De Grand Prix van Australië van Paul Stoddart

Dit jaar blikt GPUpdate.net in de aanloop naar elke Grand Prix met een prominent figuur terug op een eerdere editie van de race. We trappen het seizoen af met voormalig Minardi-teambaas Paul Stoddart en de Australische Grand Prix van 2002. Mark Webber debuteerde in deze race en finishte op een sensationele vijfde plek.

"Het was de hele week al een gekkenhuis", herinnert Stoddart, die later ook Jos Verstappen, Christijan Albers en Robert Doornbos voor zijn team had rijden, zich. "Met een Australiër als coureur en een Australiër als teambaas viel er natuurlijk heel veel promotie te doen. We deden evenementen met onze tweezitter en werden door de organisatie van de race van hot naar her gestuurd. Het was behoorlijk intens allemaal."

"Toen het tijd was om ons te kwalificeren, was ik erg bezorgd of we beide wagens wel op de grid konden krijgen", gaat hij verder. "Ik was er redelijk zeker van dat Mark het wel zou redden, maar had een minder goed gevoel over de andere auto, die bestuurd werd door Alex Yoong. De kwalificatie was ongeveer halverwege toen de regen ineens met bakken uit de hemel kwam, waardoor er geen snelle tijden meer gereden werden en we met beide wagens door waren naar de race. Voor mij was het weekend daarmee al geslaagd."

"We rekenden vervolgens op een normale zondag. We hoopten dat Mark een goede race kon rijden en bij de eerste twaalf kon finishen. Bij de start was er echter een massacrash, waardoor er gelijk veel uitvallers waren. Zowel Mark als Alex kwam ongeschonden door de eerste ronde en doordat er gedurende de wedstrijd nog meer rijders uitvielen, kwamen we steeds verder naar voren. Met nog tien ronden te gaan zat Mika Salo in een snellere auto heel dicht achter Mark, maar hij spinde, waarna het publiek als één man achter Mark ging staan."

"Ik beleefde de slotfase van de race alleen heel anders. Ik wist namelijk dat het ieder moment gebeurd kon zijn voor Mark", vervolgt Stoddart. "Vanaf de derde ronde was er al een probleem met het differentieel en het was een kwestie van tijd voordat de auto het zou begeven. We probeerden dan ook niet al te enthousiast te worden op de pitmuur. Ik weet nog dat Michael Schumacher me vertelde dat hij met nog een paar ronden te gaan steeds dacht dat hij al aan de finish was gekomen, omdat het publiek zo hard aan het juichen was. Maar dat juichen was dus niet voor hem, maar voor Mark bedoeld. Mark finishte uiteindelijk als vijfde en pakte daarmee de beroemdste twee punten uit de geschiedenis van de sport, Alex werd zevende. Wat er zich daarna op het podium afspeelde, was nog nooit eerder vertoond en is daarna ook nooit meer gebeurd. Er werden een paar telefoontjes gepleegd en voordat ik wist stond ik samen met Mark op het podium. Na afloop werden we door iedereen gefeliciteerd. Iedereen in de pitstraat hing ook over de pitmuur toen Mark aan de streep kwam."

"Michael, die de race won, vertelde me ook dat hij maar een paar mensen voor het podium zag staan toen hij met de champagne aan het spuiten was. Hij zei dat hij op dat moment naar links keek richting het einde van de pitstraat en iedereen bij ons zag staan. Iets wat ik me ook nog heel goed kan herinneren is dat Minardi nooit champagne meenam naar de races, maar dat de halve pitstraat na de finish spontaan met kratten champagne naar ons toe kwam. Dat was voor mij het bewijs dat de Formule 1 één grote familie is."

"Dit was de mooiste dag uit mijn leven en de mooiste dag uit de historie van het team", zegt Stoddart. "We hebben een paar jaar later ook nog punten gescoord in Indianapolis, maar die waren niet echt."