Interview Jaime Alguersuari: Van F1 naar DJ en nu zijn comeback

Op 1 oktober 2015 maakte de destijds pas 25 jaar oude Jaime Alguersuari officieel bekend zijn helm aan de wilgen te hangen. De Spanjaard nam per direct afscheid van de racerij. De sport - en met name zijn Formule 1-tijd - had diepe wonden achtergelaten en het was tijd om zichzelf terug te vinden. Het was niet alleen een keerpunt in zijn professionele loopbaan, het was een keerpunt in zijn leven. Alguersuari zocht zijn heil in de elektronische muziek en groeide uit tot een opmerkelijk succesvolle DJ. Een nieuwe naam, een nieuw publiek. Hij bouwde een hoge muur voor alles dat te maken had met de racerij en stortte zich vol overgave op zijn nieuwe leven. Onder artiestennaam Squire vond hij Jaime terug. Onze collega Roberto Chinchero, Formule 1-journalist bij Motorsport.com Italië, sprak uitgebreid met hem.

Laten we teruggaan naar een voor jou moeilijke dag: 6 juni 2015. Je bent in Moskou voor de negende ronde van het Formule E-kampioenschap…

“Ik had mezelf van kinds af aan beloofd dat ik zou stoppen op de dag dat ik geen lach meer zou hebben onder de helm. Het zou dan geen zin hebben om door te gaan. Dat moment kwam op die dag in Moskou: ik viel flauw. Het was geen toeval, ik zat al geruime tijd niet lekker in mijn vel. De gedachte om weer de baan op te moeten vond ik maar niks. Ik realiseerde me dat het niet langer het leven was dat ik wilde leiden.”

Tekst gaat verder onder de foto

Vier maanden later maakte je bekend de racerij te verlaten…

“Ik nam vol teleurstelling en met veel pijn afscheid, want mijn hoofd zat nog in de Formule 1. Dat zou lang een open wond blijven. Ik voelde dat ik op persoonlijk vlak weer mezelf moest worden, uitvinden wat ik wilde doen in het leven. Ik was ongelukkig. Ik was niet blij als ik racete en dit werk moet je met liefde doen anders kan je niet het beste uit jezelf halen. Toen ik in Moskou flauwviel wist ik dat er iets mis was. Het was een overduidelijke wake-up call. Ik was mezelf niet meer, ik was niet gemotiveerd, ik had zelfs geen lach meer op mijn gezicht. Zelfs in het team gingen dingen niet goed. Ik had nog wel het verlangen om te winnen maar we begrepen niet waarom we soms traag waren en soms niet. Ik heb ontzettend veel nagedacht om de oorzaak te achterhalen maar het was het eerste jaar van de Formule E en er waren nog zoveel problemen.”

Laten we een stapje terug in de tijd zetten. Na het ontslag door Helmut Marko duurde het drie jaar voordat je de sport vaarwel zei.

“Die periode leefde ik met woede en afkeer tegen de Formule 1, tegen Helmut Marko, tegen Red Bull, tegen alles dat was gebeurd. Ik probeerde het nog even als commentator in de Formule 1 voor Movistar maar zodra we op het circuit arriveerden voelde ik me niet goed worden. Ik was daar niet gelukkig, op dat moment moest ik daar niet zijn. En ik was pas 23 jaar oud. Op dat moment klampte ik me vast aan een groot talent dat ik altijd al had: de passie voor muziek.”

Tekst gaat verder onder de foto

Waar kwam dat muzikale talent vandaan?

“Mijn ouders gingen vaak naar Ibiza en ik heb daar een groot deel van mijn leven doorgebracht. Ik heb er veel vrienden en ik hou ontzettend van die plek. In Ibiza begon ik op zeer jonge leeftijd naar elektronische muziek te luisteren. Op mijn vijftiende produceerde ik mijn eigen muziek, puur uit passie, en daar ontstond de naam Squire: mijn alter ego dat ik in 2009 creëerde. Dat viel min of meer samen met mijn debuut in de Formule 1 in de Grand Prix van Hongarije met Toro Rosso. De passie voor muziek stond jaren ‘on hold’. Ik had andere dingen te doen, ik was professioneel coureur, maar ik wist dat ik altijd een plan B achter de hand had.”

Hoe belangrijk was Squire in de zoektocht naar jezelf?

“Ontzettend belangrijk. Toen ik de racerij verliet nam ik afscheid van Jaime Alguersuari. Ik creëerde een nieuwe persoonlijkheid, Squire, en ik was die persoon. Ik maakte een nieuwe start, ik verwijderde zelfs al mijn social media-profielen. Een foute beslissing maar op dat moment voelde het goed. Het voelde als een nieuwe start. Ik schreef muziek, was bezig met iets dat niets te maken had met de racerij, en ik kwam in een nieuwe omgeving terecht waar ik mezelf kon zijn.”

In de muziekindustrie kreeg je geweldige reacties. Maar toen gebeurde het.

“Op een dag kreeg ik een telefoontje van Sete Gibernau, een vriend van de familie. Hij nodigde me uit om een weekend samen door te brengen. In de buurt van zijn huis, nabij Barcelona, ligt een supermotard- en kartcircuit dus daar gingen we heen. Ik had zeven jaar niet op een kart gezeten. Het was een heel bijzonder moment. Ik zette mijn helm op, reed de baan op met een KZ (een schakelkart) en ronde na ronde voelde ik de sensatie die ik allang vergeten was. Ik had onder de helm een lach op mijn gezicht en riep: ‘Woah!’. Vervolgens begon ik snel na te denken: ik ben nog niet zo oud, het gaat helemaal niet zo slecht. Als ik wat gewicht verlies… Ik weet niet wat er gebeurde maar ze zeggen in dergelijke situaties vaak dat je het licht hebt gezien. Ik realiseerde me dat dat in mijn geval ook zo was: ik wilde weer racen.”

Tekst gaat verder onder de foto

Denk je dat dat echt toevallig was of was dat moment anders ook gekomen?

“Het kon gebeuren omdat ik me een ander persoon voel. Ik ben Squire maar ik voel me weer Jaime Alguersuari. Ik kan de Formule 1-paddock weer inlopen en Christian Horner en Helmut Marko gedag zeggen, ik kan weer lachen. Het heeft even geduurd voordat ik me weer goed voelde over mezelf, voordat ik om kon gaan met situaties die ik niet leuk vond. Vandaag de dag doen ze me minder pijn dan vroeger. Ik ben 31 jaar oud en ik voel me als herboren. Ik ben Jaime en ik ben Squire. Ik kan veel en ik voel me in elke situatie op mijn gemak. En ik waardeer de kans dat ik weer kan racen. Je hebt geen idee hoeveel plezier ik heb op de kart! Ik heb diverse mensen ontmoet die ik nog ken uit mijn jeugd. Ze werken nog altijd met dezelfde passie.”

Heb je je eigen levensverhaal herschreven?

“Ik heb het geluk gehad al die kansen te hebben gekregen. Ik heb veel geracet, ik heb de Formule 1 gehaald, daar heb ik punten gescoord. Ik had natuurlijk een kans kunnen krijgen bij Red Bull of in een competitievere auto maar ik ben me gaan realiseren dat ik bevoorrecht was en dat ik daar dankbaar voor moet zijn. Dat realiseerde ik me echter pas na een tijd. Het duurde tien jaar voordat de cirkel rond was. De cirkel is rond nu ik besloten heb de baan weer op te gaan. Ik heb ook een boek geschreven, getiteld ‘Jezelf opnieuw uitvinden’. Daar heb ik twee jaar over gedaan en dat heeft me geholpen. Ik keek in de spiegel toen ik het schreef.”

Wat gaf je het vertrouwen om je comeback te maken?

“Vroeger, als ik op televisie iets zag dat gerelateerd was aan de Formule 1, zapte ik weg. Datzelfde gebeurde als ik wat las in de krant, dan sloeg ik direct de pagina om. Nu kan ik de AlphaTauri-pitbox binnenlopen en Franz Tost een knuffel geven. Toen ik het glas halfvol begon te zien, realiseerde ik me hoeveel geluk ik heb gehad.”

Hoe ontstond het idee om te gaan deelnemen aan het EK en WK karting?

“Ik ging terug naar de karting paddock en vroeg Giancarlo Tinini (oprichter van het succesvolle CRG-team) wat hij van mijn idee vond. Hij zei: ‘Oké, maar ga trainen’. Hij adviseerde om deel te gaan nemen aan het Spaans kampioenschap, waarin ik vorig weekend heb gereden.”

En het ging uitstekend, je stond op pole?

“Het ging heel erg goed. Helaas kon ik door een pijnlijke rib het weekend niet afmaken. Het is een geweldige omgeving, ik heb veel kinderen ontmoet en ouders vroegen me om advies over de carrière van hun kind. Ik zei: ‘Heb plezier en realiseer je dat je veel geluk hebt dat je hier kunt zijn!’.”