Grosjean doet zijn verhaal: 28 lange seconden in de inferno

Romain Grosjean heeft vrijdag in de paddock van Sakhir het volledige verhaal verteld van hoe hij een week geleden uit de vlammenzee ontsnapte tijdens zijn crash tijdens de GP van Bahrein.

Crash van Romain Grosjean, Haas

Crash van Romain Grosjean, Haas

Andy Hone / Motorsport Images

Grosjean crashte in de openingsronde frontaal op een vangrail waarbij zijn Haas in twee stukken splitte en de cockpit in brand vloog. Grosjean keek de dood voor 28 seconden in de ogen, maar kon wonderwel zelf uit de vlammenzee ontsnappen. Vrijdag deed hij in de paddock seconde per seconde het verhaal van die vlucht. Een verhaal dat we hieronder integraal brengen.

"Het voelde voor mij niet als 28 seconden, misschien eerder anderhalve minuut", begon Grosjean. "Toen de wagen tot stilstand kwam deed ik mijn ogen open en deed ik onmiddellijk mijn gordels los. Ik kan me niet meer herinneren dat ik het stuur eraf heb gehaald, maar blijkbaar was het stuur met kolom en alles afgebroken, dus dat hoefde ik niet meer te doen. Ik probeerde uit de wagen te stappen, maar voelde iets tegen mijn hoofd. Dus eerst dacht ik dat ik tegen de muur was beland en besloot ik op hulp te wachten. Maar toen keek ik om me heen en zag ik overal brand. Dus ik wist: ik heb de tijd niet om te wachten. Ik probeerde nog een keer langs links en langs rechts uit te stappen en dat lukte maar niet. Ik zette me terug neer en begon aan de crash van Niki Lauda te denken. En ik dacht: 'Nee, zo mag het voor mij niet eindigen. Dit kan niet mijn laatste race zijn.' Dus ik probeerde nog eens en zat nog altijd vast.'"

A fire marshal extinguishes the flames after a huge crash for Romain Grosjean, Haas VF-20, on the opening lap

A fire marshal extinguishes the flames after a huge crash for Romain Grosjean, Haas VF-20, on the opening lap

Photo by: Andy Hone / Motorsport Images

"Ik zette me weer neer en toen was er een akelig moment waarop mijn lichaam begon te ontspannen. Ik was in vrede met mezelf en dacht dat ik zou sterven. Ik vroeg mezelf af waar de vlammen eerst zouden toeslaan. Mijn voeten of mijn handen? Ga ik pijn leiden? Dat duurde twee, drie of vier seconden in mijn herinnering, misschien waren het in de realiteit slechts milliseconden. En toen begon ik aan mijn kinderen te denken en die mochten hun vader niet verliezen. Dus ik probeerde mijn helm naar links te bewegen en via die kant uit te stappen. En dat lukte min of meer, maar mijn voet zat vast achter de pedalen. Dus ik zette meer weer neer en trok zo hard mogelijk aan mijn linkerbeen. De schoen bleef achter, maar mijn voet kwam eruit. Daarna raakte ik wel door het gat met mijn schouder. Op het moment dat dat lukte, wist ik dat het zou lukken. Toen had ik ook beide handen in het vuur. Mijn handschoenen zijn normaal gezien rood, maar de linkerhandschoen was al zwart en begon te smelten. Ik voelde de pijn, maar ook de opluchting dat ik uit de wagen was gekomen. Toen voelde ik dokter Ian Roberts aan mijn overall trekken en wist ik dat ik niet meer alleen was."

"Toen dacht ik dat ik nog een rennende vuurbal was. Ik haalde meteen mijn handschoenen eraf omdat ik dacht dat mijn huid eraan zou blijven kleven. Toen riep Ian 'Ga. Zitten' en ik zei hem dat hij normaal moest praten. Ik denk dat hij toen begreep dat ik oké was (lacht). Toen zijn we naar de medical car gegaan. Ze hebben een koud verband op mijn hand gelegd en toen begon de pijn echt heel hoog te worden, vooral de linkervoet. Ik dacht dat die gebroken was."

Romain Grosjean, Haas F1, wordt op een brancard afgevoerd na zijn crash in de openingsronde

Romain Grosjean, Haas F1, wordt op een brancard afgevoerd na zijn crash in de openingsronde

Photo by: Andy Hone / Motorsport Images

Grosjean wilde eerst echter niet op de brancard naar de ziekenwagen worden gebracht, omdat hij wilde laten zien - vooral aan vrouw en kinderen - dat hij niet ernstig gekwetst was. "Ian zei dat het bed onderweg was, maar ik zei: 'Nee, nee, nee we gaan naar de ambulance wandelen'. Op medisch vlak was dat misschien geen perfecte oplossing, maar ze begrepen dat dat voor mij belangrijk was. Ik wilde een sterk signaal geven dat ik oké was door te wandelen. Daarna was ik natuurlijk bang over mijn toestand. Ik vertelde iedereen dat ik twee verbrande handen en een gebroken voet had. Maar dat is het verhaal van die 28 seconden. Zoals je je kan voorstellen leek het veel langer te duren dan 28 seconden met alle gedachten die door mijn hoofd gingen, maar dat moeten dus slechts milliseconden geweest zijn."

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Renault: Klachten Racing Point over test Alonso zijn ‘hypocriet’
Volgend artikel Mercedes ontkent dat Sakhir GP 'shootout' is voor zitje in 2022

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland