Retro: De ongekende ontknoping van Hamiltons eerste wereldtitel

Het is kwart voor vijf in de Braziliaanse middag. In de pitstraat van het Autódromo José Carlos Pace voltrekt zich een bijzonder, zeg maar gerust surreëel, tafereel: binnen een afstand van nog geen honderd meter is het in twee pitboxen complete chaos, twee teams vieren de wereldtitel van ‘hun’ coureur. Papa Massa barst in de Ferrari-box in tranen uiteen, terwijl even verderop Nicole Scherzinger [Hamiltons toenmalige vriendin] zich een weg door het McLaren-honk stuitert. Beide teams denken op de iconische baan een wereldtitel te kunnen vieren. Het geheel duurt enkele ogenblikken, alvorens bij Ferrari het bikkelharde besef komt: Felipe Massa is slechts kampioen voor een paar minuten, Hamilton voor de eeuwigheid. Het is de knotsgekke apotheose van een even zo merkwaardige race.

Twee uur voordat de wereld kennismaakt met deze ongekende achtbaan van emoties melden de gladiatoren zich op de grid. Massa doet dit na een ijzersterke zaterdag op de best denkbare startplek, rivaal Hamilton meldt zich bij het vierde startvakje. Het is een uitgangspositie waarbij alles nog mogelijk is. Voor een goed begrip: als Massa wint en Hamilton niet bij de eerste vijf eindigt, dan is de Braziliaan voor eigen volk kampioen. Iets wat zelfs de legendarische Ayrton Senna nooit is overkomen. De Ferrari-coureur moet met andere woorden winnen, Hamilton moet op zijn beurt ‘gewoon’ zijn vierde startplek vasthouden en de schade beperken. “Ik zal mijn eigen race rijden. Het is ons doel om gewoon in dezelfde positie te finishen, wij hoeven niets bijzonders te doen”, spreekt Hamilton na de zaterdagse kwalificatie nog vol vertrouwen.

Lewis Hamilton verlaat de pitbox Brazilië 2008

Foto: XPB Images

Het woord ‘gewoon’ blijkt echter volkomen misplaatst, die zondagmiddag is er helemaal niets ‘gewoon’ op het verregende Interlagos. De malaise begint enkele minuten voor het vertrek. Regen zo vlak voor de start zorgt voor enige vertraging en leidt er vooral toe dat alle coureurs vliegensvlug moeten overstappen op regenbanden. Tien minuten later dan gepland en met de zenuwen gierend door de keel, staan de twee kemphanen dan alsnog klaar voor de laatste strijd van het seizoen. De camera zoomt nog eens goed in op de ogen van Massa, terwijl Hamilton de laatste succeswensen van zijn monteurs in ontvangst neemt. Niet veel later springen de lichten uit voor 71 bloedstollende ronden op het circuit tussen de meren. Massa en Hamilton komen de openingsronde goed door en behouden hun posities, terwijl de afzwaaiende David Coulthard en Nico Rosberg elkaar in de eerste chicane raken.

Coulthard valt uit, kan de race als aandachtig toeschouwer volgen en hoeft zich geen moment te vervelen. De verschillende plottwisten die volgen zijn vooral het gevolg van het wispelturige weer. Het circus begint als de baan opdroogt en Ferrari voor de leidende Massa accuraat handelt met een snelle stop. Achtervolger Jarno Trulli en teamgenoot Kimi Raikkonen volgen een ronde later, in gezelschap van titelrivaal Hamilton. De Britse McLaren-coureur komt echter als verliezer uit de bus en zakt terug naar P7, u raadt het al: op dat moment niet genoeg voor zijn eerste titel.

Hamilton herstelt vervolgens wel de pikorde door eerst Trulli en vervolgens diens landgenoot Giancarlo Fisichella te verschalken en na de stop van – de toen nog voor Toro Rosso rijdende – Sebastian Vettel P4 te pakken. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht, maar dat is buiten de weergoden gerekend. “Voordat het opnieuw begon te regenen, voelde ik me eigenlijk vrij comfortabel en kon ik volledig op mezelf focussen”, zou Hamilton na afloop terugblikken. ”Toen het begon te miezeren, wilde ik geen risico’s nemen en kwam Sebastian me weer voorbij. Ik hoorde van het team dat ik hem moest terugpakken voor de wereldtitel en kon dat eigenlijk nauwelijks geloven.”

Lewis Hamilton passeert Giancarlo Fisichella tijdens de Grand Prix van Brazilië 2008

Foto: Sutton Images

Na de laatste serie stops voor regenbanden komt Hamilton inderdaad in de problemen. Als Robert Kubica zich van een ronde achterstand ontdoet, toont Vettel zich uit het goede racehout gesneden door mee te glippen en P5 van Hamilton over te nemen. Terwijl Massa soeverein naar de zege rijdt, worstelt Hamilton – ruim tien jaar later ironisch genoeg één van de beste regenrijders van het hele stel – onder lastige omstandigheden en ziet hij de wereldtitel door z’n vingers glippen. Terwijl Massa het zwart-wit geblokt als winnaar pakt en een vreugdekreet over de boordradio slaakt, krijgt Hamilton hulp uit onverwachte hoek. Beide Toyota-coureurs zijn doorgereden op droogweerbanden, waardoor Trulli en Timo Glock de laatste ronden glibberen en glijden. Hamilton krijgt Glock in de laatste sector van de laatste ronde in het vizier en pakt de Duitser in de laatste bocht voor P5. Het bovenstaande tafereel en de eerste wereldtitel voor een Formule 1-icoon in de dop zijn de bekende gevolgen.

Massa’s tranen van geluk veranderen spontaan in tranen van verdriet, al neemt hij zijn verlies op het podium met de waardigheid van een groot sportman. Ondertussen spreekt McLaren-teambaas Ron Dennis iets verderop in de paddock alvast profetische woorden uit. “Deze jongen blijft maar leveren. Hij is al met al nog maar twee seizoenen Formule 1-coureur en heeft dus nog een hele grote toekomst voor zich.” Er blijkt, jaren later, absoluut geen woord aan gelogen. Dat Lewis Carl Davidson Hamilton, geboren op 7 januari 1985 in Stevenage, was voorbestemd om op een dag wereldkampioen in de Formule 1 te worden, was voor deze knotsgekke race eigenlijk ook allang duidelijk. Maar de wijze waarop dit op 2 november 2008 gebeurde, mag toch best een klein wonder heten.