Interview: Paul Stoddart terug in de paddock met ‘elfde Formule 1-team’

De tweezitters - twee omgebouwde Minardi Formule 1-auto’s - zijn al jaren een populaire verschijning bij autosportevenementen, al is het alleen al om de luide V10-motoren die achterin liggen te brullen. Zo zijn deze wagens al enige tijd een vaste waarde op het programma van de Australische Grand Prix in Melbourne. Toen de nieuwe bazen van de Formule 1 eerder dit jaar de tweezitters in actie zagen in Albert Park, waren zij gelijk verkocht. Het idee om ‘gewone fans’ de kans te geven met een echte Formule 1-auto mee te rijden, sluit immers naadloos aan op het voornemen van het Amerikaanse Liberty Media om het publiek meer bij de sport te betrekken.

Men ging gelijk met Stoddart om tafel om te kijken of hij niet vaker zijn tweezitters kon inzetten bij een Grand Prix. Zo kon het gebeuren dat er tijdens het raceweekend in Spanje voor het eerst een aantal keer per dag twee officiële Formule 1-tweezitters over de baan gingen, met achter het stuur oud-Minardi-coureurs Patrick Friesacher en Zsolt Baumgartner. Naast enkele VIP’s, zoals de Amerikaanse acteur Frankie Muniz, bekend van de tv-serie 'Malcolm in the Middle', en Formule 1-journalist Will Buxton, stapte er ook een dolgelukkige fan in die een competitie had gewonnen op het Fan Festival, zoals de vernieuwde fanzone is gedoopt.

De tweezitters werden gerund vanuit een garage in de Formule 1-pits, die het hele weekend vrij toegankelijk was voor iedereen die toegang had tot de paddock. Zodoende is Stoddart na ruim tien jaar weer terug in het Formule 1-wereldje. Motorsport.com zocht de Australiër op voor een interview. “Het draait allemaal om beleving”, vertelt hij enthousiast in één van de spierwitte motorhomes. “Het gaat erom dat we de Formule 1 dichter bij de mensen brengen. We willen ze alles laten zien, alles laten voelen en alles laten ruiken. En een paar gelukkigen mogen zelfs meerijden. Maar ook degenen die niet meegaan in de auto’s, genieten er met volle teugen van. Dat kun je wel zien aan het gezicht van eenieder die de garage komt bezoeken. Om alleen al zo dicht in de buurt van een Formule 1-auto te komen, is iets waar veel mensen over de hele wereld van dromen en waar je normaal gesproken nooit de kans voor krijgt. Dus daar draait dit allemaal om. We willen de Formule 1 een klein beetje toegankelijker maken. Maar ook niet te veel.” De koningsklasse moet immers wel zijn exclusieve uitstraling blijven houden.

De garage met aan weerskanten een tweezitter is indrukwekkend om te zien. “Het is allemaal zeer professioneel”, benadrukt Stoddart. “Je zou hiermee echt een team kunnen laten racen. Het is voor een groot deel de apparatuur die Manor vorig jaar gebruikte, dus het hoort ook allemaal thuis in deze paddock. We rijden al een tijdje met deze tweezitters, dat is niets nieuws. Maar wat wel nieuw is dat we nu de kans krijgen om het aan iedereen te laten zien en mensen een ervaring te geven die ze anders nooit zouden meemaken. We stellen ons ook zeer hulpvaardig op. Als mensen graag een foto van zichzelf willen hebben in de garage, dan laten we ze binnen en dan maken we een foto van ze.”

“Het plan is om straks ook ‘pitstop challenges’ te organiseren. Dat doen we hier [bij de Grand Prix van Spanje] nog niet, omdat we dit allemaal in een redelijk kort tijdsbestek hebben moeten organiseren. Maar alles wat nodig is voor een pitstop, is aanwezig”, vervolgt de voormalig Formule 1-teambaas. “En het is allemaal honderd procent hedendaags wat je ziet. Het zijn geen spullen van een jaar geleden of van tien jaar geleden, het is allemaal van nu. Alles wat je ziet staan, kan nog steeds worden gebruikt. Tijdens de races krijgen gasten de mogelijkheid om de wedstrijd vanuit de garage te volgen. Dit soort dingen waren in het verleden nooit mogelijk. We maken het dus allemaal toegankelijk voor de mensen.”

Spanje was niet gepland

Stoddart, die opereert vanuit de oude Minardi-fabriek in het Engelse Ledbury, legt uit dat het nog behoorlijk stressen was om alles op tijd gereed te hebben voor Barcelona. “Toen we hier voor het eerst met Liberty over spraken in Australië, was het de bedoeling dat we hiermee in Austin zouden beginnen. We hadden dus nog maanden en maanden om ons voor te bereiden. We zouden Austin en Mexico samen doen, dus back-to-back. Dit hield ook in dat het flyaway’s zouden zijn. Dus er was compleet geen druk. De auto’s zouden terugkomen uit Australië en dan zouden we daarna nog alle tijd hebben om ze over te spuiten en alles in gereedheid te brengen. We hadden het in Melbourne wel heel even over Barcelona, maar op dat moment was er geen sprake van dat we naar Spanje zouden gaan.”

