Column Felipe Massa: Waarom ik een nare smaak overhoud aan Austin

De Grand Prix van de Verenigde Staten was een van die weekenden waar ik een bittere smaak van in mijn mond kreeg. Samen met het Williams Martini Racing team hebben we goed werk verricht en een paar ronden voor van de finish hadden we een goede kans om op de vijfde plaats te eindigen - wat een geweldige beloning was geweest voor ons werk. Maar laten we een stukje verder teruggaan naar het middendeel van de race, toen ik een voorsprong van zes seconden koesterde op Toro Rosso-rijder Carlos Sainz.

Ik kwam de pits in voor wat mijn laatste bandenwissel zou moeten worden en reed weg op de medium compound. Meteen toen ik de baan op kwam, was er een Virtual Safety Car en Sainz benutte die kans om zijn pitstop te maken - hij kwam vijf seconden voor mij de baan op.

Maar dat betekende nog niet dat alles verloren was en ik deed dan ook mijn best om de vijfde plaats terug te pakken in de laatste ronden, wetende dat de zachte banden van Sainz meer last zouden krijgen van slijtage dan mijn mediums. Mijn hoop vervloog door Fernando Alonso. Een paar ronden voor het einde kwam ik aan bij het rempunt voor Bocht 15 en Sainz blokte me een beetje tijdens het remmen. Ik keek in mijn spiegels en zag dat Alonso redelijk ver achter me zat dus pakte kalm iets meer ruimte om beter te kunnen uitaccelereren.

Het was jammer dat Alonso op dat moment een onmogelijke inhaalactie probeerde te maken, want als ik daar niet had gereden was hij waarschijnlijk naast de baan geschoten. Uiteindelijk kon hij door mij nog de bocht halen want, als je de on-board beelden bekijkt, zul je zien dat hij zijn actie maakt met blokkerende wielen, we raken elkaars banden en hij drukt me van de baan. Ik verloor niet alleen een plaats, maar de botsing met de McLaren gaf me ook een lekke band. Uiteindelijk kon ik dankzij een extra pitstop als zevende eindigen, maar mijn verbittering eindigde niet met de finishvlag.

Ik was ervan overtuigd dat Alonso een straf zou ontvangen voor een actie die ten koste ging van mij - ook omdat hij bij zijn actie op Sainz van de baan raakte.  We werden naar de stewards geroepen om uit te leggen wat er was gebeurd, maar zelfs toen ik met hen sprak merkte ik al aan de houding van de mensen in die kamer dat ze geen actie zouden ondernemen. Ik snap niet waarom ze me oproepen als ze zich mild wilden opstellen ten opzichte van Fernando - want dat hadden ze ook kunnen doen zonder mij te spreken.

Ik accepteer de beslissing van de stewards maar ben het persoonlijk niet eens met dat besluit. We hebben het vaak gehad over een gebrek aan consequentheid in het uitdelen van straffen in de F1 en ik denk dat dit weer een goed voorbeeld is. Het is jammer dat het gebeurde in een weekend waar we als team zo ons best voor hebben gedaan. We hadden zes punten goed kunnen maken op Force India, maar in plaats daarvan waren dat er maar twee.

We gaan nu richting een zwaar weekend in Mexico en ik hoop echt dat de gebeurtenissen in Austin niet beslissend zullen zijn voor onze plaats in het kampioenschap voor de constructeurs. Dat zou extra beledigend zijn.