OTD: Phil Hill, de Amerikaanse alleskunner

Hoewel geboren in Florida, verhuist Hill al op jonge leeftijd naar Santa Monica, California, waar hij zich vlak na de Tweede Wereldoorlog aanmeldt aan de University of Southern California. Na twee jaar stopt hij met zijn studie bedrijfseconomie om zijn passie te volgen: autosport. Hij beschikt in die tijd over een MG waarmee hij direct races wint. Het leidt tot een uitnodiging van Jaguar om een korte stage in Engeland te volgen.

Eenmaal terug in de Verenigde Staten pakt Hill zijn oude metier op: hij tikt een Jaguar XK120 op de kop en gaat weer racen. In 1952 krijgt Hill de kans om in een Ferrari de Carrera Panamericana te rijden. Hij wordt zesde en vervolgt zijn carrière in de sportscars. Hij wint evenementen als de 12 uur van Sebring, Road America 500 en de 1000km van Buenos Aires. Ook maakt hij in 1953 zijn debuut in de 24 uur van Le Mans, een race die hij later drie keer zal winnen. Zijn eerste zege op het Circuit de la Sarthe is in 1958 met de Belg Olivier Gendebien in een Ferrari.

Le Mans-winnaars Phil Hill (achter het stuur) en Olivier Gendebien

Twee weken later debuteert hij in de Formule 1 in een Maserati 250F van privateer Jo Bonnier. Een paar weken later krijgt Hill een zitje aangeboden door Enzo Ferrari. Die zoekt een vervanger voor Luigi Musso die bij de Franse Grand Prix om het leven is gekomen. De Amerikaan wordt tijdens de Duitse Grand Prix negende maar het noodlot slaat op de Nürburgring opnieuw toe. Ditmaal komt teamgenoot Peter Collins om. Hill ‘erft’ nu het stoeltje van de Engelsman en rijdt dat jaar naar twee derde plaatsen. 

Een jaar later is Hill officieel rijder van het Ferrari Formule 1-team. Zijn ster is rijzende en na een overwinning in de Italiaanse Grand Prix van 1960 is het seizoen 1961 dan eindelijk het jaar voor Hill. Hij wint in de befaamde Ferrari 156 shark nose drie Grands Prix en de wereldtitel. Daarbij moet aangetekend worden dat Hill die titel enkel en alleen in de wacht kan slepen door de dood van teamgenoot Wolfgang von Trips. De Duitser leidt het kampioenschap en lijkt hard op weg naar het wereldkampioenschap, maar komt tijdens de Grand Prix van Italië op Monza in botsing met Jim Clark. De Ferrari van Von Trips slaat over de kop, schiet het publiek in en landt vervolgens weer op het circuit. Naast Von Trips komen er op de tribunes veertien toeschouwers om het leven. Hill wint vervolgens de race en het kampioenschap, maar het is een overwinning met een bijsmaak.

Hill op Monza in de Ferrari 156 shark nose

Hill rijdt in 1962 nog een volledig seizoen bij Ferrari, maar zoveel dood in zijn directe omgeving heeft hem aan het denken gezet: “Ik voel niet langer de absolute noodzaak om te racen, om te winnen. Ik heb niet zo veel honger meer en wil mijn leven niet langer op het spel zetten.”

De Amerikaan besluit in 1967 een punt achter zijn indrukwekkende loopbaan te zetten. Hij begint een handel in klassieke auto’s, is jarenlang betrokken bij de organisatie en de jurering van het Concours d'Elegance in Pebble Beach en spant zich in de jaren negentig in voor het Formule 1-project in Indianapolis. Phil Hill overlijdt op 28 augustus 2008 op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van de ziekte van Parkinson.

Hij is tot op de dag van vandaag de enige in de Verenigde Staten geboren Amerikaanse wereldkampioen Formule 1. Mario Andretti is weliswaar ook Amerikaan, maar van geboorte een Italiaan.