Jos Verstappen: "Had betere carrière kunnen hebben met andere keuzes"

De coureur uit Montfort maakte op jonge leeftijd snel reclame voor zichzelf, ergens wel vergelijkbaar met hoe zoonlief Max Verstappen dat jaren later ook zou doen. Jos veroverde twee Europese titels in de karting en reed zich via de Formule Opel, het Duitse Formule 3-kampioenschap en het winnen van de Masters of Formula 3 in de kijker bij Formule 1-teams.

Het werd uiteindelijk beloond met een eerste test voor Footwork, in september van het jaar waarin hij ook de Masters won (1993). "Tja, dat voelt zeker niet meer als de dag van gisteren", graaft hij voor de Formule 1-podcast Beyond the Grid eens diep in zijn geheugen. "Mijn eerste Formule 1-test, in Estoril, ging trouwens best goed. Dat heeft toen eigenlijk een soort van hype opgeleverd." Jos noteerde tijdens die test een tijd waarmee hij zich als tiende zou hebben gekwalificeerd voor de Grand Prix van het voorgaande weekend. Hij was zelfs drie tienden sneller dan de Footwork-coureurs van dat jaar.

Het gevolg laat zich al raden. Verstappen stond definitief op de radar en mocht zich verheugen op de interesse van nagenoeg alle Formule 1-teams. De overlevering wil zelfs dat enkel Ferrari en Williams niet geïnteresseerd waren in de diensten van de Limburger. "We hadden inderdaad wel contact met de meeste teams. Zo heb ik na die test ook nog een dag voor McLaren getest op Silverstone en spraken we met Eddie Jordan, Flavio Briatore en vele anderen."

Briatore voerde het woord namens Benetton en wist Verstappen uiteindelijk aan zich te binden. De reden was een even duidelijke als - met de kennis van toen - logische: de Italiaan strikte hem eerst als testcoureur en bood hem bovenal een racezitje aan voor 1995. De realiteit haalde dat contract echter in. JJ Letho brak zijn nek voorafgaand aan het seizoen, waardoor Verstappen al een jaar eerder dan gepland mocht opdraven. "Of ik klaar was voor mijn debuut? Nee, absoluut niet. Fysiek was ik er niet klaar voor en qua ervaring eigenlijk ook niet", reageert Verstappen stellig.

"Tijdens het seizoen doe je die ervaring wel op, maar dan maak je gaandeweg al fouten. En er was ook niemand om mij te helpen, dat heeft zeker een grote rol gespeeld. Als je een kans krijgt bij een topteam en niet presteert, ga je namelijk een lastige carrière tegemoet." Dit sombere toekomstbeeld werd versterkt doordat Jos instapte naast ene Michael Schumacher, in alles de eerste man binnen Benetton. "Ja, honderd procent. Dat gold voor Flavio en iedereen eigenlijk wel. Maar goed, hij won natuurlijk ook races en vocht voor het kampioenschap, dus ergens begreep ik dat ook nog wel."

Diezelfde Schumacher stak hem in Hongarije nog wel de helpende hand toe, waardoor Verstappen zichzelf van een ronde achterstand kon ontdoen en ten koste van Martin Brundle zijn eerste podium pakte. "Maar ik wil daarmee niet zeggen dat ik echt heb teruggeslagen. Ik was normaal als vierde geëindigd, alleen voor mij ging de McLaren van Brundle stuk. Dat was ook wel een beetje geluk." Desalniettemin kwam dit bezoekje aan het ereschavot na een periode vol tegenslagen wel als een gewenste opsteker. "Het voelde zeker goed, ja. Ik had een lastige tijd, dus dat podium was zeker welkom. Het kwam op het juiste moment."

 

Op Spa zou nog een tweede podium volgen, maar dat bleek niet afdoende om zijn toekomst bij Benetton veilig te stellen. Briatore ruilde de Nederlander in voor Johnny Herbert, waardoor Verstappen bij het meer bescheiden Simtek belandde. "Ik geloofde toen nog steeds wel in mezelf. Ik zag het niet als het einde van de wereld en dacht dat ik het nog steeds kon", bleef Verstappen strijdbaar. "Maar tegen het einde van mijn carrière besefte ik wel: ‘Oké, dit is het dan.’ De route via Arrows en Tyrrell was best lastig. Het laatste jaar was ik er ook wel een soort van klaar mee. Ik begon aan raceweekenden zonder serieuze kans op overwinningen of podia en kon dat niet meer opbrengen."

Een ambitieus Formule 1-project van Honda leek eind jaren negentig nog wel even soelaas te bieden, maar kwam na het overlijden van Harvey Postlethwaite ook niet van de grond. Hierdoor bleef het voor Verstappen senior bij twee podia. En dat terwijl hij in 1993 nog te boek stond als groot talent, dat het zeker zou maken in de koningsklasse. "Mijn eigen carrière had veel beter kunnen verlopen, als we andere keuzes hadden gemaakt", weet de hoofdrolspeler zelf ook. Eén van de meest significante keuzes betrof natuurlijk het instappen bij Benetton. "Als je terugkijkt, had ik misschien beter naar een kleiner team kunnen gaan. Daar leren van je fouten en dan pas bij een sterker team proberen te komen. Dat was logischer geweest dan meteen beginnen bij een topteam."

Desondanks heeft Verstappen geen spijt, wrok of wat dan ook. "Op zo'n moment maak je natuurlijk een keuze op basis van de informatie die je hebt. Als ik het opnieuw kon doen, had ik het natuurlijk anders gedaan. Maar het is oké zo, ik heb geen spijt." Dat laatste komt ook deels doordat Jos zijn zoon wel ziet slagen op het hoogste niveau. "Ik ben een gelukkig man, zeker doordat ik het heb kunnen doorgeven aan Max." Als hij met het mes op de keel zou moeten kiezen, plaatst hij succes van Max namelijk nog boven een eigen loopbaan vol furore. "Absoluut, je wil toch altijd het beste voor je kinderen. Ik heb mooie dingen meegemaakt en ervan genoten, dat heeft ons bovendien gegeven wat we nu allemaal hebben."

Coronel over Jos: "Heeft F1 in Nederland op de kaart gezet"