Retro: Vijf Monaco F1-zeges die in rook opgingen

1988: Ayrton Senna

Ayrton Senna is de absolute recordhouder in de Monaco Grand Prix met zes overwinningen in het prinsdom. Dat hadden ook zomaar zeven opeenvolgende zeges kunnen en moeten zijn. Net in zijn meest dominante vertoning in de straten van Monaco ging het mis. 

Senna was in 1988 compleet onaantastbaar in Monaco. Op zaterdag pakte hij de pole met een belachelijke kloof van 1,4 seconde op McLaren-teamgenoot Alain Prost en 2,6 seconde op Ferrari-rijder Gerhard Berger. Hij verklaarde later dat hij tijdens die ronde een spirituele ervaring meemaakte en zelf niet meer bewust aan het stuur zat.

Ook op zondag was er aan Senna niets te doen. De Braziliaan kreeg bij de start nog wat hulp toen Prost moeilijk wegkwam en zijn tweede plaats verloor aan Berger. Toen Prost eindelijk voorbij de Oostenrijker raakte was Senna al 50 seconden weg. Senna kreeg de opdracht van teambaas Ron Dennis om het rustiger aan te doen, maar die boodschap bleek net zijn ritme te verstoren. 

In de 67ste van 78 ronden verloor Senna zijn concentratie en ging bij bij Portier de vangrails in, net in de makkelijkste bocht van het hele circuit. Een diep ontgoochelde Senna stapt uit zij auto en wandelde rechtstreeks naar zijn appartement in Monte Carlo zonder zijn team te verwittigen. Pas later die zondagavond meldde Senna zich bij McLaren. 

1992: Nigel Mansell

Als 1988 de editie was die Senna (ook) had moeten winnen, dan kreeg hij er in 1992 een gelukkige zege voor in de plaats. Ook Senna had namelijk geen verhaal tegen de dominante Williams FW14B van Nigel Mansell en Riccardo Patrese, die de eerste startrij inpalmden.

Senna passeerde Patrese bij de start, maar kon niet verhinderen dat Mansell een  comfortabele leiding bij elkaar sprokkelde. Mansell leek op weg om de zegereeks van Senna te doorbreken tot hij zeven ronden voor het einde de pits opzocht. Mansell dacht dat hij een lekke band had, achteraf bleek het om ene losgekomen wielmoer te gaan.

Mansell kwam zeven seconden na Senna weer de baan op en op verse banden kon hij dat gat vrijwel onmiddellijk dichten. In de laatste drie ronden vochten Senna en Mansell een spannend duel uit, maar Senna verdedigde zijn leiding uitmuntend en pakte de zege.

 

2000: Michael Schumacher

Net zoals Senna was ook Michael Schumacher erg succesvol in Monaco. Schumacher pakte vijf zeges op acht jaar tijd, maar toch slaagde hij er nooit in om de race meer dan twee keer op rij te winnen. 

Voor Schumacher was de editie 2000 de race die hij door de vingers zag glippen. De Duitser domineerde de race vanaf pole, terwijl zijn belangrijkste tegenstanders werden uitgeschakeld door pech of incidenten.

Schumacher had een volle pitstop voorsprong op David Coulthard toen zijn uitlaat het in de 55ste ronde begaf. Daardoor liep ook zijn ophanging schade op en moest hij opgeven. Zo kon Coulthard de zege pakken met 15 seconden voorsprong op Rubens Barrichello in de tweede Ferrari.

 

2015: Lewis Hamilton

De editie 2015 van de Monaco Grand Prix werd compleet gedomineerd door Lewis Hamilton. Hamilton pakte pole en nam vlot afstand van Mercedes-teamgenoot  Nico Rosberg en Ferrari-man Sebastian Vettel. 

Hamilton had een voorsprong van 19 tellen verzameld toen de safety car de baan opkwam voor de aanrijding tussen Max Verstappen en Romain Grosjean. Mercedes besloot Hamilton binnen te roepen om een gratis bandenwissel uit te voeren. Mercedes had echter misrekend hoeveel tijd dat Hamilton zou kosten en Hamilton kwam pas als derde de baan op na Rosberg en Vettel. 

"Ik heb deze race verloren, of niet?", klonk het bij Hamilton op de radio. Inderdaad, zelfs op zijn verse banden kon Hamilton in de smalle straten geen positie meer goed maken. Rosberg pakte zijn derde zege op rij in Monaco, de eerste rijder die dat lukte sinds Senna.

 

2016: Daniel Ricciardo

De meest recente editie is natuurlijk de race van 2016 met Daniel Ricciardo.  Ricciardo pakte zaterdag zijn eerste pole en in een regenrace hield hij het hoofd koel.  

Zijn harde werk werd teniet gedaan bij de pitstop, toen Red Bull niet de juiste banden klaar had liggen. Ricciardo verloor veertig seconden en moest de zege afstaan aan Hamilton. 

Ricciardo was er het hart van in, zeker omdat hij in de voorafgaande Spaanse Grand Prix de leiding ook al verloor door een verkeerde tactische keuze van Red Bull. "Ik ben twee weekends op rij genaaid", zei een woeste Ricciardo. "Dit doet pijn."