Special: De MP4/18, een te geniale vondst van Newey

“De nieuwe McLaren zal er helemaal anders uitzien dan de andere wagens", zei Newey eind januari 2003 tegenover Auto, Motor und Sport over de nieuwe MP4/18. Wat er precies ‘helemaal anders’ zou zijn, wilde hij op dat moment nog niet kwijt. Duidelijk was wel dat McLaren voor het naderende seizoen een volledig nieuwe weg in wilde slaan, na drie jaar op rij de titel aan Michael Schumacher en Ferrari te hebben moeten laten.

Vooral de suprematie van Schumacher en Ferrari in 2002 was pijnlijk voor de concurrentie. De Scuderia verzekerde zich dat jaar in vijftien van de zeventien wedstrijden van de overwinning en al in de Grand Prix van Frankrijk, de elfde ronde van het seizoen, stelde Schumacher zijn vijfde wereldtitel veilig - het was destijds 21 juli. McLaren behaalde slechts één overwinning - David Coulthard in Monaco - en eindigde met een achterstand van 156 punten op Ferrari als derde bij de constructeurs. Destijds kreeg alleen de top-zes van de race-uitslag nog WK-punten: 10-6-4-3-2-1.

Ferrari domineerde het Formule 1-seizoen 2002

Foto: Sutton Images

‘Revolutionair’ en ‘onconventioneel’

Het was duidelijk: McLaren wilde niet nog zo’n jaar. Daarom eiste teambaas Ron Dennis een andere aanpak voor de ontwikkeling van de 2003-wagen. In 2002 werd Mike Coughlan al opgepikt uit de failliete boedel van Arrows om als rechterhand van Newey te fungeren bij het ontwerpen van de MP4/18, de opvolger van de weinig succesvolle MP4/17 uit 2002. ‘Revolutionair’ en ‘onconventioneel’ waren woorden die in de winter van 2002 op 2003 meermaals te horen waren in Woking als het ging over de MP4/18.

Newey stond en staat bekend om zijn aerodynamische genialiteiten, maar de MP4/18 was eigenlijk te geniaal. Het concept was bijzonder slank. Dit moest het basisgewicht van de wagen reduceren, zodat McLaren meer speelruimte met de ballast had om wel te kunnen blijven voldoen aan het minimale gewicht. Zo werd er gekozen voor een revolutionaire voorvleugel en werden de sidepods ultraslank gemaakt.

Alexander Wurz test de McLaren MP4/18

Foto: Daimler Chrysler

Problematische tests

Het klonk allemaal veelbelovend, maar de MP4/18 was niet op tijd gereed voor de start van het seizoen. Op 9 maart 2003 verscheen McLaren in Melbourne met de MP4/17D op de grid, een doorontwikkeling van de 2002-auto. De MP4/18 werd pas voor de Grand Prix van Oostenrijk (race zes) verwacht. Met de MP4/17D kenden Coulthard en zijn teamgenoot Kimi Raikkonen wel een goed begin van het seizoen. De Schot triomfeerde in de openingsrace op Albert Park, twee weken later boekte Raikkonen op Sepang in de Maleisische hitte zijn eerste Grand Prix-zege. Na vijf races, waarin hij vier keer het podium haalde, voerde Raikkonen de tussenstand zelfs aan. De Fin had na de Grand Prix van Spanje 32 punten, vier stuks meer dan nummer twee Schumacher. Per 2003 gold een nieuwe puntentelling, voortaan zou de top-acht punten krijgen: 10-8-6-5-4-3-2-1.

Ook Ferrari was het seizoen overigens begonnen met haar 2002-auto. De F2003-GA deed pas in Barcelona haar intrede en leverde Schumacher gelijk diens tweede seizoenszege op. McLaren hoopte een wedstrijd later, in Oostenrijk, te antwoorden met de langverwachte MP4/18. De testwerkzaamheden leverden echter doorlopend problemen op. De ultraslanke sidepods mochten aerodynamisch gezien misschien geniaal zijn, ze zorgden ook voor oververhitting van de motor en versnellingsbak. Bovendien kwamen deze sidepods voorafgaand aan het seizoen - tot twee keer toe zelfs - niet door de crashtest van de FIA.

