Montreal door de jaren heen: vijf prachtige herinneringen

Na de Grand Prix van Monaco is het tijd voor opnieuw een klassieker op de Formule 1-kalender: de Grand Prix van Canada. De race op het Circuit Gilles Villeneuve is geliefd bij coureurs en fans en heeft door de jaren heen prachtige en onvergetelijke momenten opgeleverd. GPUpdate.net pikt er vijf uit.

[photo,286206,left,]

De allereerste Grand Prix van Canada meetellend voor het wereldkampioenschap Formule 1 was in 1967, op het levensgevaarlijke Mosport Park. In 1978, nadat tussendoor ook twee keer Mont-Tremblant aangedaan was, verhuisde de Canadese GP naar de huidige locatie in Montreal. De eerste winnaar op het toenmalige Circuit Île Notre-Dame was een Canadees: Gilles Villeneuve. Voor de vader van Jacques betekende het de eerste zege uit zijn carrière. In 1982, na de tragische dood van de Canadees in België, kreeg de baan de naam die het tot de dag van vandaag heeft: Circuit Gilles Villeneuve. Overigens wist na 1978 nooit meer een Canadees de Grand Prix van Canada te winnen. Zoon Jacques werd één keer tweede, in 1996.

[photo,286202,left,]

De Grand Prix van Canada in 1989 was onvergetelijk voor Formule 1-fans in België. McLaren-Honda was dat seizoen superieur, maar in Montreal stond voor het eerst sinds de tijden van Jacky Ickx weer een Belg op de hoogste trede van het podium. Na een vroege uitval van Alain Prost leek Ayrton Senna de race te gaan winnen, maar drie rondjes voor het einde begaf de motor van de Braziliaan het. Williams-coureur Thierry Boutsen, rijdend op de tweede plaats, nam de leiding over en boekte zo de eerste van zijn in totaal drie Grand Prix-zeges. Een ander opvallend feitje aan de Canadese race van 1989: Jonathan Palmer, de vader van Jolyon Palmer, reed hier voor de eerste en tevens laatste keer de snelste raceronde tijdens een GP.

[photo,286205,left,]

In 1989 verloor Senna de zege in Canada door een uitval drie ronden voor tijd. Dramatisch voor hem, maar de overtreffende trap daarvan was hetgeen Nigel Mansell twee jaar later overkwam. De besnorde Brit had met nog één ronde te gaan een straatlengte voorsprong en stevende af op een soevereine zege, maar na de allerlaatste hairpin viel zijn Williams ineens stil. De officiële lezing is dat hij getroffen werd door een elektrisch probleem, maar boze tongen beweren dat Mansell zelf het toerental te ver liet zakken omdat hij al aan het zwaaien was naar het publiek. Hoe dan ook: op enkele honderden meters van de finish viel Mansell stil en Nelson Piquet, die een halve ronde achterstand had, won plotseling de race. Mansell was ontroostbaar.

[photo,286208,left,]

Eerlijk zeggen: wie had geen tranen in zijn ogen, of in ieder geval een dikke laag kippenvel, tijdens de laatste rondjes en de huldiging van de Canadese Grand Prix in 1995? Weinig coureurs zijn erin geslaagd om in hun carrière zoveel harten van Formule 1-fans te stelen als Jean Alesi. Na zijn heroïsche optreden bij de Amerikaanse Grand Prix van 1990, waar hij in zijn Tyrrell rondenlang de veel snellere Senna achter zich hield en uiteindelijk tweede werd, voorspelden alle Formule 1-volgers de Fransman een gouden toekomst. Maar terwijl de podiumplaatsen zich opstapelden, bleef het goud buiten bereik. Tot die dag in Montreal, 11 juni 1995. Alesi leek 'gewoon' weer tweede te worden, maar plotseling werden er problemen met de Benetton van Michael Schumacher. Alesi nam de leiding over en won in een Ferrari met het startnummer 27, het nummer van Gilles Villeneuve. Het publiek in Canada ging volledig uit zijn dak en toen Alesi tijdens zijn uitloopronde stilviel, kreeg hij een lift van Schumacher. Het zou de enige Grand Prix-zege zijn uit de carrière van Alesi.

[photo,286203,left,]

Voor één van de meest bizarre ongelukken uit de historie van de Canadese Grand Prix gaan we terug naar 2008. Van een crash kijkt niemand op in Montreal, vooral in de laatste chicane ("Wall of Champions") heeft menig coureur zijn Waterloo gevonden. Maar in 2008 kregen Kimi Raikkonen, Lewis Hamilton en Nico Rosberg het voor elkaar om elkaar in de pitsstraat uit te schakelen. Het licht aan het einde van de pitsstraat stond op rood en dus zetten Raikkonen en Robert Kubica hun auto's daar na een pitstop tijdens een safety car-periode stil, netjes naast elkaar. Daar had Hamilton niet op gerekend, hij remde te laat en knalde op de achterkant van Raikkonen. Rosberg maakte in de Williams dezelfde fout en raakte op zijn beurt Hamilton. Deze kettingbotsing betekende voor Raikkonen en Hamilton het einde van hun race en Kubica, gestart vanaf P2, boekte vervolgens zijn eerste en enige Formule 1-zege ooit. Tweede werd Nick Heidfeld, zijn teamgenoot bij BMW Sauber. Wat de zege van Kubica extra speciaal maakte, is het feit dat hij een jaar eerder een angstaanjagende crash beleefde in Montreal. Een jaar later was hij ineens GP-winnaar én, voor het eerst, leider in het kampioenschap.