Column: regenten aan de macht bij Ferrari

Oproer in het mediacentrum tijdens de laatste testweek voor het nieuwe seizoen. Ferrari verbood zijn coureurs nog verder met de pers te spreken, tot woede van met name de Spaanse pers. En dat is begrijpelijk. Ferrari heeft er een handje van om gekke sprongen te maken als het even niet lekker loopt. Niet de schuld van de coureurs, evenmin van de teambaas. Het is de schuld van het instituut Ferrari.

Tegenover mij in het mediacentrum zat een Spaanse journalist. Laten we hem voor het gemak Manuel noemen. Manuel overlegde driftig met zijn collega's. Mijn kennis van het Spaans reikt niet verder dan een paar rudimentaire woorden, maar het onderwerp van het gesprek was niet heel moeilijk te raden. "Luca Colajanni", snoof Manuel. Hij maakte er een gebaar bij alsof hij iemand met een hamer sloeg. Luca Colajanni. De persman van Ferrari. Hij bepaalt of je een interview krijgt met Fernando Alonso. Vaak krijg je dat niet. Waar de gemiddelde persvoorlichter een zeer vriendelijke heer of dame is, valt er geen land te bezeilen met Colajanni. Noem zijn naam in de perszaal en je kan de anekdotes van de grond oprapen. Die ene keer dat Colajanni iemand uitschold. Of die keer dat een journalist hém stond uit te bokken. Het is nooit een positief verhaal.

En dat is best jammer, want een team als Ferrari verdient die negatieve aandacht niet. Het is Ferrari, het team waar bijna iedere jonge coureur van droomt. Het team dat kan rekenen op veruit de grootste fanschare. Het team met Fernando Alonso. Nog altijd gezien als één van de beste coureurs van het veld. En hoewel Ferrari sinds het vertrek van Jean Todt en Ross Brawn een stuk toegankelijker en vriendelijker is geworden, zitten er nog wel wat vervelende randjes aan het team.

En die randjes komen tot uiting als Ferrari zijn zaken niet op orde heeft. Zoals nu. Het team heeft met de nieuwe auto niet alleen zo'n beetje de lelijkste van het hele veld, wie in Barcelona naast de baan stond, kon zien dat het ding zich ook nog eens amper door de bocht liet trekken. En dus wil de pers alles van ze weten. Geef ze eens ongelijk. TV-stations kwamen van heinde en verre om Fernando Alonso en Felipe Massa te interviewen. En toen liep Colajanni de perszaal binnen.

Zijn coureurs gingen niks meer zeggen. Tegen niemand. Een geweldige, typisch Zuid-Europese discussie volgde. Handgebaren - veel - en luide stemmen. Maar Colajanni hield voet bij stuk. Geen woord. Briesend zetelden de Spanjaarden neer. Voor niks gekomen. Caterham-persman Tom Webb zag er de lol wel van in. "Mijn coureur is wél beschikbaar voor de pers", brulde hij in het mediacentrum. We gaven hem er een fles champagne voor, na de nodige grappenmakerij over en weer via Twitter. Caterham en GPUpdate.net zijn nu vrienden voor het leven.

Maar Ferrari kan momenteel weinig goeds doen bij de pers. Niemand heeft begrip voor het gedrag van Colajanni en de rest van het team. Het is de nare kant van Ferrari, dat de hakken in het zand zet als het slecht gaat. In plaats van eerlijk en open te zijn, wordt het recalcitrant. Luca di Montezemolo gaat dan roepen dat de sport sowieso al in een neerwaartse spiraal zit en dat alles anders moet. En de coureurs wordt verboden om verder nog iets te zeggen. Het is doorzichtig en onhandig. Ferrari is beter dan dat.

Pat Fry liet op de laatste dag van het testseizoen nog wel van zich horen. Podia zitten er voorlopig niet in, zei de technische baas van het team. Pat probeerde er het beste van te maken en stelde zich zo vriendelijk mogelijk op. Het toonde aan dat het gros van het team wel wíl praten, maar het niet mag. Ferrari is eigenlijk een beetje Italië in de dop. De beide Luca's zijn Berlusconi, de rest van het team het Italiaanse volk. De vertegenwoordigers van het team spreken allang niet meer namens hun onderdanen. Maar voorlopig blijven ze wel doen alsof. Berlusconi is inmiddels weg, misschien zou een verandering aan de top bij Ferrari ook geen slecht idee zijn.

Ivo Pakvis

Redacteur GPUpdate.net