Analyse: Winnaars en verliezers Grand Prix van Stiermarken

Winnaars:

'Easy wins' bestaan niet in de Formule 1, zo liet Max Verstappen na de kwalificatie optekenen. Een dag later leek de realiteit toch ietsje anders. De Nederlander reed met speels gemak naar zijn vierde seizoenszege en naar overwinning nummer veertien in totaal. De manier waarop dat gebeurde, valt voor toeschouwers niet bepaald enerverend te noemen, maar daar zal Verstappen terecht maling aan hebben. Zo ziet de familie Verstappen het namelijk het allerliefst: domineren en met groot vertoon van macht de lakens uitdelen. Het is hoe Hamilton en daarvoor Schumacher het al ontelbare keren hebben gedaan, het hele veld de wil opleggen. Cruciale randvoorwaarde is dat alles klopt: de auto, de krachtbron (waar veel over te doen is) en de uitvoering van het team. Voor al die aspecten tikt Red Bull momenteel een zeer hoog niveau aan. De puzzel lijkt eindelijk weer in elkaar te vallen voor Helmut Marko en de zijnen, al benadrukt iedereen in het blauw voortdurend: prijs de dag niet voordat het avond is.

Op gepaste afstand van de titelprotagonisten deed Lando Norris in Spielberg wederom wat hij eigenlijk het hele jaar al doet: maximaliseren en imponeren. De jonge Brit is de enige F1-coureur met een honderd procent-score qua puntenfinishes en dat is geen toeval. Norris was in zijn Formule 2-tijd nog wat druistig, maar is inmiddels een solide kracht. Pure snelheid gekoppeld aan het vermogen om te weten wanneer je wel en vooral wanneer je geen risico moet nemen. Het maakt dat McLaren op Norris kan bouwen en dat hij voorlopig afrekent met de hoog ingeschatte nieuwkomer Daniel Ricciardo. Norris is klaar voor het grote werk, al laat de grote achterstand zien dat McLaren dat nog niet is. Het team uit Woking hoopt op een omwenteling in 2022 en heeft in dat geval een geschikte vaandeldrager in huis met Norris. Voordien is de drievoudig podiumfinisher ook al goud waard in de strijd om P3 bij de constructeurs.

Die strijd gaat tussen McLaren en Ferrari. Ook het merk uit Maranello verdient lof aan deze kant van de rubriek. Toegegeven: gezien de roemruchte historie zijn P6 en P7 niet meteen iets om over naar huis te schrijven, zeker niet als dat gepaard gaat met een ronde achterstand. Maar zoals in de Italiaanse pers terecht werd geconcludeerd, spelen Red Bull en Mercedes momenteel een andere sport. Ferrari moet vooral naar de eigen progressie kijken en in dat opzicht is de GP van Stiermarken best hoopgevend. Vooral omdat die opsteker na een rampzalig weekend in Frankrijk komt, waar de Scuderia echt door de ondergrens is gezakt. De bandenslijtage bleek daar een onoverkomelijk probleem en dat beloofde weinig goeds voor de overige races op 'gewone' circuits. In Oostenrijk heeft men zich herpakt, al zijn op dit circuit minder lange doordraaiers en speelt bandenslijtage een kleinere rol. Naast het collectieve optreden verdient ook Charles Leclerc een pluim voor zijn inhaalrace. Er mag echter niet worden vergeten dat de Monegask die inhaaljacht zelf heeft ingeluid met een domme fout en dat hij nadien ook nog eens onnodig risico nam in duel met Kimi Raikkonen.

Tekst gaat verder onder de foto:

Verliezers:

Mercedes heeft in de Oostenrijkse Alpen de vierde nederlaag op rij moeten slikken. Het is een noviteit in het hybride tijdperk. Sinds de introductie van het nieuwe motorreglement in 2014 heeft de formatie van Toto Wolff nog niet zo lang droog gestaan. Het stemt logischerwijs niet tevreden en de manier waarop al helemaal niet. Zo is het merk met de ster 'fair and square' verslagen, zoals de Engelsen dat mooi kunnen zeggen. Of om de woorden van Wolff aan te halen: "We hadden geen wapens in ons arsenaal om met Red Bull te vechten." Minstens zo zorgwekkend is dat die wapens er volgens de Oostenrijker ook niet meer komen. Zo heeft Wolff uit de doeken gedaan dat Mercedes geen upgrades meer introduceert voor de W12. Christian Horner was er als de kippen bij om te melden dat hij die woorden niet gelooft en dat Mercedes rivalen in slaap wil sukkelen. Hoe dan ook: vooralsnog ligt het momentum bij Red Bull en moet Mercedes van goede huize komen om het tij te keren. Als één team dat kan, dan is het Mercedes wel, al moet de brigade van Wolff niet verzanden in allerlei randzaken. En juist dat is afgelopen weekend wel gebeurd met klaagzangen over pitstops en met name de Honda-motor. Het brengt weinig tot niks, er is maar één remedie: Mercedes moet zelf aan de bak.

Dat laatste is ook van toepassing op Daniel Ricciardo. Na een prima race in Frankrijk bleek het afgelopen zaterdag en zondag kommer en kwel. Dit tot evenveel ongenoegen als verbazing van de hoofdrolspeler. De normaal zo goedlachse man uit Perth sprak van 'een mysterie' tussen de fraaie bergtoppen. Ricciardo klokte op vrijdag nog de tweede tijd en heeft naar eigen zeggen weinig aan de auto veranderd voor zaterdag. Die dag bleek hij echter in geen velden of wegen te bekennen. Waar Norris - geholpen door een gridstraf van Bottas - beslag legde op de derde startplek, sneuvelde Ricciardo al in Q2. Buitengewoon teleurstellend voor een coureur die in zijn Red Bull-tijd nog bekend stond als een kwalificatiebeest. Op zondag werd het niet veel beter, al moeten we daar wel bij aantekenen dat hij op een belangrijk moment vermogen verloor en wegzakte. Dat neemt echter niet weg dat Ricciardo volledig in de schaduw van Norris heeft gestaan en daarvoor is hij niet naar de formatie van Zak Brown gekomen.

Het laatste stekje bij de verliezers is ingeruimd voor Williams. Dat de gevallen grootmacht puntloos is gebleven, vormt anno 2021 geen verrassing. Het is eerder regel dan uitzondering en geen reden om Williams tot de verliezers te scharen. De manier waarop is dat wel. Juist dit weekend leek het team uit Grove voor het eerst sinds Hockenheim 2019 weer te kunnen scoren. Dat was met name aan een sublieme George Russell te danken. Het Mercedes-talent wist op zaterdag bijna Q3 te halen en had de auto naar eigen zeggen afgesteld voor de race. Het effect daarvan bleek ook te zien. Russell klom op naar achtste plek en had P7 in zijn eigen optiek voor het grijpen. Technisch malheur gooide echter roet in het eten. Alhoewel Russell ook deze slag weer op de kaak nam, noemde hij de anticlimax wel 'typisch' voor Williams. Voorafgaand aan het raceweekend had Jost Capito juist nog laten weten dat Russell het 'waarschijnlijk helemaal niet erg vindt' om bij Williams te blijven, als Mercedes hem niet kiest voor 2022. Door momenten zoals afgelopen zondag valt dat echter zeer te bezien. We lijken op een punt aangekomen waarop Williams Russell harder nodig heeft dan andersom...