Het hele gebeuren was ook bijna niet mogelijk geweest in Spanje. “Ik had het transport van de auto’s op het laatste moment nog veranderd van zeevracht naar luchtvracht. Ze zouden namelijk eigenlijk pas na deze race weer terug zijn. En dan zouden we Barcelona dus hebben gemist”, onthult Stoddart. “Ik weet niet waarom, maar om een of andere reden besloot ik op het laatste moment om de auto’s per vliegtuig terug te laten keren om ze zo snel mogelijk weer in de fabriek te hebben. De dag voordat ik met Liberty ging zitten, was de laatste dag dat ik dit nog kan veranderen. En toen heb ik gewoon maar ‘luchtvracht’ geroepen. Iets zei me dat ik dit moest doen. Als ze me tijdens die vergadering zouden vertellen dat ze dit in Barcelona al wilden hebben, wilde ik geen ‘nee’ hoeven te verkopen omdat het fysiek niet mogelijk was omdat de wagens dan nog op volle zee zouden zijn. Dus op de vrijdag liet ik dat veranderen en op de zaterdag was de vergadering en zeiden ze dat ze het nog niet in Barcelona wilden omdat ze er nog niet klaar voor waren. Maar na de Grand Prix van China, toen ze door omstandigheden niet konden rijden op vrijdag, kreeg ik een belletje met de vraag: ‘Kun je in Barcelona zijn?’ Ik zei: ‘Ja, hoor. Dat lukt wel.’ Maar dat was zo’n moment waarop je ‘ja’ tegen iets zegt en pas daarna begint te denken: ‘Kunnen we dit eigenlijk wel voor elkaar boksen?’ We hadden toen nog maar 3,5 week tot Barcelona.”

Manor-spullen en vliegtuigverf

In zeer korte tijd moest er van alles worden geregeld. “Je zal misschien wel weten dat de Manor-veiling op dat moment gaande was. Tenminste, die was nog niet begonnen, maar stond al wel aangekondigd. Die veiling zou pas dinsdag 16 mei aflopen. En we zaten ook nog met Pasen in die periode. Op de donderdag voor het paasweekend kwam ik eindelijk in contact met de mensen die gingen over de Manor-inboedel. Ik zei tegen ze: ‘Kijk, je kunt een veiling houden en dan zal ik de spullen ergens anders vandaan moeten halen - wat misschien niet eens had gehoeven omdat we ook nog een voorraad Minardi-spullen hebben, alleen zijn die niet van hetzelfde niveau als wat we nu hebben  - of je kunt de marktwaarde ervoor krijgen maar dan moet ik het wel meteen hebben.’ Ze moesten even met een paar mensen overleggen en vervolgens lieten ze weten dat het in orde was. De mensen van Gordon Brothers, de veilingmeesters, waren echt fantastisch. Ze hebben ons geholpen op Goede Vrijdag, zaterdag en de beide Paasdagen. Op dinsdag werd de deal rondgemaakt, werd het geld overgemaakt en werden de spullen opgehaald.”

“Maar omdat alles oranje en blauw [de kleuren van het Manor Formule 1-team in 2016] was, moesten we alles nog in recordtijd zien over te spuiten. We hebben een grote spuiterij voor vliegtuigen en ik heb letterlijk een Boeing 737 die op het punt stond om geverfd te worden, naar buiten laten duwen om onze spullen te kunnen laten doen", doet Stoddart uit de doeken. "Behalve de twee motorhomes die hier staan, ging het ook om een supporttruck en alle panelen in de garage, die ook allemaal blauw en oranje waren. We hebben twee spuiterijen. Eén in de hangars in Bournemouth en één in de fabriek in Ledbury. We moesten alles ineens flink opschalen omdat we niet genoeg mensen hadden om al het werk te doen. We moesten mensen terughalen die ergens anders aan het werk waren en moesten mensen vragen om in de weekenden en avonden door te werken. Uiteindelijk zijn we erin geslaagd om het in mum van tijd te doen. Vier dagen voor de motorhomes en zes dagen voor de rest. Er is 24 uur per dag gewerkt. En het is allemaal op tijd afgekomen.”

“Het meest grappige aan dit verhaal is misschien nog wel de verf", gaat Stoddart verder. "We moesten aan de slag en er stond alleen verf die bedoeld was voor dat vliegtuig, wat veel duurder spul is dan wat je op een motorhome zou spuiten. Alleen, het was er al. Ik vroeg: ‘Hoe lang duurt het om de verf te krijgen?’ En de jongens zeiden: ‘Oh, die krijgen we morgen of overmorgen wel binnen.’ Ik: ‘Maar wat staat daar dan?’ Zij: ‘Kom op, jij weet wel wat dat is.’ Ik: ‘Dat is witte verf.’ Na even te gekeken te hebben zei ik: ‘Het is nog prachtig wit ook. Goed, we gebruiken dit wel’. Dus deze motorhomes hier hebben nu een verfbehandeling gekregen die anders alleen voor Boeing Business Jets is voorbehouden.”

