Brundle: “Kon op mijn dag Schumacher en Senna verslaan”

“In de sportscars was ik één van de beste coureurs, maar voor de formulewagens kwam ik iets tekort”, zegt Brundle in de officiële Formule 1-podcast Beyond The Grid. “Als het mijn dag was, kon ik Schumacher, Senna en Hakkinen verslaan. Dat heb ik ook gedaan, in dezelfde auto en op dezelfde dag. Maar het belangrijkste in die uitspraak is ‘als het mijn dag was’, want ware kampioenen hebben geen dag. Die staan er altijd, elke dag. Dat is het grootste verschil.”

Brundle noemt de Grand Prix van België in 1992, het jaar waarin hij bij Benetton de pitbox deelde met Schumacher, als voorbeeld. In die race reden Schumacher en hij respectievelijk derde en vierde, achter de dominante Williams-rijders Nigel Mansell - op dat moment al kampioen - en Riccardo Patrese. Het treffen op Spa-Francorchamps kende wisselende weersomstandigheden.

“Toen ik in Les Combes kwam, dacht ik dat het droog genoeg was. Ik had daar veel grip”, vertelt Brundle. Daarom was hij van plan aan het einde van dezelfde ronde binnen te komen voor slicks. “Want ik lag vierde en had niets te verliezen. Verderop in Stavelot zag ik Michael voor me echter van de baan gaan en door het gras stuiteren. We hadden een lage voorvleugel, dus ik dacht: die moet gebroken zijn. In Stavelot was het nog iets natter, dus ik aarzelde toch voor het maken van een pitstop. Dat was een cruciaal moment.”

Door het uitstapje van Schumacher was Brundle voor zijn Duitse collega komen te liggen. “Voor de busstop-chicane zal hij de blaren op mijn banden hebben gezien. Destijds was de ingang van de pitstraat nog voor de busstop”, herinnert Brundle zich nog. “Hij zal gedacht hebben dat hij niets te verliezen had en misschien ook dat zijn voorvleugel beschadigd was. Dus hij kwam naar binnen, kreeg de banden die voor mij klaar stonden als ik ze had gewild, kwam naar buiten en won de race.”

“Waarom ik geen pitstop heb gemaakt? Dat vraag ik mezelf nog steeds af”, vervolgt Brundle. “Ik dacht: ik lig derde, achter de dominante auto’s van Williams en voor Schumacher. Ik was al een paar keer derde geworden. Ik wilde niet een ronde te vroeg naar binnen komen. Ik had echter mijn instinct moeten volgen. In dat geval zou Michael op mij hebben moeten wachten, wat zijn race beïnvloed zou hebben. Ik zou dan hebben gewonnen, nu heeft hij echter gewonnen. Dat zijn de kleine dingen die het verschil maken.”

Brundle besloot de Grand Prix van België in 1992 uiteindelijk als vierde. Twee weken later scoorde hij op Monza zijn beste resultaat in de Formule 1 met een tweede plaats, een prestatie die hij anderhalf jaar later namens McLaren zou evenaren in de Grand Prix van Monaco.