Interview: Leclerc vastberaden om Ferrari weer naar top te leiden

Tot het najaar van 2019 leek de carrière van Charles Leclerc via een steile weg omhoog te lopen. Wat voorbestemd leek voor jeugdvriend Jules Bianchi wist Leclerc uiteindelijk voor elkaar te boksen: het gedroomde Ferrari halen en aldaar het hoofd boven water houden. Sterker nog: Sebastian Vettel verdween meer en meer naar de achtergrond in Maranello en met overwinningen op Spa en vooral Monza wist Leclerc de Scuderia voor zich te winnen.

Leclerc belichaamt inmiddels de toekomst van Ferrari, al is er wel een kink in de kabel gekomen. Noem het een onvoorziene knik naar beneden in de steile weg omhoog. De motorische schikking met de FIA heeft Ferrari ver teruggeworpen, met een verloren 2020 tot gevolg. Leclerc kon zijn goede resultaten uit 2019 geen vervolg geven, al vertelt dat niet het hele verhaal. Zo heeft de 23-jarige zichzelf wel doorontwikkeld als coureur en heeft hij zijn positie binnen Ferrari verder verstevigd. In een uitgebreid gesprek met de Italiaanse tak van Motorsport.com gaat de kroonprins van Ferrari uitgebreid in op verleden, heden en toekomst.

Charles, allereerst maar eens: heb je inmiddels een huis gevonden in het mooie Maranello?

Jazeker, dat is al een tijdje geleden gelukt hoor.

Het lijkt erop dat je eenmaal in Maranello ook meer tijd doorbrengt in de fabriek. Heeft dat iets met de komst van Carlos Sainz te maken, hij is tegenwoordig ook veel in Maranello?

Nee, zeker niet. Dat staat er los van. In werkelijkheid breng ik nu net zo veel tijd in de fabriek door als voorheen. Voor buitenstaanders lijkt het misschien alsof ik er vaker ben, maar dat komt doordat ik er meer foto's van deel op sociale media. En natuurlijk ook doordat ik geen enkele padelwedstrijd [mix van tennis en squash] meer wil missen! Maar nee, zonder gekheid: het enige aspect dat nu anders is, is dat ik meer tijd met mijn teamgenoot doorbreng. Seb en ik kwamen elkaar vaak tegen, dat ik aankwam en dat hij wegging bijvoorbeeld. Nu ben ik er vaak op dezelfde dagen als Carlos en brengen we automatisch meer tijd met elkaar door.

Over Carlos Sainz gesproken, wat kan hij in jouw optiek toevoegen aan dit Ferrari?

Nou, hij heeft in de voorbije jaren in ieder geval voor verschillende teams gereden. Dat is op zichzelf al van meerwaarde, het is zeer interessant om te horen hoe andere teams werken. Daarnaast valt mij op hoe ontzettend gemotiveerd hij is. Dit is zijn eerste jaar bij Ferrari en je ziet aan alles dat hij het meteen goed wil doen. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk voor het hele team. Ik denk ook dat het voor een team goed is om twee coureurs te hebben die volop pushen, dat hebben we in deze tijd zeker nodig om weer te kunnen winnen.

Dat winnen zal wel een project van de lange adem worden gezien de huidige stand van zaken. Hoe is jouw contact met Ferrari-topman John Elkann in dat opzicht?

Goed. John belde mij vlak voordat het nieuwe seizoen van start ging nog even. Hij wil zelf van alles op de hoogte zijn, van de nieuwe auto tot onze verwachtingen en het algemene gevoel. We praten gewoon op een hele goede manier met elkaar, iedere keer dat het nodig is.

 

Je bent net aan jouw vierde seizoen in de Formule 1 begonnen, het derde jaar met Ferrari. Wat is het mooiste moment tot dusver en wat het meest vervelende moment geweest?

Het mooiste moment is makkelijk, dat kunnen de meeste mensen volgens mij al raden. Dat is natuurlijk de zege op Monza in 2019 geweest. Het beroerdste moment vond trouwens ook in 2019 plaats. Dat was namelijk de Grand Prix van Monaco. Ik wist Q2 niet eens te halen en viel tijdens de race uit na een aanrijding. Dat was gewoon een erg slecht weekend van mijn kant.

