OTD: Het debuut van de succesvolste F1-motor ooit

Er was een tijd dat vrijwel alle Formule 1-teams (behalve de Italianen) zworen bij de drieliter Cosworth D(ouble) F(our) V(alve) V8-motor. De krachtbron was het geesteskind van de Engelse ingenieurs Mike Costin en Keith Duckworth die in 1958 Cosworth hadden opgericht.

Hun grote doorbraak kwam halverwege de jaren zestig, toen de Formule 1 besloot om het motorreglement te wijzigen en 3.0 liter-krachtbronnen toe te staan. Lotus-oprichter Colin Chapman was al langer enthousiast over de creaties van Costin en Duckworth en benaderde in 1966 Ford met het verzoek om Cosworth te financieren en zo te helpen bij het ontwerpen van een nieuwe krachtbron. Ford hapte toe, mits de motoren een Ford-sticker kregen.

De drieliter Ford DFV V8 in de Lotus 49.

Photo by: Ford Motor Company

De DFV was begin 1967 nog niet klaar en Lotus reed de eerste races dan ook met de oude modellen 33 en de 43, uitgerust met BRM- en Climax-motoren. Begin juni was de DFV inzetbaar en op 4 juni maakte de krachtbron tijdens de Grand Prix van Nederland zijn debuut achterin de eveneens debuterende Lotus 49 die speciaal ontworpen was om de DFV te huisvesten. Waar Graham Hill al aan het begin van de race uitviel daar reed Jim Clark de Lotus-Ford 49 de geschiedenisboeken in.

De DFV bleef in meerdere vormen tot en met 1985 in de Formule 1 in gebruik en behaalde in die periode maar liefst 167 overwinningen en 22 wereldtitels (12 rijders- en 10 constructeurstitels). De eerste wereldkampioen met een Cosworth DFV was Graham Hill (Lotus) in 1968, de laatste Keke Rosberg (Williams) in 1982. In 1973 wonnen met Cosworth DFV uitgeruste wagens zelfs alle races van het seizoen.

De DFV was niet alleen een succes in de Formule 1. De motor werd ook succesvol ingezet in de 24 uur van Le Mans (twee overwinningen) en de Indy 500 (tien zeges), maar het begon allemaal op 4 juni 1967 in de Formule 1 in de Noord-Hollandse duinen.