De Grand Prix van Monaco zou eindigen in een geweldige driestrijd tussen Sebastian Vettel, Fernando Alonso en Jenson Button, maar een late crash van onder andere Vitaly Petrov maakte de laatste zes ronden iets voorspelbaarder. Maar winnaars en verliezers? Genoeg te vinden.
Winnaars:
Zelfs een mislukte pitcall blijkt een gouden greep te zijn voor Sebastian Vettel. Hij kwam voor zijn eerste stop binnen voor een nieuw setje superzachte banden, maar vertrok met het hardere rubber. Niet de bedoeling, wel briljant. Alleen in Monaco kan zo'n gok werken. Het rubber had nog meer dan vijftig ronden te gaan en toch werd er besloten niet meer te stoppen. Had Vettel het gehaald als de rode vlag niet was gezwaaid? Oninteressant, want volledig hypothetisch. De man heeft het geluk aan zijn zijde en combineert dat met vlekkeloos rijden. Hij loopt weg met het kampioenschap, maar geen enkele race is écht makkelijk. Altijd moet hij in de spiegels kijken. En het feit dat daar constant iemand anders rijdt, helpt enorm.
Kamui Kobayashi behaalde in Monaco zijn beste Formule 1-resultaat tot nu toe. De Japanner wil over het algemeen graag spectaculair uit de hoek komen, maar in Monaco liet hij zien dat hij ook 78 rondjes lang door het oog van de naald kan rijden. Mooi figuur, goede coureur. Hopelijk krijgt hij nog eens een topzitje. Als Kobayashi races kan winnen, wordt de Formule 1 nog veel leuker om naar te kijken.
Eindelijk mogen we Rubens Barrichello bij de winnaars van het weekend zetten. De Braziliaan brak de ban voor Williams, dat een volkomen waardeloos seizoen beleeft. Oneindig sneu voor Pastor Maldonado dat Lewis Hamilton (kom ik later op) wat te enthousiast was in Ste. Devote, maar Williams kán dus punten scoren. Het is nog steeds een klein doekje voor het bloeden en toch zal Barrichello een biertje hebben genomen in het hotel.
Verliezers:
We weten allemaal dat Lewis Hamilton een uitmuntend coureur is. In Monaco was hij misschien wel de snelste man van het veld, maar hij gooide zijn eigen glazen in. Zijn slechte kwalificatie kan nog toegeschreven worden aan pech, de klunzigheden bij Felipe Massa en Pastor Maldonado waren al twijfelachtig en zijn interview met de BBC na afloop van de race was ronduit dom. "Misschien is het omdat ik zwart ben", zei hij toen reporter Lee McKenzie hem vroeg of hij dacht dat de stewards altijd hem wilden pakken. Het was een geintje, maar Hamilton moet beter weten. De pers, en met name de Britse pers, gaat hem tot aan zijn schoenveters afbranden. Frustratie begint over te nemen. Vettel zal handenwrijvend toekijken.
Mercedes blijft teleurstellen. In Monaco gaat Nico Rosberg altijd als een trein en dus hoopte het team op wat succes. Een crash in de derde training en een belabberde race later druipt het team, opnieuw, af. Michael Schumacher flikte nog een knappe inhaalactie in de eerste ronde, maar dat was het ook wel. Rosberg ging achteruit in de race. Excuses genoeg, maar dat Mercedes geen deuk in een pakje boter rijdt, is inmiddels duidelijk.
HRT mocht nog racen ook. Omdat er ergens in het weekend één rondje gereden was binnen de 107%, streek de FIA met het hand over het hart. Allemaal mooi en lief, maar waarom precies? Elke keer als de leiders een HRT op een ronde zetten, werd de adem ingehouden. Het verschil in snelheid was zó groot dat gelijk duidelijk werd waarom ze gewoon niet hadden mogen starten. En natuurlijk was het team dolblij dat ze beide auto's aan de finish hadden. Een kinderhand is gauw gevuld, maar de vraag is of hij überhaupt opgehouden had mogen worden.
Ivo Pakvis
Redacteur GPUpdate.net
Twitter:
@ipakvis
Beste reacties