Moeilijkste deal in Formule 1 ooit? Het kopen van een McLaren gereden door Hakkinen

F1 sponsoring-goeroe Zak Brown is de man die het onwaarschijnlijke mogelijk maakte. Als fervent verzamelaar van raceauto’s, coureur met historische racewagens en daarnaast een voortreffelijk onderhandelaar, maakte Brown de deal van zijn leven toen hij Dennis overhaalde om afscheid te nemen van de Formule 1-bolide van Mika Hakkinen waarin de Fin de Britse Grand Prix van 2001 won.

Hoe kreeg hij dat voor elkaar?

“Het duurde ongeveer twee jaar”, vertelde Brown aan Motorsport.com. “Hij houdt een lijst in zijn koffer met al zijn auto’s; hij heeft er ongeveer 125. Het was de combinatie van Ron en Martin [Whitmarsh, voormalig COO van McLaren], en ik moet Whitmarsh enige credit geven omdat hij mij bij deze deal heeft geholpen. Het was een Martin/Ron deal: ik viel Ron ermee lastig en Martin wist daarvan. Ik had al veel zaken met hen gedaan, zowel met betrekking tot sponsoring als in GT3.”

“Toen ik hem eindelijk had overgehaald was ik verbaasd dat ik zo’n auto met geschiedenis in handen kreeg. Het had immers de Britse Grand Prix gewonnen [de enige Britse GP die Mika ooit won]. Dat was precies wat ik wilde: ik heb vier van dergelijke auto’s en Hakkinen was een van mijn favoriete coureurs. Dus het was mooi om die aan mijn collectie toe te voegen. De enige andere West-auto waar ik vanaf weet is in handen van Adrian Newey; de auto van Kimi Raikkonen en ik had liever eentje van Hakkinen. Het is een ongelooflijke bolide om te besturen, vooral de elektronica is ‘tricky’. Je hebt er een crew voor nodig.”

Brown’s autocollectie wordt onderhouden door zijn eigen raceteam, United Autosports, dat sinds 2009 actief is in de GT-racerij en volgend jaar overstapt naar de prototypes in de European Le Mans Series.

Wat is de sleutel tot succes?

Brown wordt veel grote deals toegeschreven en was ook verantwoordelijk voor het inbrengen van ‘nieuw geld’ aan sponsoring in de paddock. Dankzij de relaties die hij opbouwde door inkomstenstromen voor teams te genereren, is hij in staat om grip te krijgen op datgene wat onmogelijk lijkt.

“Ik doe zaken met deze heren en zo gaat dat ook met sponsoring – het is het doorzettingsvermogen dat zich uitbetaalt”, zei hij. “Ik heb je iets verkocht en nu geef je me iets.”

Zo leidde Brown’s betrokkenheid bij het titelsponsorschap van Martini bij Williams tot het verkrijgen van auto’s van Sir Frank. “Ik heb de kampioenschapsauto van Alan Jones uit de jaren tachtig, de Mansell-bolide dat in 1987 de Britse GP en nog vier andere wedstrijden won en de eerste F1-auto van Jacques Villeneuve waarin hij de Britse GP won en nog een paar andere races”, glimlachte hij.

Ook tot zijn F1-collectie behoort: een Lotus van Aytron Senna uit 1986, een Nigel Mansell Ferrari uit 1990 en de 2013-bolide van Lewis Hamilton. Over de laatste zei hij; “Daar moest ik flink m’n best voor doen!”

Hij voegde eraan toe: “Ik onderhoud een goede relatie met hen allemaal, dus ik kan auto’s krijgen die niet te koop staan. De Hakkinen-auto, de Jones en Villeneuve Williamsen en Lewis’ auto, die stonden niet te koop. Je moet weten wanneer je het moet vragen en dat is wanneer zij iets willen!”

“We hebben geluk dat we dergelijke relaties onderhouden en dat betekent dat we toegang krijgen tot auto’s waar andere mensen geen toegang tot hebben en de mogelijkheid om met hen te werken, zoals Mercedes. We hebben een paar reservemotoren voor mijn Hakkinen McLaren. Deze kun je niet van Mercedes kopen, je moet vertrouwen op sommige verstandhoudingen…”

De deal is pas het begin

Wanneer hij de auto in handen heeft, begint vaak de echte uitdaging pas: de auto op de baan zien te krijgen. Hoewel de Hakkinen McLaren nauwgezet geprepareerd was in Woking, arriveren niet alle auto’s in perfecte staat bij United.

Dean legde uit: “We hebben de Williams FW07 van Alan Jones vanaf de grond opnieuw opgebouwd. Toen we hem uit elkaar haalden, bleken enkele onderdelen niet origineel te zijn. Een voorbeeld: het was van oorsprong een ground effect-bolide en hij had in het verleden overduidelijk schade opgelopen dus hebben de vorige eigenaren standaard sidepods gebouwd: dezelfde vorm en het zag er prima uit, maar het was niet precies zoals wij wilden.”

“Dankzij de relatie van Zak met Williams, gingen we naar hun fabriek toe. Zij hadden ons niet beter kunnen helpen. Ze hadden er nog eentje in hun museum staan en wij mochten hem volledig onder de loep nemen. We kregen zelfs de tekeningen, dus we konden onze versie weer precies op orde brengen. Tijdens de Williams-dag op Silverstone reden we met deze auto. Williams was blij om te zien dat zo’n belangrijk deel uit hun historie weer op het circuit reed. Dickie Stanford was de man die ons geholpen heeft – hij werkte ook mee aan het origineel – en zei: ‘Beter dan dit kan je het niet krijgen’. Op Silverstone zei hij: ‘Jullie hebben het perfect gedaan’. Een mooie bevestiging voor onze jongens.” Brown voegde toe: “Ik denk dat zij de auto’s graag op het circuit zien rondrijden. Zij willen dat ze in de juiste handen zijn, ze willen niet dat een autohandelaar erin rijdt en ermee over de kop slaat.”

En nu?

Je krijgt het gevoel dat Brown niet iemand is die lang op zijn lauweren blijft rusten, en dat er om de hoek altijd wel weer een nieuwe deal wacht. Wat dacht je van het kraken van de moeilijkste noot die er bestaat: Bernard Charles Ecclestone? Iedereen weet dat hij een bunker vol met Brabhams heeft – naast vele andere ware klassiekers – ergens goed verstopt. Wat dacht je daarvan, Zak?

“Ik heb het geprobeerd”, erkende hij. “Ik wil een Brabham. Hij zei: ‘Als je er eentje wilt, koop dan ook de andere 44 en verkoop ze’. Ik heb geprobeerd een Brabham van hem over te nemen maar ik heb geen interesse in de koop van 44 auto’s. Ik blijf het proberen, ik wil ontzettend graag een Brabham. Hij heeft ze daar maar gewoon staan. Een Piquet is de auto die ik wil.”

Nou, als iemand het kan… en je krijgt het gevoel dat de passie voor het ‘onmogelijke’ mogelijk maken, hetgeen is dat hem motiveert.