Red Bull Racing: van Renault-drama tot totale dominantie

Red Bull Racing werd in 2005 opgestart na de overname van Jaguar, maar was in de beginjaren absoluut niet zo competitief als dat het nu is. In hun beginperiode maakten Ferrari, McLaren en Renault voornamelijk de dienst uit. Pas vanaf 2009, mede door het promoveren van Sebastian Vettel, begon het team succes te boeken. Met knappe koppen als technisch directeur Adrian Newey en Red Bull-teambaas Christian Horner aan het roer won de renstal vier kampioenschappen op rij, zowel bij de coureurs als bij de teams. Maar zoals altijd, kwam er ook aan de dominantie van Red Bull een eind. Dat gebeurde in 2014.

Want in het Formule 1-seizoen 2014 werkte de koningsklasse met nieuwe motorreglementen. Na jaren met V8-motoren ging F1 over op 1.6-liter V6-turbomotoren, die bovendien een hybride component meekregen. Deze verandering vond plaats om de sport duurzamer en milieuvriendelijker te maken. De actieve motorfabrikanten waren Mercedes, Ferrari en Renault. Al voor de start van het seizen werd duidelijk dat de power unit van Renault niet goed genoeg was. Dit werd niet beter naarmate 2014 verstreek. De dominantie van Red Bull was in een klap vervaagd. Mercedes, dat al jaren bezig was met het ontwikkelen van een sterke hybride motor, had het stokje van Newey en de zijnen overgenomen.

Wat leerde de technisch directeur van die dominantie? "Dat je een degelijke power unit moet hebben. Bij de start van het hybride tijdperk had Renault de zaken niet op orde", blikt Newey terug op die periode. "Het was toen een vrij deprimerende gedachte dat zelfs met echt goed werk alleen een zege mogelijk was, maar een kampioenschap altijd buiten bereik lag. Dat zorgde voor een reset. Ik denk dat onze kracht met name is dat we in lastige tijden door blijven gaan. Toen we door onze samenwerking met Honda weer een goede krachtbron kregen, waren we in staat om daarmee te antwoorden."

Tekst gaat verder onder de foto

Daniel Ricciardo in de Red Bull RB10.

Foto: Sutton Images

Red Bull vs. Renault

Na 2014 wijzigde het een en ander bij Red Bull. Vettel, die in 2014 geregeld liet weten niet blij te zijn met de gang van zaken, trok de deur in Milton Keynes achter zich dicht en verkaste naar Ferrari. Red Bull had niet veel keus en promoveerde Daniil Kvyat van Toro Rosso naar het topteam. De Rus nam in 2015 plaats naast Daniel Ricciardo, die zijn talent in 2014 tegenover Vettel al bewees. Intussen zette Red Bull-adviseur Helmut Marko een gedurfde stap door Max Verstappen bij Toro Rosso te plaatsen. De Nederlander zou later van onschatbare waarde blijken voor de mannen en dames van Red Bull.

Red Bull was Renault zo beu dat het ook gesprekken voerde met Ferrari en Mercedes. Een gesprek met laatstgenoemde duurde niet heel lang, maar met de Scuderia werd het wel serieuzer. Hoewel Red Bull zelf geen Ferrari-motoren kreeg, reed Toro Rosso in 2015 wel met een Italiaanse krachtbron. De samenwerking tussen Red Bull en Renault bleef in stand, maar het moddergooien werd alleen maar erger. Hoewel 2016, waarin Verstappen naar Red Bull promoveerde, een prima jaar werd, ging het vanaf 2017 van kwaad tot erger. Geregeld werd Red Bull geplaagd door technisch malheur.

De Japanse redding?

Uiteindelijk besloot Red Bull een riskante stap te nemen door met Honda in zee te gaan. Dat merk had geen beste periode achter de rug met McLaren. Volgens Horner bleef het team goed samenwerken en zag hij dezelfde passie bij de Japanners. "We concentreerden ons op de zaken die we wil konden controleren", zegt de Brit. "De loyaliteit was geweldig in die periode. Honda deelde dezelfde passie. We namen het risico. Vanaf daar konden we een sterke basis creëren om in de toekomst weer voor kampioenschappen te gaan."

De riskante zet bleek een schot in de roos. De Japanse power unit was nog niet helemaal vrij van mankementen, maar het was al stukken beter dan in de McLaren-periode. Daarbij was Red Bull met Honda een soort van fabrieksteam, wat hen niet meer afhankelijk maakte van concurrent Renault. Die vrijheid zorgde ervoor dat er binnen no-time grote stappen werden gezet. Toch was er tot 2021 nog wel een kleine achterstand ten opzichte van het pk-geweld van Mercedes. In 2021 werd het laatste gaatje naar het Duitse merk gedicht en stonden Red Bull en Mercedes min of meer op gelijke hoogte.

Tekst gaat verder onder de foto

Winnaar Max Verstappen wijst naar Honda-logo.

Foto: Zak Mauger / Motorsport Images

Totale dominantie

Door de titelstrijd lag de aandacht in 2021 langer dan gewild op de RB16B. Toch werd de RB18 qua statistieken de dominantste auto van Red Bull tot dusver. In totaal werden 17 van de 22 Grands Prix in 2022 een prooi voor Red Bull. "We mogen trots zijn op deze auto, helemaal gezien de strijd in 2021. We stoken meer tijd in de RB16B dan had gemoeten, maar dat is wel tijd die je niet in de auto stopt die onder nieuwe reglementen moet worden ontwikkeld. Daar moet je een balans in vinden, maar dat is niet eenvoudig." Volgens de technisch directeur lag de focus met name op de wielophanging en radiatoren. Porpoising was na de wintertest in ieder geval geen issue meer. "Daar hadden we al wat onderzoek naar gedaan. We wisten wat er moest gebeuren om dat te verbeteren. Die verbetering stopten we in ons pakket voor de race in Bahrein en bracht ons direct achter Ferrari. Daarna was het een kwestie van ontwikkelen. Met name in de tweede helft van 2022 hadden we een zeer sterk pakket."