Door alle problemen tijdens het testen - anno 2003 mocht er nog ongelimiteerd worden getest - besloot McLaren het debuut van de MP4/18 weer uit te stellen. Ditmaal tot de Canadese Grand Prix, ronde acht van het seizoen. Maar er volgde wéér uitstel, nadat testcoureur Alexander Wurz tijdens de tests om mysterieuze redenen twee keer was gecrasht. Schumacher presteerde ondertussen uitstekend met de nieuwe F2003-GA. De Duitser won ook in Oostenrijk (ondanks een brandje bij een pitstop) en Canada en eindigde als derde in Monaco. Daarmee stond hij halverwege het seizoen, na het treffen in Montreal, bovenaan in het klassement met 54 punten. Ondanks zijn oudere materiaal hoefde Raikkonen slechts drie punten toe te geven op de leider.

Alexander Wurz in actie op Paul Ricard met de McLaren MP4/18

Foto: Daimler Chrysler

MP4/17D succesvol

Het had zelfs nog mooier kunnen worden voor Raikkonen. Op de Nürburgring (race 9) veroverde hij zijn eerste pole-position en een dag later ging hij in de wedstrijd zonder problemen aan kop, totdat in de 25ste ronde de Mercedes-motor achterin zijn MP4/17D plofte. Tien belangrijke punten gingen in rook op. Desondanks wist Raikkonen zich tot de laatste wedstrijd in de titelstrijd te handhaven. Zelf bleef hij uitstekend presteren met de MP4/17D, daarnaast kon Ferrari de sterke eerste races van de F2003-GA geen passend vervolg geven.

Ook in 2003 hadden we in Europa een bloedhete zomer. De hoge temperaturen waren niet ideaal voor de Bridgestone-banden waarvan Ferrari gebruik maakte, waardoor de Scuderia in die periode matige resultaten boekte. Het dieptepunt was de achtste plaats van Schumacher in Hongarije, waar hij zelfs op een ronde werd gezet door winnaar Fernando Alonso. De hitte was juist perfect voor het Michelin-rubber, waarmee onder meer McLaren en Williams (het team van Ralf Schumacher en Juan Pablo Montoya) reden.

Montoya wist zich na een matig begin van het jaar (vijftien punten in zes races) met een reeks van zeven podiumplaatsen (waaronder twee overwinningen) zelfs nog in de titelstrijd te mengen. Na de Grand Prix van Hongarije, met nog drie races (Italië, Verenigde Staten en Japan) te gaan, was de spanning in de top van de ranglijst enorm. Schumacher ging aan de leiding met 72 punten, maar Montoya (71 punten) en Raikkonen (70) hadden de titelverdediger scherp in het vizier.

Raikkonen is wel succesvol met de McLaren MP4/17D

Foto: Daimler Chrysler

Uitstel blijkt afstel

Om Raikkonen een zo groot mogelijke kans op de titel te geven, besloot McLaren aan het einde van de zomer van 2003 dat de MP4/18 er definitief niet zou komen. In plaats daarvan werd ervoor gekozen om de MP4/17D door te blijven ontwikkelen. “Ik denk dat we tijdens de komende races competitiever zullen zijn met de verbeterde versie van de MP4/17D", legde Dennis uit. Tijdens één van de laatste tests met de MP4/18 kon Wurz weliswaar op één dag 330 kilometer rijden, toch durfde McLaren het niet aan om de wagen in te zetten tijdens Grand Prix-weekenden omdat de interne temperaturen nog steeds te hoog opliepen.

Uiteindelijk zou Raikkonen het niet redden in de titelstrijd. Schumacher won de thuisrace van Ferrari op Monza en was twee weken later ook de beste in Indianapolis. In de seizoensfinale op Suzuka had hij aan één punt voldoende om de titel veilig te stellen en precies dat ene puntje pakte hij ook. Raikkonen werd de runner-up van 2003, op twee punten achterstand van Schumacher. Niet slecht met een in feite één jaar oude wagen.

De MP4/18 vormde nog wel de basis voor de MP4/19 uit 2004, maar die wagen was verre van competitief. McLaren kwam in dat seizoen niet verder dan de vijfde plaats bij de constructeurs.