De innovatieve ophanging van McLaren nader bekeken

De teams willen tijdens de presentatie van de nieuwe bolide niet het achterste van de tong laten zien. Daarom ontbreken vaak belangrijke concepten of worden onderdelen met behulp van Photoshop zorgvuldig weggewerkt. Tijdens de tests is die mogelijkheid er niet en staan op alle punten van het circuit fotografen met grote telelenzen in de aanslag, klaar om elk detail op de gevoelige plaat vast te leggen. 

McLaren MCL33 achterzijde

Illustratie: Giorgio Piola

Een van de opvallende concepten voor aankomend seizoen is de agressieve achterwielophanging van McLaren. De Britse formatie heeft de positie waar de bovenste wishbone verbonden is aan het chassis veranderd. Door de overstap van Honda- naar Renault-motoren moest laat in het ontwerpproces de ophanging aangepast worden. De ontwerpers van het team hadden al snel in de gaten dat er op dit vlak nog heel wat winst te behalen viel. Dat resulteerde in een samenvoeging en verplaatsing van de wishbones om de meest ideale aerodynamische vorm te creëren. 

McLaren MCL33 achterwielophanging

Foto: McLaren

McLaren is al vaker innovatief te werk gegaan met de achterwielophanging om de aerodynamica te verbeteren. In 2013 introduceerde de formatie uit Woking een kapje bovenop de wishbones zodat de luchtstroom minder gehinderd zou worden door de ophanging. 

McLaren MP4/28 achterwielophanging

Illustratie: Giorgio Piola

Een jaar later ging het team nog een stapje verder. De positie van de wishbones werd veranderd om het geheel beter te stroomlijnen. De lagere wishbone kreeg een vleugelprofiel net zoals in 2007 gebruikt werd. 

2014 McLaren MP4-29 detail ophanging

Illustratie: Giorgio Piola

Een van de meest extreme concepten in de historie van de Formule 1 was de vlindervormige ophanging op de MP4/30. Door deze unieke vorm werd de luchtstroom beter gekanaliseerd en dat verbeterde de efficiëntie van de diffuser. 

McLaren MP4/30 vergelijking van de achterwielophanging

Illustratie: Giorgio Piola

Het jaar daarna had McLaren de hoek van de wishbones ingrijpend veranderd, met de bovenste veel verder naar voren dan de onderste bevestiging. Ook dit was bedoeld om de diffuser van meer schone lucht te voorzien. 

De laatste tijd proberen de teams de ophanging vooral te gebruiken als vleugelprofiel. Toro Rosso experimenteerde hier in 2015 uitgebreid mee.  

Toro Rosso STR10 achterwielophanging en Mercedes W06 voorwielophanging

Illustratie: Giorgio Piola

McLaren is nu nog een stap verder gegaan door de volledige bovenkant van de ophanging te verpakken waardoor het één geheel is geworden. Dat moet zorgen voor betere aerodynamische prestaties. Daarnaast is de bevestiging van de pushrod zo ver mogelijk verwijderd van het wiel om de luchtstroom zo min mogelijk te beïnvloeden. 

Alle teams proberen continu de luchtstroom aan de binnenzijde van de achterwielen te optimaliseren. Elke verandering die ervoor zorgt dat de stroming minder gehinderd wordt zorgt voor winst. Het concept van McLaren brengt echter ook nadelen met zich mee: het gewicht en de stijfheid van de ophanging nemen toe. De ontwerpers zullen er echter van overtuigd zijn dat de voordelen de nadelen overstijgen. 

Met medewerking van Giorgio Piola en Jonathan Noble