Analyse: Winnaars en verliezers van de Grand Prix van Italië

Winnaars:

Het 'Fratelli d'Italia' klonk de afgelopen jaren zelden zo mooi als afgelopen zondag. Toegegeven: de Italianen zingen het volkslied altijd vol overgave mee, maar de beleving onder het podium van Monza was toch net even anders. Een combinatie van pure euforie en verlossing maakte zich meester van de tifosi. De verlosser was ditmaal geen ervaren kampioen, maar een 21-jarig ventje. Een Ferrari-rookie bovendien. Charles Leclerc komt eigenlijk nog maar net kijken in de top van de koningsklasse, maar heeft nu al grote indruk gemaakt. Oké, hij maakte wat foutjes en zocht de limiet van het toelaatbare op, maar juist dat laatste mag je verwachten van iemand die op Monza leidt in een Ferrari. Leclerc straalde een soort onoverwinnelijkheid uit en liet zich deze zege met geen mogelijkheid meer ontfutselen. Het talent schonk Ferrari zo de eerste thuiszege sinds 2010 en bovendien de hoop op meer in de toekomst. Met het juiste materiaal in handen is deze jongeman immers overal toe in staat.

 

Het viel door al het scharlakenrood nauwelijks op, maar de mensen in het geel hadden ook wat te vieren op zondagmiddag. Renault boekte haar beste resultaat sinds 2008, toen Fernando Alonso nog voor het team reed en op dubieuze wijze hulp kreeg van ene Nelson Piquet Jr.. Elf jaar later reden Daniel Ricciardo en Nico Hülkenberg zonder gekke fratsen naar de respectievelijk vierde en vijfde plek op Monza. Het is een even fraaie als broodnodige opsteker voor het Formule 1-project van het Franse merk, dat jaarlijks klauwen met geld kost en dus geen geld gooien in een bodemloze put mag worden. De reactie kwam dus precies op tijd. Deze prestatie geeft ook aan dat de Renault-motor danig is verbeterd ten opzichte van vorig jaar. Op een powercircuit als Monza kwam het fabrieksteam namelijk wel bovendrijven. Tegelijkertijd biedt dit optreden geen garantie op succes in de komende races. Het chassis blijft immers zeer pover. In Italië kon men dat nog maskeren, in de straten van Singapore zal dat al een stuk lastiger worden.

Het laatste stekje bij de winnaars is gereserveerd voor Sergio Perez. De Mexicaan heeft in de twee races na de winterstop al meer punten verzameld dan in de twaalf ervoor. Het zegt veel over de verbeterde vorm van Perez en ook over Racing Point, dat eveneens worstelt met het chassis en dus op circuits waar veel downforce een must is. In Italië viel het echter allemaal op z'n plek en schudde Perez ook een snaarstrakke race uit zijn mouw. Hij vertrok vanaf de achttiende plek - één positie voor Verstappen - en lag aan de meet nog steeds één stekje voor de Nederlander met P7. Hij reed grotendeels in de anonimiteit - al had dat ook veel met de povere regie te maken - maar maakte maar liefst elf posities goed. In een Racing Point is dat simpelweg een grandioze prestatie. Het had voor de formatie van Otmar Szafnauer trouwens nog mooier kunnen zijn, ware het niet dat Lance Stroll de dupe werd van een dolende Sebastian Vettel.

 

Verliezers:

Daarmee is de grootste verliezer van dit weekeinde ook meteen genoemd. Want wat valt er eigenlijk nog te zeggen over Sebastian Vettel? De viervoudig wereldkampioen probeerde de moed er uit alle macht in te houden en zich terug te vechten, maar belandde op Monza van de regen in de drup. Wat de revanche voor Spa en vooral Monza 2018 moest worden, eindigde in een nieuw debacle. In de chaotische kwalificatie kwam Vettel niet verder dan P4, waardoor hem op voorhand al een zwaar karwei wachtte. Op zondag werd het door een spin en een daaropvolgende manoeuvre - waarbij hij halsoverkop de baan opreed en zodoende Stroll in de rondte tikte - nog pijnlijker. Hij werd door teamgenoot Leclerc op een ronde gezet en moest vervolgens toezien hoe de Monegask werd bejubeld als de nieuwe Ferrari-held. Het feest moet zo ongeveer zijn geweest wat Vettel zich had voorgesteld van zijn overstap naar Maranello, maar dan wel met de verkeerde hoofdrolspeler. Zijn blik op de teamfoto zegt eigenlijk alles en roept zelfs medelijden op. Je gunt Vettel ook zelf een zege, maar in de huidige omstandigheden is het onwaarschijnlijk dat die gebeden snel worden verhoord.

Vettel bleef uiteindelijk puntloos, net als het volledige team van Haas. De Amerikaanse formatie beschikt eveneens over een ijzersterke Ferrari-krachtbron en had dus eigenlijk moeten scoren op het powercircuit van Monza. Maar de praktijk bleek weer eens weerbarstiger voor Guenther Steiner en zijn mannen. De racepace was wederom bedroevend en beide coureurs bleven evenmin foutloos. Romain Grosjean spinde weer eens, waardoor hij enkel nog Robert Kubica achter zich wist te houden. Kevin Magnussen schreef ook een setje banden af middels door er een vlakke plek op te remmen en finishte uiteindelijk helemaal niet. Een nieuw dieptepunt in het toch al magere seizoen van het Amerikaanse team was daarmee geboren. Het tweeluik Spa-Monza heeft welgeteld nul punten opgeleverd voor de nummer negen uit het constructeurskampioenschap. Haas heeft - met een vermakelijke teambaas - ontegenzeggelijk de gunfactor te pakken, maar daar koopt niemand brood voor met de huidige prestaties.

Dankzij Kimi Raikkonen wordt de hele verliezers-zijde van deze rubriek bezet door Ferrari-aangedreven coureurs. Bij de Fin heeft dat echter niets met de krachtbron te maken, als wel met allerlei andere omstandigheden. Het onheil begon toen Raikkonen op zaterdagmiddag crashte in de Parabolica. Een versnellingsbakwissel bleek noodzakelijk, waardoor Alfa ook meteen de nieuwe Spec 3-motor van Ferrari stak en koos voor een start vanuit de pitstraat. Men dacht hierdoor een vrije bandenkeuze te hebben, maar vergat even dat dit enkel bij het wisselen van het chassis geldt. Het leidde tot een straf en maakte de race van Raikkonen tot een onderneming waar zeer weinig eer aan te behalen viel. De vaak zwijgzame Fin verdient overigens wel krediet voor zijn reactie na afloop. Ja, hij was erg teleurgesteld over het geblunder met de banden, maar stak de hand ook in eigen boezem - door te erkennen dat al het leed begon met zijn eigen fout in de kwalificatie.