Vorig jaar was ook balen natuurlijk. 2020 was absoluut niet het seizoen waarop Ferrari had gehoopt. Toch kwam jij nog een stuk beter uit de verf dan teamgenoot Sebastian Vettel. Weet je inmiddels hoe dat kan, waar je het verschil hebt gemaakt?

Nee, dat is vooral een kwestie van gevoel en misschien van rijstijl geweest. Ik vind het best fijn als er wat beweging in de achterkant van de auto zit, dat gebruik ik juist in de bochten. De achterkant van de SF1000 was behoorlijk instabiel, maar dat was voor mij geen groot probleem. Ik kan natuurlijk niet voor Seb spreken, maar dat aspect paste op zich wel bij mijn rijstijl.

Jullie hebben twee seizoenen intensief samengewerkt, ga je dit jaar iets van Seb missen?

Zeker wel, dat begint al met zijn ervaring. Hij kan heel analyserend naar dingen kijken, daar heb ik zeker van geleerd. Hij was ook erg gedetailleerd en ik realiseerde me na verloop van tijd pas dat juist die details het verschil maken op het circuit. Het is voor mij erg interessant geweest om dat van dichtbij te zien. Seb is sowieso een goed persoon, zijn eenvoud valt enorm te prijzen.

Als je dit jaar wordt ingehaald door Sebastian op de baan, voelt dat dan nog vreemd?

Nou, ik denk echt niet 'oh, hij was mijn teamgenoot, ik heb hem verslagen en nu rijdt hij ineens voor mij'. Als ik het vizier eenmaal naar beneden heb, dan is er geen ruimte meer voor die gedachten. Dan ben ik volledig op mezelf, op de auto en op de uitdaging van dat moment gefocust. Als Seb mij voorbij gaat, zal ik er alles aan doen om hem zo snel mogelijk terug te pakken en spelen er helemaal geen andere dingen door mijn hoofd.

 

Dan het sportieve plaatje van dit jaar. De nieuwe Ferrari-auto van dit jaar lijkt iets beter, maar eerst even algemeen: hebben wij de reglementsveranderingen voor 2021 allemaal onderschat? Is het gevoel in de auto nu heel anders dan vorig jaar?

Mijn rijstijl is niet anders hoor, maar ik heb wel het één en ander moeten aanpassen. Je kunt in de bochten bijvoorbeeld minder pushen doordat de achterkant van de auto dit jaar lastiger in bedwang te houden is. Dat komt natuurlijk wel door die aangepaste vloer.

Ferrari wordt naar voren geschoven als team dat positief kan verrassen, deel jij die mening?

Ik denk dat ons team goed werk heeft geleverd, maar we moeten wel met beide benen op de grond blijven. We zijn ervan overtuigd dat we er werkelijk alles aan gedaan hebben, maar in de Formule 1 blijft alles relatief en moet je altijd een slag om de arm houden. Hoe goed wij hebben gewerkt, blijkt alleen maar in vergelijking met onze tegenstanders. In dat opzicht wil ik na deze ene race nog niet op de zaken vooruit lopen.

Je lijkt gezien de huidige situatie in ieder geval nog geduld te moeten opbrengen. Is dat eigenlijk moeilijk voor een coureur?

Nou ja, je zult wel moeten. Dat heb ik gaandeweg trouwens ook geleerd. Een paar jaar geleden kon ik absoluut nog niet geduldig zijn. Maar bij technisch malheur en dergelijke moet je toch proberen om kalm te blijven. Het draagt niets bij om boos of ongeduldig te worden. In dat opzicht ben ik een stuk volwassener geworden. Dat gezegd hebbende, kan ik natuurlijk niet wachten om weer races te winnen. Het doel van een coureur is en blijft altijd hetzelfde.

Dat is in ieder geval een punt van persoonlijke ontwikkeling geweest. Daarover gesproken: toen je bij Ferrari kwam, gaf je aan dat je nog beter moest worden in technische aspecten en het managen van de banden. Heb je daarmee al vooruitgang geboekt?