Kortsluiting en gesmolten bandenwarmers

“Zo waren er nog honderden andere uitdagingen", verzucht Stoddart. "We wisten bijvoorbeeld niet hoe we dit allemaal moesten opzetten, aangezien het niet onze spullen zijn. Maar al doende leert men. We hadden op donderdag nog een dure les met de motorhome waarin we nu zitten door te vertrouwen op de stroom van het circuit. We hadden die dag een flinke plensbui en kregen kortsluiting, waardoor drie setjes bandenwarmers zijn gesmolten. We moesten alle bedrading opnieuw doen in deze motorhome. Toevallig hadden we een paar elektriciens bij ons. We hadden extra mensen mee omdat we geen risico wilden nemen en daar zaten twee mensen tussen die eigenlijk elektriciën zijn. Die moesten dus ineens hun echte werk doen door alle bedrading te vervangen in de motorhome en de aanpassingen te doen die nodig zijn om alles op een generator te kunnen laten lopen. Het was een steile leercurve.”

“Ook dingen als teamkleding. Om dat allemaal geregeld te krijgen voor Pasen, was een hele klus. We vertrouwden de opdracht toe aan een bedrijf en op de donderdag voordat we vertrokken - de trucks moesten op de vrijdag, een week voor het raceweekend, de weg op - werd de teamkleding geleverd en bleek alles verkeerd! Dus we hebben vervolgens een ander bedrijf in Oxford gesmeekt overuren te maken tijdens het weekend, zodat we in elk geval wat polo’s en T-shirts hadden om het weekend mee door te komen. Op de maandag dat we naar Barcelona vlogen, hebben twee mensen van ons in Oxford meegeholpen om de dozen met kleding in te pakken. Die brachten ze rechtstreeks naar Bournemouth, waar het vliegtuig iets langer op de grond werd gehouden om alles nog mee te kunnen nemen naar Spanje. Dat is wel een voordeel van het hebben van je eigen vliegtuig! Maar iedereen kon de kleding pas hier passen. De ene broek bleek te lang en de andere weer te kort, waardoor we een aantal mensen de stad in hebben moeten sturen om broeken te halen. Het zijn van die gekke dingen die je gewoon vergeet te regelen. De auto's laten rijden kunnen we de hele dag met onze ogen dicht doen. Maar om alle zaken daaromheen voor elkaar te boksen in drie weken en drie dagen, dat was een hele toer.”

Stoddart vindt het geweldig om terug te zijn in de Formule 1-paddock. “Ik ben dol op deze plek. Ik heb het de afgelopen jaren enorm gemist. Formule 1 is iets wat in je bloed zit. Ik ben er twaalf jaar in werkzaam geweest tot het moment dat ik Minardi verliet. Ik heb vooral de mensen erg gemist. Ik ben blij dat ik weer terug ben, maar heb helaas nog geen moment gehad om even op en neer door de paddock te lopen en mensen gedag te zeggen, doordat we zo ongelooflijk druk waren om alles voor elkaar te krijgen. En er zijn steeds problemen die moeten worden opgelost. Je kunt niet een Formule 1-team opzetten in drie weken en drie dagen zonder dat je problemen tegenkomt. Er zijn altijd zaken waaraan je niet hebt gedacht of die je vergeten bent. Dat je iets nodig hebt en er dan achter komt: ‘Oh nee, het is nog in Engeland’. Of dat we iets niet van Manor hebben gekregen of niet uit onze Minardi-voorraad hebben gehaald.”

'Auto bouwen en je hebt een F1-team'

Stoddart vindt het fantastisch dat zijn tweezittersoperatie nu officieel deel uitmaakt van de F1-paddock. Of het niet begint te kriebelen om weer met een team aan het kampioenschap mee te doen? “Ik zou daar niet veel voor hoeven te doen! Ik hoef alleen de auto’s te bouwen en een paar aanpassingen te doen in de garage, maar voor de rest: alles is er. Maar, nee. Ik ben redelijk blij zoals het nu gaat. Ik heb ook een bedrijf dat vliegtuigmotoren bouwt en andere dingen in de luchtvaart doet. En dat loopt best goed. Daar moet ik ook een vinger aan de pols houden. Ik kan het combineren met wat ik hier doe, maar ik denk niet dat ik voldoende tijd heb om echt een Formule 1-team te runnen. Dat is namelijk behoorlijk intens. Er gebeurt veel achter de schermen waar veel mensen geen weet van hebben. Dus als het gaat om weer op een competitieve manier meedoen aan de Formule 1, dan zeg ik nee, dat laat ik liever over aan andere mensen, die nu de mooiste tijd van hun leven hebben, of de meest angstige tijd.”

De tweezitters zullen dit jaar dus nog zeker bij de Grands Prix van de Verenigde Staten en Mexico te bewonderen zijn. Stoddart: “Ik denk dat we ook nog een paar andere Europese races gaan doen, maar ik heb dan wel iets meer tijd nodig om het allemaal voor te bereiden, want dit was nogal een haastklus!”