jaar later herinner ik me die dag in detail. Ik was zo kwaad dat ik het niet erg had gevonden om uit te vallen. Ik wilde achteraf met niemand praten, het was gewoon pure woede. Ik herinner me dat ik naast Lewis op het podium stond en daar echt niet wilde zijn." 

"Tijdens de interviewronde besefte ik dat als een tweede plaats in Monaco de slechtste dag in mijn leven was, dat ik dan maar een keer wakker moest worden. Toen begon de woede plaats te maken voor ontgoocheling. Ik wilde alleen zijn in mijn kamer, maar Helmut Marko kwam me bezoeken. Hij zei sorry en gaf me een knuffel. Hij was er ook het hart van in." 

 

Monaco 2018: De verlossing

Twee jaar later kon Ricciardo wraak nemen met een overwinning in Monaco. Hij kwalificeerde zich opnieuw op pole en kon dit keer de klus ook afmaken.

"Monaco 2016 bleef me twee jaar achtervolgen. In 2018 deed ik niets verkeerd, maar dacht ik nog steeds dat de zege me weer door de vingers zou glippen. Door 2016 was de druk anders, ik was gewoon opgelucht dat ik de overwinning niet kwijtspeelde. Op zondag was ik helemaal op, het was een enorme opluchting. De dagen daarna drong het beter door en kon ik er meer van genieten."