Wehrlein exclusief: "Team dacht dat ik out zou zijn tot Barcelona"

Wehrlein moest na een crash in de Race of Champions in januari de eerste twee wedstrijden van het F1-seizoen aan zich voorbij laten gaan. De Duitser liep in Miami een compressiefractuur van drie ruggenwervels op. Pas na zijn terugkeer in Bahrein communiceerde Wehrlein voor het eerst over de ernst van de blessure. Ondertussen lijkt de Duitser weer helemaal terug, want in de Grand Prix van Spanje pakte hij vier punten voor Sauber door een gewaagde eenstopstrategie.

Op vrijdag gingen we met Wehrlein aan tafel zitten voor een goed gesprek over zijn bewogen jaar tot nu toe.

Ben je nu fysiek terug op het niveau waar je wil staan?

Zeker en vast. Ik voel me nu erg goed. Ik heb twee races kunnen doen [voor de Grand Prix van Spanje] en was erg tevreden met mijn prestaties in Bahrein, maar ook met het feit dat mijn rug oké is. Ik voel het nog altijd, maar de pijn in mijn rug is snel verminderd. Mijn conditie is ook weer op niveau om een Formule 1-wagen fatsoenlijk te besturen. Hij was natuurlijk een moeilijke situatie, maar ik ben blij dat ik terug ben. Voor de blessure die ik had is elf weken verliezen nog best positief.

Ben je op dit moment nog benadeeld tegenover andere rijders?

Nee. Natuurlijk heb ik minder races afgelegd en minder tijd in de wagen doorgebracht, maar dat is voorbij nu. Ik focus me elke wedstrijd om er het uiterste uit te halen. Ik voel me goed in de wagen en het team. Dat gaat prima.

Je werkte tijdens je revalidatie samen met de legendarische Joseph Leberer, die ook met iconen als Ayrton Senna heeft samengewerkt. Hoe was dat?

Dat klopt. Het is goed voor mij om met iemand met zoveel ervaring samen te werken. Hij is zo succesvol in deze sport en heeft met talloze grote rijders samengewerkt. Ik leer veel van zijn ervaring. Hij heeft me ook enkele verhalen verteld van rijders met blessures die hij onder zijn hoede had en hoe zij met die situaties zijn omgegaan. 

Geloofde hij dat je fit zou zijn voor Australië?

Nee, Sauber en Joseph dachten dat mijn eerste race Barcelona zou zijn.

En wat was jouw reactie?

Dat was voor mij ondenkbaar. Ik kon niet geloven dat ik vier races zou moeten missen. Toen Joseph me dat vertelde, was dat voor mij een grote bron van motivatie om sneller terug te keren en daar hebben we ook elke dag voor gewerkt. Hij heeft me daarbij enorm hard geholpen. Zonder alle steun die ik heb gekregen zou ik nu nog niet zijn teruggekeerd. Na de blessure heb ik veel tijd met hem en met andere mensen doorgebracht in Duitsland. Naar de ziekenhuizen gaan, lichte trainingen beginnen en de spiermassa weer opbouwen. De eerste weken waren moeilijk, omdat ik constant in de wagen zat om van ziekenhuis naar ziekenhuis en naar de fysiotherapeuten te rijden.

Heeft het team je proberen af te remmen?

Nee, het was mijn eigen verantwoordelijkheid om zo snel mogelijk terug te komen. Het team heeft me natuurlijk veel geholpen, maar het gaat er uiteindelijk om dat mijn lichaam er klaar voor moet zijn. Daar kan het team niets aan veranderen. We zijn op dat vlak heel open geweest met het team. Sauber en Mercedes hadden alle informatie en documenten. Iedereen wist wat er aan de hand was. Zo’n blessure wil je natuurlijk niet meemaken, maar langs de andere kant was het ook wel mooi om te zien hoe je als team dichter naar elkaar toegroeit in dit soort situatie. Sauber en Mercedes hebben me enorm gesteund en hadden veel vertrouwen in me. Niemand heeft me gepusht of afgeremd. Dat was mooi.

Hoe moeilijk was het om je team in Australië te moeten vertellen dat je niet kon rijden?

Dat was een heel lastige situatie, maar toen ik in  Melbourne aankwam betwijfelde ik eigenlijk al of ik kon rijden. We waren al min of meer op die situatie voorbereid.

Na de blessure heb ik zes weken niets kunnen doen. Ik wilde aan de eerste test deelnemen in Barcelona, maar volgens de scans was mijn rug nog niet voldoende genezen. Een week later zag de scan er beter uit en mocht ik rijden. Tijdens de tweede test, toen ik groen licht had gekregen, hebben we het heel rustig aan gedaan. We reden slechts tien ronden aan een stuk en een halve dag. Ik reed dus enkel de ochtendsessie of de namiddag, meer was niet mogelijk. De pijn was er natuurlijk wel. Ik voelde elke boordsteen en elke keer de wagen tegen de grond schuurde schoot de pijn door mijn rug.

Ik heb de anderhalve week voor Melbourne hard getraind, maar ik wist niet hoe het met de rug was en of de training voldoende was om een volledige raceafstand te doen. We hebben het op vrijdag geprobeerd om te kijken hoe de rug zou reageren en toen was het duidelijk dat ik er niet klaar voor was. Ik had te veel rugpijn. Melbourne is erg hobbelig en je neemt er veel kerbs, dus de impact op de rug is behoorlijk groot. Dat heb ik ook zo aan het team gemeld. Vanaf dat moment was onze communicatie natuurlijk anders dan nu, omdat we niet vertelden welke blessure ik had. We zeiden gewoon dat ik een blessure had en er niet klaar voor was.

Toen je ook de Grand Prix van China moest missen, begonnen de geruchtenmolen pas echt te draaien. Was het moeilijk om al die geruchten te lezen?

Nee, want ik had het te druk met mijn herstel. Ik heb natuurlijk zelf bijgedragen tot die geruchten. Ik zag ook het interview met Toto Wolff toen die zei dat de blessure veel ernstiger was dan we hadden meegedeeld, maar ik had echt geen tijd om me daarop te concentreren omdat ik snel wilde terugkomen. Ik had geen tijd om daarover na te denken.

Tot je na de je terugkeer in de Grand Prix van Bahrein foto’s plaatste op sociale media. Had je daar toestemming voor?

Nee, daar heb ik niemand om gevraagd. Ik wou het niet eerder doen omdat we niet openlijk over de blessure hebben gepraat. Na Bahrein wist iedereen wat er aan de hand was. Ik had mijn eerste race gereden en het weekend ging vlot zonder problemen. Om het verhaal en alle geruchten helemaal af te sluiten heb ik die foto’s geplaatst. Ik wilde iedereen laten weten wat er echt was gebeurd en wilde ermee duidelijk maken dat het voor mij een afgesloten hoofdstuk is.

Interview door Filip Cleeren en Oleg Karpov