F1-schandalen: Watergate - of hoe de Formule 1-regels slim te interpreteren
Geen sport zonder schandalen en geen sport met meer schandalen dan Formule 1. In de serie 'F1-schandalen...' nemen we je mee achter de schermen van de grootste incidenten in de koningsklasse van de autosport.
Tegenwoordig is de sport strikt gereguleerd en gecontroleerd. Het is dan ook moeilijk, zo niet onmogelijk om te sjoemelen, iets waar Ferrari tot z’n schande in 2019 achter komt. In de jaren tachtig ligt dat echter wat anders. Van controle is nauwelijks sprake, gesjoemel is schering en inslag, en eigenlijk ook wel een lollig onderdeel van het teamspel.
De privateers Williams, McLaren, Lotus en Brabham doen in 1982 volop mee aan dit spel. Ze zijn het zat om het met hun veel minder sterke Ford DFV-motoren op te moeten nemen tegen het turbogeweld van Renault, Ferrari en later Alfa Romeo. De Angelsaksische teams nemen het technisch reglement nog eens goed door en vinden daarin een flinke maas.
De regels schrijven voor dat het gewicht van een auto bepaald wordt inclusief alle (koel-)vloeistoffen aan boord. De weging vindt echter logischerwijs voor en na de race plaats, waarbij het de teams vrij staat om direct na de race de verloren gegane vloeistoffen bij te vullen.
Die laatste toevoeging brengt het kwartet op een idee. Ze verschijnen aan het begin van het seizoen met te lichte auto’s voorzien van watergekoelde remmen in de paddock. De tanks voor dat koelwater worden vlak voor de weging gevuld waardoor de bolides keurig op gewicht zijn en door de scruteneering komen. Maar direct bij het begin van de race – nog tijdens de installatieronde – wordt al dat water op de baan gedumpt waardoor de auto’s weer een stuk lichter en dus sneller worden.
Het principe werkt perfect. Tijdens de openingsrace is er nog niet veel aan de hand, omdat Alain Prost in een turbo-aangedreven Renault wint en er dus geen slapende honden worden wakker gemaakt, maar na de tweede Grand Prix van het seizoen in Brazilië is het hommeles.
Photo by: Sutton Images
Keke Rosberg, Williams FW07C
Die race wordt gewonnen door Nelson Piquet in de Brabham, terwijl Keke Rosberg in de Williams tweede wordt. Beide coureurs mogen naar het podium, maar de teams met turbo-motoren zijn woest en eisen een onderzoek. De truc komt uit en Rosberg en Piquet worden gediskwalificeerd, waarop de nummer drie Prost tot winnaar wordt uitgeroepen. Nu is het de beurt aan de vier querulanten Williams, McLaren, Brabham en Lotus om woest te zijn. Ze besluiten een paar weken later de Grand Prix van San Marino te boycotten, maar erg lang duurt het verzet niet. Een jaar later rijdt vrijwel elk team met turbomotoren en is Watergate afgewend.
Sluit je aan bij de Motorsport community
Praat meeDeel of bewaar dit artikel
Beste reacties
Abonneer en krijg toegang tot Motorsport.com met je adblocker
Van Formule 1 tot MotoGP: we brengen het laatste nieuws, diepgaande analyses en exclusieve interviews rechtstreeks uit de paddock. Om ons vak zo goed mogelijk uit te kunnen voeren, worden er op de website advertenties getoond. We merken op dat je een adblocker gebruikt en willen je vragen om deze uit te zetten. Daarnaast geven we je de mogelijkheid om abonnee te worden en voor een klein bedrag te genieten van een advertentievrije website.