Ja. Ieder jaar heb ik een lijstje met verbeterpunten in mijn hoofd, dat gaat om hele specifieke doelen. Bandenmanagement hoort daar zeker bij. Ik denk dat ik mezelf op dat vlak al enorm heb verbeterd, al blijft er altijd werk aan de winkel. Het is namelijk heel complex en iedere keer in de auto is weer anders, ofwel met verbeteringen om een snelle ronde te klokken ofwel voor een betere race pace. Het gaat met de banden om details, maar juist die maken het verschil.

 

Dan wat meer algemeen. In F1 blijft de eeuwige vraag in hoeverre succes toe te schrijven valt aan de auto en in hoeverre aan een coureur. Hamilton kreeg na de invalbeurt van Russell bijvoorbeeld de kritiek dat het bij Mercedes alleen om de auto draait. Hoe zie jij dat?

Dat is allemaal onderdeel van het spelletje hè. Ik leer ieder jaar ietsje meer dat ik vooral verantwoording aan mezelf moet afleggen, en niet zozeer aan anderen. Ik weet namelijk precies wanneer ik iets goed heb gedaan en wanneer iets beter had gekund. Het omgekeerde van jouw vraag is trouwens wel het geval: dat ik alles heb gegeven en het ook goed heb gedaan, maar dat het door buitenstaanders niet wordt gezien. Dat kan soms best frustrerend zijn.

En terugkomend op Lewis en die kwestie, ik denk dat zijn erelijst al wel genoeg zegt. Natuurlijk zullen er altijd mensen blijven die zeggen dat hij steeds in de beste auto zit en daardoor wint, maar ik denk eerlijk gezegd dat hij niet voor niets in die beste auto is terechtgekomen.

Feit is wel dat het kampioenschap in de laatste zeven jaar slechts door één team en door maar twee coureurs is gewonnen. Dat voedt natuurlijk de gedachte dat de keuze voor een bepaald team heel bepalend is voor de carrière van een coureur. Hoe zie jij dat?

Nou ja, dat is natuurlijk wel waar. De keuzes die je naast de baan maakt, kunnen je carrière voor een heel groot gedeelte beïnvloeden. Maar als ik puur naar mezelf kijk, dan ben ik juist erg blij en trots om Ferrari-coureur te zijn. Dat is altijd een grote droom van mij geweest. Ik zie het in deze tijd dan ook als een uitdaging om eraan bij te dragen dat dit team weer een winnend team wordt. Keuzes voor een bepaald team zijn inderdaad van cruciaal belang, en dat weet ik heel goed, maar momenteel is het mijn enige doel om de top te halen met Ferrari. En ik weet zeker dat er voldoende potentie in dit team zit om weer te komen waar ik graag wil zijn.

Nu we het toch hebben over waar je graag wil zijn. Dan sluiten dit gesprek we af met twee dilemma's. Om te beginnen: zou je aan het eind van dit seizoen liever derde worden in het WK of vijfde in het WK maar wel met twee overwinningen op zak?

[Lange pauze] Dan toch derde in het kampioenschap, al is dit wel een vraag die heel lastig te beantwoorden is. Als coureur wil je graag wedstrijden winnen, maar voor het team als geheel is die eindnotering in het kampioenschap belangrijker. Juist dat maakt het zo'n lastige vraag...

Dan nog zo'n lastige om mee af te sluiten, over de onderlinge dynamiek in het team. Het zal niet voor dit jaar zijn, maar stel: je vecht in de laatste race van het seizoen met je teamgenoot voor de wereldtitel, maar riskeert daarmee een onderlinge aanrijding. Wat doe je, welk belang weegt zwaarder?

Poeh, daarbij zou ik toch proberen om.... Nou ja, eerst moet je weten hoeveel het team te verliezen heeft op dat moment. Als het team door een botsing van beide coureurs van P1 naar P3 kan zakken in het constructeurskampioenschap, dan zou ik er heel goed over nadenken. Maar goed, als coureur wil ik natuurlijk dolgraag aanvallen.