Column Pierre Gasly: "Europa kan leren van Japan"

Hij werd vorig jaar kampioen in de GP2, is de officiële reservecoureur van Red Bull Racing en komt dit jaar uit in de Japanse Super Formula: Pierre Gasly. Voor GPUpdate.net vertelt hij in 2017 regelmatig over zijn leven in de Formule 1 en Japan. In zijn tweede column beschrijft Gasly het verschil tussen Europa en het land van de rijzende zon en kijkt hij terug op zijn eenmalige Formule E-optreden.

Hallo iedereen! Ik schrijf deze column vanuit Frankrijk, om even een weekend lang de batterijen op te laden. Sinds mijn vorige column zijn er Super Formula-races geweest op Suzuka, Okayama en Fuji, en die waren goed. Natuurlijk heb ik wat moeilijke momenten gehad, maar het wordt steeds beter, ik kom verder naar voren. De wagen is competitief en we rijden op mooie banen, zoals Suzuka en Fuji. Het is goed om te racen.

Japan een andere wereld

Op het moment dat je in Japan aankomt voelt het een beetje als een andere wereld. Alles is verschillend: de mensen, de cultuur, de steden, hoe de mensen zijn en hoe ze leven, het voedsel, de gebouwen, ga zo maar door. Een andere wereld dekt de lading dan behoorlijk. Ik heb het ontzettend naar mijn zin, de Japanners zijn ontzettend respectvol en ze hebben goede normen en waarden. Vanuit een menselijk punt is het waanzinnig om hier te mogen zijn, want op het moment dat je terugkomt in Europa denk je toch weleens 'goh, wij zouden ons wel iets meer zoals hen mogen gedragen', zeker in termen van respect.

Het werken in Japan heeft zijn positieve en negatieve punten. De communicatie is voorlopig nog lastig. Er is een bepaald systeem van hierarchie, waardoor je niet zoals in Europa binnen dertig seconden een bepaald iets door kan voeren. Alles duurt wat langer, bazen moeten het met je eens zijn en als niet alle neuzen dezelfde kant op wijzen kan het plan niet doorgaan. Alle processen nemen zodoende meer tijd in beslag.

Alleen mijn engineer spreekt Engels, aan hem geef ik mijn feedback en hij vertaalt dat naar het Japans. Natuurlijk weet ik niet exact wat hij allemaal zegt en aangezien ik geen Japans snap, moet dat wat de monteurs vinden door de engineer weer naar het Engels worden vertaald. Briefings duren uren, veel langer dan in Europa het geval is. Het is moeilijker om elkaar te begrijpen, om door te voeren wat er aan de wagen veranderd moet worden. De communicatie was dus een beetje een puntje, maar we maken grote stappen. In de tests voorafgaand aan het seizoen waren we razendsnel en was er dus geen reden om de boel aan te passen, maar naarmate er preciezere feedback nodig was werd het gecompliceerd.

Met Honda is het lastig om te knokken tegen de Toyota's, al proberen we de focus op onszelf te houden. Het wordt beter, in de afgelopen twee races was ik de eerste Honda-rijder. P7 en een topvijfklassering waren mijn deel. Natuurlijk zijn dat niet de posities waarop ik hoop te eindigen, maar het heeft tijd nodig om aan de top te komen. Het lijkt erop dat we beter in ons vel zitten als de buitentemperatuur aan de koudere kant is.

Tot zover de negatieve punten - het positieve is dat de Super Formula een geweldige raceklasse is. Er rijden veel ervaren rijders, ondanks dat over hen niet veel wordt gepraat in Europa. Sommige van mijn tegenstanders rijden al tien jaar in de Super Formula en zij weten zodoende precies hoe ze hun wagen af moeten stellen, ze kennen eveneens elk circuit. Voor mij is dat alleen maar goed, want dat betekent dat ik hard door moet trappen omdat het level hoog ligt. Ook qua banden is het een goede klasse: het rubber heeft een heel klein window, als je het maximale uit je banden wil halen moet je alles goed doen. Het is lastig, maar het helpt je alleen maar verder.

In de races kan je lang pushen aangezien er weinig degradatie optreedt. Dat vind ik natuurlijk veel fijner dan rekening te moeten houden met bandenmanagement, maar het is vrij intens. Voor bijna anderhalf uur moet je honderd procent uit de wagen persen. Al met al is het een goede voorbereiding voor de toekomst.

Afwisselen met Buemi

Vorig weekend mocht ik mijn opwachting maken in de Formule E, in New York verving ik Sébastien Buemi. Wat was dat een goede ervaring! Ik wist niet wat ik moest verwachten, ik had natuurlijk al vanalles gehoord over de serie en de wagen, maar ik wilde mijn eigen opinie vormen. Ik moet zeggen dat ik enorm heb genoten, ondanks dat ik waarschijnlijk de slechtste voorbereiding ooit had. Ik vloog immers pas op vrijdag naar de Verenigde Staten, aangezien ik nog wat simulatorwerk voor Red Bull had te doen.

Het was tof om met de FE-wagen te rijden, op een stratencircuit mag je minder fouten permitteren dan op een normale baan. Je moet vanwege de energielevels slim zijn met de manier waarop je pusht en vecht, omdat je op het eind de pace wil hebben. Ik vond het interessant en de racepace was goed, ik wist beide races te besluiten op P4. Het was goed om weer met DAMS te werken, het team waarmee ik in 2015 GP2 reed. Ondanks dat het een dienstverband van twee dagen was, heb ik genoten!

Voor Red Bull doe ik veel simulatiewerk en af en toe mag ik wat ontwikkelingswerk doen, bijvoorbeeld banden testen, of nieuwe aerodynamica. Normaal gesproken hoort Buemi er te zijn tijdens raceweekends, maar als er een clash is met het WEC of de FE neem ik de honneurs waar. Aangezien Sébastien volgend weekend in Canada zijn FE-titel mag proberen te prolongeren zal ik op vrijdag het simulatiewerk doen om me op zaterdag aan te sluiten bij het team in Boedapest.

Ik zie jullie daar!

Pierre

[photo,309622,left,]