Todt bezoekt vriend Schumacher nog steeds: "Ik houd echt van hem"

Todt vierde als teambaas van Ferrari jarenlang grote successen met het Formule 1-icoon. Hij plaveide de weg voor de komst van Schumacher in 1996 en onderhield sindsdien een goede band met de Duitser. Het bleek ook meteen de basis te zijn voor zeer succesvolle jaren bij het merk uit Maranello, met maar liefst vijf rijderstitels van Schumacher in dienst van de Scuderia als gevolg. Ook na het vertrek van Schumacher uit de koningsklasse – en zelfs na zijn uiterst onfortuinlijke skiongeluk eind 2013 – bleef de onderlinge relatie tussen beide heren uitstekend.

Todt laat tegenover The Times dan ook weten tot op de dag van vandaag contact te onderhouden met de kampioen van weleer. “Ik bezoek hem weer, minstens twee keer per maand. Ik zie hem en ik zie zijn familie. Ik houd gewoon van Michael Schumacher”, laat een openhartige Todt weten. Over de gezondheidssituatie van de Rekordmeister mag de Fransman echter veel minder loslaten. “Ik kan daar alleen maar over zeggen dat het privé is.” Toch laat de FIA-voorman zich nog wel een kleine indicatie ontvallen. “Ik zou wensen dat de situatie een andere was [dan de huidige].”

Schumi's eerste Ferrrari-titel als onvergetelijke herinnering

Bij een dergelijk gesprek over zijn relatie met Schumacher gaan de gedachten van Todt al snel terug naar Suzuka 2000, waar Schumi zijn eerste wereldtitel voor het Italiaanse team binnensleepte. Het zijn voor Todt onvergetelijke momenten, die hij de rest van zijn leven koestert. “Als mensen mij tegenwoordig naar mijn mooiste herinnering vragen, dan is dat voor mij heel duidelijk de race in Suzuka tijdens het seizoen 2000. Toen bracht Michael ons na twintig jaar eindelijk weer de wereldtitel”, blikt de FIA-preses terug op de voor hem memorabele race.

“Ik herinner me de vreugde toen Michael na de tweede pitstops voor Mika Hakkinen op de baan kwam nog altijd als de dag van gisteren. En ook de spanning die volgde, omdat er toen nog dertien eeuwig lange ronden te rijden waren”, haalt hij de beslissende momenten achttien jaar na dato nog eens boven. “Maar ik denk nog altijd het meest terug aan de enorme explosie van geluk op het moment dat hij over de finish reed. Dat moment zal ik nooit vergeten.”