Analyse: Wat Ferrari van Mercedes kan leren

Het contrast tussen Ferrari en Mercedes was de voorbije weken groot. Waar de Duitse fabrikant sinds het vertrek van Nico Rosberg een harmonieus geheel is geworden met superster Lewis Hamilton en teamspeler Valtteri Bottas, begint de rivaliteit tussen Sebastian Vettel en Charles Leclerc onaangename trekjes te krijgen. Wat kan Ferrari van Mercedes leren?

Toen Nico Rosberg na het behalen van zijn wereldtitel in 2016 afscheid nam van de Formule 1, was het bij Mercedes tijd om diepe wonden te helen. De aanvankelijk amicale relatie tussen jeugdvrienden Hamilton en Rosberg liep in 2014 helemaal mis toen de twee bij Mercedes plotseling over een wagen beschikten waarmee ze om de knikkers konden vechten. Beide rijders gingen in hun drang om de eerste te zijn in de fout. Hetzij door een verboden motormodus te gebruiken, hetzij door elkaar te hinderden of zelfs door contact te maken op het circuit. De relatie ontspoorde helemaal en dat was een smet op het blazoen van het nieuwe kampioenenteam.

Wijze raad van Prost

Teambaas Toto Wolff ging ten rade bij Alain Prost, die in 1988 en 1989 een vergelijkbare strijd uitvocht met Ayrton Senna bij McLaren. Prost gaf hem de wijze raad om van de fouten van McLaren en teambaas Ron Dennis te leren. “Hij vertelde me dat het grootste probleem bij McLaren het gebrek aan transparantie was in het management”, zei Wolff. "Ze wisten nooit wat de agenda was van de managers in het team. Je wist nooit of je goed lag binnen het team, of er aan politiek tegen jou werd gedaan of niet. Ik heb bij Mercedes extreme transparantie ingevoerd. Er wordt overal over gepraat. Soms ook over dingen die je niet wil horen. Soms ga je niet met elkaar akkoord, maar dan ken je tenminste het standpunt van de andere.”

Wolff voerde strikte 'rules of engagement' in, maar kon in 2016 niet vermijden dat de smeulende sintels weer oplaaide en Hamilton en Rosberg elkaar weer de haren in vlogen. Door het vervroegde pensioen van Rosberg loste het probleem bij Mercedes zichzelf op. De vertrouwensbreuk tussen Wolff en Hamilton werd met een goed gesprek gelijmd. Rosberg's vervanger Valtteri Bottas is bovendien de ultieme teamspeler. Zijn koele, ingetogen Finse houding maskeert soms dat Bottas ook temperament heeft en een nummer één wil zijn, maar in tegenstelling tot Rosberg kan Bottas Hamilton het leven niet elke week zuur maken. Enkele keren per jaar is Bottas de snelste, maar niet over een heel seizoen en dat weet hij zelf ook. De Fin was bijzonder ontevreden toen hij in Singapore een gat moest laten vallen voor Hamilton, maar voerde de strategie wel uit. Met vertrouwen in de teamleiding en in zijn teamgenoot.

Nieuwe situatie voor Ferrari

Ferrari is als team nog lang niet zover als het Mercedes van Wolff. Technisch directeur Mattia Binotto verving vorig jaar Maurizio Arrivabene als teambaas en sinds het overlijden van Sergio Marchionne waait er een nieuwe wind binnen het bedrijf. Ook Ferrari heeft in het verleden al brandjes gekend, maar dan spreken we al over 1982 en de vete tussen Gilles Villeneuve en Didier Pironi. Sinds de Jean Todt-jaren heeft Ferrari doorgaans een vaste nummer één gekend. Dat was eerst Michael Schumacher, vervolgens Fernando Alonso en nog weer later Sebastian Vettel.

Ook het seizoen 2019 vatte de Scuderia aan met Vettel als uitgesproken eerste rijder, met daarnaast een jong talent als Charles Leclerc die het allemaal nog moest bewijzen. De Monegask mocht op het circuit laten zien dat hij geen nummer twee hoeft te zijn. Die kans greep Leclerc voorbeeldig door zijn ervaren teamgenoot de ene na de andere mentale tik uit te delen. In de kwalificatie was hij doorgaans de snelste. In Spa en Monza won hij zijn eerste twee races, meteen ook de eerste races van Ferrari dit seizoen. In Singapore behaalde Vettel een opvallend emotionele zege. We hebben de Duitser sinds zijn eerste wereldtitel in 2010 niet meer zo zien huilen. En of de voorbije maanden erin hadden gehakt. En of Leclerc in de kop van de getergde Vettel was gekropen. 

Vertrouwen herstellen

Monza leverde ook de eerste barsten in de verstandhouding bij Ferrari op toen Leclerc zich in de kwalificatie niet aan de planning hield en Vettel geen slipstream gunde. In Singapore kwam er een tweede barst. Met een pitstrategie die “te goed" was, wat bij Ferrari niet vaak voorkomt, kon Vettel niet alleen Hamilton maar ook leider Leclerc inhalen, die daar niet onterecht vragen over stelde. De lucht werd geklaard tussen Leclerc en Ferrari, maar een week later leek het Vettel zelf te zijn die zich niet aan de vooraf gemaakte afspraken hield. In Sochi bewees Leclerc hem een dienst door bij de start een slipstream te geven en de deur open te laten, zodat Vettel Hamilton kon verschalken. Dat deed hij in de wetenschap dat Vettel de leiding terug zou geven. Maar dat deed de man uit Heppenheim niet. We kregen aan de Zwarte Zee de meest egoïstische en eerzuchtige Vettel te zien. En misschien ook wel de allerbeste Vettel. Die van de Mark Webber-dagen bij Red Bull. Na de controversiële start reed Vettel weg van Leclerc. Er kwam een strategische ingreep aan te pas, met een undercut van Leclerc, om de Monegask weer de leiding te schenken, waarna Vettel genekt werd door een kapotte MGU-K.

Het gekissebis bij Ferrari werd voor de hele wereld op de teamradio uitgespeeld, wat er erg sneu uitzag voor de fiere Scuderia. Het duidt erop dat het vertrouwen tussen de rijders en de teamleiding niet optimaal is. Door de doorbraak van Leclerc is er geen duidelijke nummer één en nummer twee meer in Maranello. Het is een nieuwe situatie voor Ferrari en het is aan teambaas Binotto om een keuze te maken. Ofwel kiest hij voor de toekomst met Charles Leclerc en is het einde verhaal voor Vettel bij Ferrari, een weinig waarschijnlijk scenario tenzij de Duitser zelf de handdoek gooit. Ofwel moet Binotto het voorbeeld van Wolff te volgen. Leg alles op tafel, maak duidelijke afspraken en herstel het vertrouwen. Alleen op die manier kan Ferrari misschien vermijden dat we na McLarens en Mercedessen ook Ferrari’s elkaar van de baan zien kegelen. En als het dan nog steeds slecht afloopt, dan moet Ferrari wellicht toch teruggrijpen op een aloude traditie: terug naar een vaste nummer één.