Érik Comas over ondergang van Larrousse F1: "Nooit een cent gekregen"

Via de Volant Elf krijgt Érik Comas genoeg financiële steun om zijn weg naar de Formule 1 te vinden. Met de F3000-titel van 1990 op zak kan hij zijn droom waarmaken om in de koningsklasse van de autosport te rijden. Door de link met brandstofleverancier Elf zijn de opties voor Comas echter beperkt. Het liefst gaat hij naar het team van Eddie Jordan, maar die stelt te hoge financiële eisen. Daarnaast is Elf enkel bereid om te betalen voor een zitje bij Williams, Benetton, Lotus of Ligier. Het wordt uiteindelijk laatstgenoemde. Het resulteert in twee moeizame seizoenen bij het Franse team, waarna Comas in 1993 overstapt naar Larrousse, van voormalig coureur Gerard Larrousse. Ook dat blijkt zeker geen succesverhaal te zijn. 

Het team is vooral in de achterhoede te vinden. Bovendien kampt Larrousse met grote financiële problemen. Veel andere keuzes heeft Comas echter niet, zoals hij aangeeft in een interview met Motorsport.com. "Ligier werd verkocht aan Cyril de Rouvre, maar er hing een grote wolk boven die transactie - wat om politieke redenen was", legt Comas uit. De Rouvre is voor één seizoen eigenaar van Ligier, maar door juridische kwesties verdwijnt hij na 1993 van het toneel. "Toen kwam Gerard Larrousse naar mij met de vraag of ik voor hem wilde rijden. En zo geschiedde." 

Eenmaal aangekomen bij dat team, merkt Comas dat het een puinhoop is. "Er was geen geld, er waren geen reserveonderdelen", herinnert de Fransman zich. "Misschien één reserveonderdeel, maar geen twee. Ik herinner me Monte Carlo 1994 nog goed. Ik was toen zesde op de vrijdag, maar crashte in de laatste ronde. Ze wisselden de vloer, maar deze was vijf of zes millimeter dikker. Een dag later was ik dertiende in de kwalificatie. We waren nergens omdat de auto zo anders was. Er zat geen consistentie in de auto door alle gebruikte onderdelen." Ook de beschadigde vloer van Monaco krijgt nog een tweede leven. "Deze werd opnieuw opgebouwd. Er kwam geen nieuwe vloer, deze werd enkel gerepareerd. In 1994 kreeg ik geen cent, want het team ging failliet. Ik heb dus nooit een cent gekregen voor dat laatste jaar. Nul." Hoe hij dan dat jaar overleeft op financieel vlak? "Door wat ik de voorgaande jaren bij Ligier had verdiend."

Geen hoogtepunten

Ook al weet Comas dus dat de zaken niet geheel op orde zijn bij Larrousse, besluit hij toch het zitje te accepteren. "Op dat moment had ik niet al te veel opties", legt hij uit. "Ik kon niet voor één jaar wegblijven, want ik was al 30 jaar. Het is niet dat ik nog jong was. Ik kon dus niet nog een jaar wachten om dan een testcoureur te worden. Het had beter geweest om bij een topteam als testcoureur aan de slag te gaan. Maar dat doe je als je 24 of 25 bent, niet 30 of 31."

Comas werkt op één race na - de laatste race van 1994, waarin hij vervangen wordt door Jean-Denis Délétraz - alle races van 1993 en 1994 af namens Larrousse. Gevraagd of er persoonlijke hoogtepunten zitten, antwoordt Comas na een opmerkelijk lange stilte: "Nee. Misschien dat ik een punt in Duitsland en op Monza scoorde. Ik weet niet meer in welke race ik in 1994 punten scoorde, maar het was niets bijzonders", vat hij zijn tijd bij het team kort samen.

Dat de situatie bij Larrousse in 1994 ernstig is, blijkt wel uit het feit dat het team in totaal zes coureurs inzet. Dat is op de voorgrond, maar op de achtergrond merkt Comas ook al dat er weinig toekomst zit in Larrousse. "Het was een dramatische situatie. We wisten dat de monteurs niet betaald kregen", aldus Comas. "De monteurs kregen drie maanden te laat uitbetaald. Er was geen geld voor de onderdelen, ze konden Lola niet betalen."

Geld misgelopen

Er is dus weinig potentie wanneer Comas voor het team rijdt, maar de Fransman ziet voor die periode wel potentie in het team. "Larrousse was een goed team toen het Larrousse-Calmels was", doelt hij op medeoprichter Didier Calmels. "Larrousse regelde toen de sportieve zaken. Calmels had de leiding over de marketing. Hij was goed in het vinden van sponsors." Aan die samenwerking komt een einde wanneer Calmels gearresteerd wordt voor de moord op zijn vrouw. "Toen moest Larrousse alles managen en hij was niet in staat om sponsors te vinden en de sportief directeur te zijn. Het was toen niet makkelijk."

De ondergang van Larrousse valt samen met het besluit van Comas om er na 1994 een punt achter te zetten in de Formule 1. Na het dodelijke ongeval van Ayrton Senna op Imola heeft Comas geen interesse meer in de koningsklasse van de autosport. De financiële situatie bij Larrousse maakt het voor hem makkelijker om afscheid te nemen. "We wisten vrijwel zeker dat het niet meer zou bestaan", aldus Comas, gevraagd hoe de vooruitzichten waren voor 1995. "Het zou failliet gaan en dat is ook gebeurd." Het is dus een te verwachten ondergang, maar Comas hoopt op persoonlijk vlak nog wel op goed nieuws te midden van de chaos. "Ik hoopte gewoon dat ik een deel van mijn geld zou terugkrijgen, maar dat is nooit gebeurd", vertelt Comas. Hoeveel hij misloopt door die problemen? "Ik weet het niet. Misschien was het iets van 1 miljoen Franse Frank. Dat zou vandaag de dag iets van 300.000 of 400.000 euro zijn? Niet zo veel. Ik heb nooit geld verdiend aan de Formule 1."

Een andere klasse

Op financieel vlak loopt het dus niet bij Larrousse wanneer Comas actief is voor dat team, maar wil het dan op sportief vlak lukken? Het korte antwoord luidt: nee. "In 1994 reed ik al met een historische F1-auto, maar dat wist ik toen nog niet", grapt Comas. "Het probleem is dat ik in de Formule 1 kwam ten tijde van de technologische overgang. In 1991 hadden McLaren, Ferrari, Benetton en Williams al de halfautomatische versnellingsbak en zij hadden al ABS en tractie controle. Williams had een actieve wielophanging. Wij hadden een koppeling, H-versnellingsbak, geen ABS, geen tractie controle. Wij reden dus echt in een andere klasse. Dat zou vandaag de dag niet gebeuren, dat auto's met zo'n verschillende technische achtergrond het tegen elkaar opnemen. Het is alsof je de Formule 1 met de Formule 2 laat rijden als je erover nadenkt. We zaten drie seconden van het tempo af. Dat is veel."

Dat Larrousse na 1994 dus opgeheven wordt, ziet Comas niet als een groot verlies voor de Formule 1. "We hadden meer teams dan nu, maar het waren er te veel. Het is niet nodig om 35 auto's op de grid te hebben. Maar twintig auto's is te weinig", is de 60-jarige Fransman van mening. "Naar mijn idee is het ideaal om 26 auto's te hebben. Je hebt dan dus dertien teams nodig in F1. Maar niet achttien, zoals toen het geval was."