De maestro's van Monaco: regeren op het stratencircuit

De Grand Prix van Monaco, die aankomend weekend alweer voor de 64ste keer op de Formule 1-kalender staat, is een race die elke rijder dolgraag zou willen winnen. Door de autosportklassieker op je naam te schrijven krijgt je cv extra cachet: bovendien maakt de Monegaskische ronde van het wereldkampioenschap tevens deel uit van de Triple Crown of Motorsport. Een paar rijders waren dusdanig sterk in de straten van het prinsdom, dat ze tot de meesters van Monaco mogen worden gerekend.

Vijftien rijders wisten de prestigieuze race langs de haven van het ministaatje meer dan eens te winnen, de absolute recordhouder is Ayrton Senna. De legendarische Braziliaan zegevierde maar liefst zes keer - dat hadden er nóg meer kunnen zijn, als wedstrijdleider Jacky Ickx de race in 1984 niet voortijdig had afgevlagd en Senna zelf zijn McLaren vier jaar later uit de muur had gehouden. Desalniettemin is Senna met recht de allergrootste in Monaco te noemen, de Braziliaan won ook in auto's die niet de allerbeste van het veld waren.

De tweede plaats wordt gedeeld door twee iconen van de autosport: Graham Hill en Michael Schumacher snelden beiden naar vijf overwinningen in de Monegaskische straten. Na zijn laatste zege in 1969 was Hill gedurende 24 jaar recordhouder, tot Senna hem door het behalen van zege nummer zes afloste. Overigens wist Grahams zoon, Schumachers grote rivaal Damon Hill, de Grand Prix van Monaco nooit op zijn naam te schrijven.

Nadat hij in 1999 al voor de vierde keer had gewonnen in Monaco leek het slechts een kwestie van tijd voordat Schumacher Senna uit de boeken reed, maar in zijn tien volgende deelnames kraaide hij 'slechts' eenmaal victorie. Zodoende is Der Meister blijven hangen op vijf overwinningen. Wel wist hij in zijn laatste jaar bij Mercedes (2012) nog naar de poleposition te snellen: deze werd hem echter afhandig gemaakt omdat hij nog een gridstraf in moest lossen.

Een andere grote naam in Monaco werd evenals de bovengenoemde rijders meermaals wereldkampioen. Alain Prost stond bekend als Monaco-specialist en won de wedstrijd in het ministaatje vier keer, waarvan driemaal op rij. De eerste Monegaskische zege werd geboekt in de stromende regen - het was de race waarin Senna naam voor zichzelf maakte door zijn Toleman naar de tweede plek te sturen.

Om het lijstje 'meesters van Monaco' een beetje exclusief te houden kijken we nog slechts naar de coureurs die de race driemaal wisten te winnen: daarbij staat ook de regerend wereldkampioen. Nico Rosberg wist evenals Senna, Prost en Hill drie keer op rij de autosportklassieker te winnen, hij deed dat in de periode 2013-2015. Nu moet gezegd worden dat Rosberg bijzonder gelukkig was in het laatste jaar van zijn regeerperiode in Monaco - Mercedes maakte een foute call en beroofde Lewis Hamilton van de zege - maar, de Duitser zat er vaak goed bij. Ware het niet voor Mark Webber geweest, had Rosberg de race viermaal op rij kunnen winnen: in 2012 kwam de pensionado 0.643 seconden tekort op de overwinning.

Rosberg deelt zijn plaats op de eeuwige ranglijst met grootheden als Jackie Stewart en Stirling Moss. De Schot en de Engelsman wonnen de Grand Prix van Monaco eveneens drie keer: de één deed het in 1966, '71 en '73, de ander in 1956, '60 en '61. Moss wordt door velen als beste coureur die nooit wereldkampioen wist te worden beschouwd.

In het Formule 1-veld van aankomend weekend is er één coureur die meer dan eens wist te winnen in de straten van het prinsdom: door in 2016 Daniel Ricciardo van zich af te houden boekte Hamilton zijn tweede zege in Monaco. Fernando Alonso won ook twee keer, maar het verhaal van de Spanjaard mag inmiddels duidelijk zijn: de 35-jarige laat de meest vooraanstaande Grand Prix van het jaar schieten voor een andere klassieker, de Indianapolis 500.

Door: René Oudman