Hoe Zhou Guanyu zijn angstaanjagende crash op Silverstone beleefde

Pierre Gasly probeerde afgelopen zondag bij de start van de Britse Grand Prix in een gat tussen Zhou Guanyu en George Russell te duiken, maar belandde in de sandwich, waarop Russell de controle over zijn Mercedes verloor en hard tegen Zhou aan gleed. Laatstgenoemde ging door de beuk ondersteboven, waarna zijn wagen over het asfalt en door de grindbak schoof. Doordat de auto op een gegeven moment in de kiezels bleef steken, werd die weer omhoog gewipt, waarna de C42 over de bandenstapels vloog en in het hekwerk werd gesmeten.

“Het eerste wat ik deed toen ik over de kop ging, was mijn hand van het stuur halen”, blikt Zhou vier dagen na het ongeluk tegenover onder andere Motosport.com terug op het incident. “Je kan namelijk makkelijk je pols breken bij zo’n crash. Terwijl ik over de grond schoof, realiseerde ik me dat me een zware impact te wachten stond omdat de wagen niet afremde. Ik probeerde een positie aan te nemen die zo veilig mogelijk was en maakte me op voor een grote klap. Ik was dus in feite gewoon aan het wachten tot de finale klap.”

“Toen ik eindelijk tot stilstand was gekomen, wist ik niet waar ik was, doordat ik ondersteboven hing. Het volgende wat ik voelde, was dat er iets lekte. Ik wist niet of het uit mijn lichaam of uit mijn auto kwam. Ik voelde iets kouds aan mijn linkerzij en wist niet of het bloed was van een wond die ik niet voelde. Maar de motor stond nog aan, dus die probeerde ik vervolgens uit te doen, want ik wist dat als er brand zou uitbreken, het moeilijk zou worden om er nog uit te komen. Daar maakte ik me dus het meest zorgen over: of de motor geen vlam zou vatten. Want dan had ik echt vast gezeten.”

“Ik wist nog niet wat er gebeurd was en wie me had geraakt. Ik reed gewoon rechtdoor langs de witte lijn naar de eerste bocht en ineens was er die gigantische crash”, aldus Zhou. Vervolgens kwamen de marshals. “Een marshal sprak me aan om te checken of ik bij bewustzijn was en alles in orde was. Hij vroeg me of ik me kon herinneren wat er gebeurd was. Ik zei: ‘Ja, ik herinner me alles en voel me oké. Vervolgens probeerde ik mezelf uit de auto te laten glijden. Nadat ik mijn voeten boven op het stoeltje had geplaatst, konden ze me eruit trekken.” Zhou had nog altijd geen idee waar hij zich precies bevond. “Ik had niet door dat ik tussen de bandenstapels en het hek was beland. Daar had ik geen idee van. Toen ik mijn auto zag, dacht ik wel even: hoe heb ik dit overleefd? Maar toen ik de beelden terugkeek, zag ik hoe de halo mij heeft gered.”

Na een bezoek aan het medisch centrum bleek Zhou niets te hebben opgelopen bij de crash. Maar de ellende was hiermee nog niet voorbij. “Na de race stond ik in de file op de M1. Ik had de verkeerde weg gekozen. Ik vertrok om vijf uur en was om negen uur thuis. Het was dus een lange, lange dag. Ik wilde gewoon naar huis om een beetje te chillen. Ik zat door de crash helemaal onder het stof. Ik wilde gewoon naar huis, douchen en een beetje relaxen.”

Zijn gedachten waren vervolgens al snel bij de volgende race. “Op zondagavond stuurde ik een berichtje naar mijn engineers om te vragen of mijn stoeltje in orde was. Voor een coureur is het zitje namelijk erg belangrijk en ik had een comfortabel stoeltje, dus dan wil je niet gaan wisselen. Want hoewel ze hun best doen om precies hetzelfde zitje nog eens te maken, kan het nog steeds anders aanvoelen”, weet Zhou, die donderdag zonder problemen door de medische keuring voor de GP van Oostenrijk kwam. “Ik ben verder blij dat we nu twee races achter elkaar hebben. Het zou vreselijk zijn geweest als we nu een zomerstop hadden gehad, want dan ga je steeds weer aan die crash denken waardoor je jezelf steeds meer onder druk zet. Ook al probeer je het te vermijden, je kan er nog steeds mee geconfronteerd worden. Het is dus goed om meteen weer een race te hebben.”